சதாவின் முதல் செக்ஸ் அனுபவம்

எனது பக்கத்து வீட்டிலிருக்கும் வயதான மாமியிடம் நான் நன்றாக பழகிவந்தேன். அவர்களையும் அவர்களது கணவரையும் தவிர யாரும் இல்லாத அந்த வீட்டுக்கு புதிதாக ஒரு 14-15 வயதுடைய ஒரு பையன் வந்தான். அவன் அவர்களது தூரத்து சொந்தக்கார பையனாம். பெயர் குமார். நல்லதுடிப்பான பையன். அவர்கள் வீட்டில் தங்கி அரசு தேர்வுகளுக்காக படிக்க போகிறானாம். அவர்கள் ஊரில் நண்பர்களோடு திரிந்து படிக்க மாட்டேன்என்கிறான் என்பதனால்தான்இங்கு அனுப்பி வைத்திருக்கிறார்கள்.நான் கல்லூரியில் படிப்பதால் மாமி என்னிடம் அவனுக்கு படிப்பு விசயத்தில் உதவி செய்ய கேட்டுக் கொண்டார்கள். அவனோ நாலு வருடம் மூத்த எனக்கு பாடம் கற்றுக் கொடுத்தான். அடிப்படையில் அவன் நல்ல புத்திசாலி. பல விசயங்களை அறிந்து வைத்திருக்கின்றான். நயமாக பேசுவான். குறிப்பாக என்னிடம் இனிப்பாக பேசுவான். நான்எது சொன்னாலும் குறுக்க பதில் சொல்லாமல் கேட்பான். நான் எது செய்தாலும்‘அக்கா சூப்பரா செய்றீங்க"என்று புகழ்வான். எனக்கு அவனை ரொம்ப பிடிச்சுப் போய்விட்டது. நாங்கள் சினிமா படங்கள் எல்லாம் பற்றிப் பேசுவோம். அவன் லோக்கல் நூலகத்துக்கு போய் எனக்காக புத்தகங்கள் எடுத்து வருவான்.ஒரு நாள் அப்படிப்பட்ட புத்தகங்களோடு ஒரு செக்ஸ் புத்தகமும் இருந்தது. அதை வாசிக்க வாசிக்க எனக்கு இதயத்துடிப்பு அதிகமானது. ஒரு துளியும் ஒளிவில்லாமல் அப்புத்தகம் ஆண் பெண் உறவுகளைப்பற்றி விளக்கியிருந்தது. என் முகம் சிவந்து போனது. உடலெல்லாம் சிவ்வென ஒரு உணர்ச்சி பாய்ந்தது.

என் மார்பின் காம்புகள் விரைத்து என்பிறாவில் உரசி புதுமாதிரியான உணர்வை ஏற்படுத்தியது. முன்னே இப்படிப்பட்ட உணர்வுகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. ஆனால் இந்த அளவுக்கு ஏற்பட்டதில்லை. என் பாவாடையை அவிழ்த்து அப்படியே என் பெண் உறுப்பை தடவ வேண்டும் போலஒரு எண்ணம் தோன்றியது. நானஅப்படிப்பட்ட உணர்வுகளுடன்அன்று மாலை பக்கத்து வீட்டுக்குப்போனேன்.குமார் அங்கே படிக்க தயாராகமேசை முன் உட்காந்திருந்தான். மாமி வெளியே அமர்ந்து கொண்டு பக்கத்து வீட்டு கிழவியுடன்கதைத்துக் கொண்டிருந்தாள். நான் அவனிடம் புத்தகங்களை திருப்பிக் கொடுத்தேன். அவன் உதட்டின் ஓரத்தில் ஒரு சின்ன புன்னகை. எனக்கோ கலவையான உணர்வுகள். அவனுக்கு பக்கத்தில் இருந்த நாற்காலியில் அமர்ந்தேன். ‘என்ன அக்கா புத்தகம் எல்லாம் நல்லா இருந்ததா?” என்று கேட்டுக் கொண்டே என் தொடையில் கையை வைத்தான். நான் பதில் ஏதும்சொல்லவில்லை. என் இதயம் படபட என்று இடித்தது. நெற்றியிலும் உடம்பின் மற்ற பகுதியிலும் வியர்வை சுரந்தது. அவன் கைகள் என் தொடையை வருடவருட சுகம் அதிகம் ஆனது. சற்று நேரம் தடவியவன் துணிவு பெற்று முன்னேறினான். முந்தானைக்கு உட்புறமாக ஜாக்கெட்டில் நிறம்பி இருந்த என் கலசங்களை அழுத்தினான். அவனது கையில் நல்ல அழுத்தம் தெரிந்தது. அவன் இன்பம் தரும் வகையில் பிசைந்தான். ஜாக்கெட்டின் உள் கையை விட்டு என் முலையின் மேல் பாகத்தினை தடவி விட்டான். புத்தம் புது அனுபவங்கள் அவை எனக்கு. நாங்கள் இருவரும் அருகே முகத்தை கொண்டுபோய் முத்தமிட்டுக் கொண்டோம். முதலி;ல் கன்னத்திலும் பிறகு உதட்டிலும் அவனது உதடுகள் பரவியது. வயதுக்கு மீறிய முதிர்ச்சியோடு அவன் என்னிடம் மெதுவாக பேசினான். மாமிக்கு அவ்வளவு காது கேட்காது என்பதால் நாங்கள் பேசுவதை கேட்க வாய்ப்புக் குறைவு. அவர் எங்களை குழப்பக் கூடாது என்பதால் வெளியே போய் பக்கத்து வீட்டு கிழவியுடன் கதைத்துக் கொண்டிருப்பார். அவர் அப்படி செய்வது எங்களுக்கு நல்ல சாதகமாக அமைந்தது.

அவன் கைகள் என்பாவாடையை மேலே தூக்கி பிறரது கை படாது காக்கப்பட்டஎன் பருவமயிரை கலைத்து விளையாடத்தொடங்கியன. தன் கை விரலால்என்னை ஊடுருவ முயன்றான்.எனக்கு வலித்தது என்று அறிந்து அதை நிறுத்தினான்.நான் எழுந்து யன்னல் வழியால்யாராவது வருகிறார்களா என்று பார்த்தபடியே என்பாவாடையை மேலே தூக்கிப்பிடித்தேன். அவன்எழுந்து வந்து குனிந்து என் உறுப்பில்முகத்தை புகுத்தி தன் நாவால்எனக்கு சுகம் கொடுத்தான். சிலவினாடிகளில் என்உடம்பு கூசுவது போல இருந்தது.யாரும் வர சான்ஸ்இல்லை என்பதை உறுதி செய்த என்கண்கள் கதவு மூலையில்என்னை போக வைத்தது. நான்கதவு மூலையில்நின்று கொண்டு அவனை எழுப்பி என்மார்பிலே வைத்து என் ஆசைதீரும்வரை என் முலையில்வைத்து அழுத்தினேன்.அவனது கன்னங்கள் என் முலையில்பட்டு நசிந்தது. நான்அவனை அழுத்திப்பிடித்தவாறு அவனை எச்சில் வழியவழிய முத்தமிட்டேன். அவன் மீட்டும்அவனது கையை என் உறுப்பில்வைத்து இறுக்கிப் பிடித்துக்கொண்டு நல்ல முறுக்கு முறுக்கினான்.எனக்கு நல்ல இன்ப வலி ஏற்பட்டது.நாங்கள் சிறிது நேரம் அந்தநிலையிலே நின்று கொண்டிருந்தோம்.அவன் என்கையை எடுத்து அவனது ஆண்மையிலவைத்தான். கம்பீரமாக எழுந்து நின்றஅவனது உறுப்பு கண்களுக்கு விருந்து படைத்தது.

சீறிப் பாய்ந்து வரும் காளையை இறுகபிடித்து அடக்க முயன்றேன்.அது சீறியது. அவன் அவனது இன்பஉச்சிக்கே ஏறத் தொடங்கினான். அடக்முடியாது பீறிட்டது அவன் விந்து.அவன் காற்சட்டையின்நடுவே அது ஒரு வட்டமாகh.ரத்தை ஏற்பட்டது. அதற்கு மேல் எங்களுக்கு ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லை. காரணம் மாமி எப்போதும் உள்ளே வரலாம் என்பதால்தான். அவன் அங்கிருந்த அத்தனை நாட்களும் ஒருவரை ஒருவர் கையையும் வாயையும்வைத்து மட்டுமே இன்பம் கண்டோம்.(கற்பு தழிழ் பெண்களுக்கு முக்கியம் இல்லையா?) அவன் சென்ற பிறகு ஒவ்வொரு இரவிலும் அவன் விட்டுச் சென்ற செக்ஸ் புத்தகங்களை வாசித்துக் கொண்டே சுய இன்பம் செய்து என்னை திருப்திப் படுத்திக் கொண்டேன். நாங்கள் வெற்றிகரமாக உறவு கொண்டோம். நான் நல்ல பிள்ளையாக அமைதியாக காட்டிக்கொண்டேன்.

என் மனைவி அரசியல்வாதியின் வப்பாட்டி

என் பேர் சரவணன் என் மனைவி பேர் வித்யா. எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகி மூணு வருஷம் ஆயிடுச்சி. நான் அரசியல பெரிய ஆள் ஆகனும்னு அசை. அதனால நான் ஒரு கட்சில சேந்து ஆறு வருஷமா சேவை பண்ணிட்டு இருக்கேன். கட்சிக்காக ரா பகலா உழைக்றேன். எங்க கட்சி தலைவர் பெயர் முருகேசன். அவர் தான் எங்க கட்சி தலைவர். அவர் இப்போ MLA வ இருகாரு.அவருக்கு எப்படியாவது மந்திரி ஆகி முதல் அமைச்சர் ஆகனும்னு அசை. அரசியல இருக்க எல்லாருக்குமே இந்த அசை இருக்க தன் செய்யும். அவருக்கு செல்வாக்கு நிறையவே இருக்கு. அரசியல் நடத்த முக்கியமா தேவை போலீஸ் ரவுடி நு தான் அவர் அடிகடி அடிகடி சொல்வாரு. எங்க தலைவர் ந எனக்கு உயிர். அவர் என்ன சொன்னாலும் அத நான் அப்படியே செய்வேன். 
என் வாழ்கைய மாத்தினதும் இதே தலைவர் தான்.
என் கட்சி தலைவர் பார்க்க சத்யராஜ் மாதிரி உயரம் கம்பீரம் எல்லாம். வயசும் அதிகம் தான்.
என்ன பத்தி நான் சொல்றேன் நான் படிச்சது பத்தாவது தான் என் மனைவி என்ன அதிகம் படிச்சி இருக்கா. நானும் அவளும் கல்யாணம் பண்ணதுல இருந்து சந்தோஷமா தான் இருந்து இருக்கோம். அவளுக்கு இந்த கட்சி அது இது நு பெரிய நாட்டம் இல்லை இருந்தாலும் அப்போ அப்போ எங்கள பத்தி எங்க கட்சி பத்தி விசாரிப்பா. 
நான் தேர்தல் நேரத்துல கட்சிக்காக போஸ்டர் ஓட்டறது பந்தல் போடறது இப்படி எல்லாமே நான் தான் செய்வேன். தலைவர் என்ன அப்படி பார்த்த டேய் சரவணா இதுக்கு தான் வேற ஆள் இருகன்களே நீ ஏன் டா இதெலாம் செய்யற நு கேப்பாரு,
இருந்தாலும் நான் ஐயா மேல வச்சி இருக்க பாசம். நான் கஷ்ட படும் போது எனக்கு உதவி செஞ்ச ஐயா கு நான் இது குட பன்னாலந எப்படி நீங்க எனக்கு எவலோவோ உதவி செஞ்சி இருக்கீங்க அதுக்கு நான் சாகர வரைக்கும் உங்க கால் அடில நாய் மாதிரி இருப்பேனு நான் அடிகடி சொலுவேன்.
இப்படி இருக்கும் போது ஒரு நாள் தேர்தல் டைம் ல ஐயா வோட்டு கேட்டு எங்க தேருக்கு வந்தாரு அப்போ நான் அவர கட்டாய படுத்தி என் வீட்டுக்கு ஒரு தடவ வந்திடு போக சொனேன். அவரும் என் தொல்ல தாங்க முடியாம வந்தாரு,
வாசல வந்த உடன என் பொண்டாட்டி அவர வரவேற்க அவர் அவல பார்த்து நீ தான் சரவணன் பொண்டாட்டியா கல்யாணத்துல பார்த்தது அதுக்கு அப்பறம் உன்ன சந்திகிற வாய்ப்பே எனக்கு கிடைக்கலையே அப்படி நு சொல்லி உள்ளே வந்தாரு.
அப்போ எங்க வீட்ட பார்த்து என்ன டா இவளோ எழ்மையா இருக்க உனக்கு நல்ல தானே நான் பணம் தரேன் ஏன் இந்த மாதிரி ஒரு வீட்ல இருக்க அப்படினு என்ன பார்த்து அன்ப கேக்க.
இல்ல ஐயா எனக்கு இதுவே போதும் ஐயா அப்படினு நான் சொல்ல அவர் என் பொண்டாட்டிய பார்த்து.
“இங்க பாரு மா இவன் எப்பவுமே இப்படி தான்மா நீ என்ன பண்ற நாளைக்கு காலைல பத்து மணி கு வந்து என்ன என் வீட்ல பாரு நான் உனக்கு வேற வீடு ஒன்னு ரெடி பண்ணி தரேன் நீங்க இனி அங்க தான் இருக்கனும்.” அப்படி நு சொல்ல.
அவளோ சந்தோஷத்துல செரிங்கநு சொல்ல நான் “ ஹே சும்மா இரு டி ஐயா அதெலாம் வேண்டாம் ஐயா”. என்றேன் அதுக்கு அவர் 
:”நீ உன் வாய மூடு ஏன் மா நீ மறக்காம வந்து பாரு “ என்று சொல்லி அவள் கையில் ஆயிரம் ரூபா கட்டு ஒன்னு குடுத்துட்டு கிளம்பிட்டாரு,
அவர் போன அப்பறம் “ ஏன் டி உனக்கு அறிவு இருக்கா அவர் தான் என் மேல இருக்க பாசத்துல அப்படி சொல்லிடு போறாரு உனக்கு எங்க டி போச்சி அறிவு வேண்டாம் இந்த உதவி எல்லாம் அப்படின்னு சொல்ல வேண்டியது தானே டி” அப்படினு நான் கேக்க அவள் “ஆமாம் நீங்களும் சம்பரிகதிங்க வர லக்ஷ்மியையும் வேண்டாம் ன்னு சொல்லுங்க இப்படியே பேசி பேசி தான் நாம்ப இன்னும் இதே நிலைமைல இருக்கோம். உங்களுக்கு பின்னாடி கட்சி ல சேந்தவங்க எல்லாம் கார் பங்களா ன்னு வசதியா வாழ்ந்துட்டு இருக்காங்க . அனால் நீங்க இன்னும் இதே ஒன்ற இனாம் வீட்ட வசிகிடு இருக்கீங்க. மழை பெஞ்ச வீடு எப்படி ஒழுவுது அதா பத்தி எல்லாம் நீங்க என்னைகவது கவலை பட்டு இருக்கீங்களா?”.
இப்படி சொன்னதும் எனக்கு கோவமாக வந்தது அணைக்கு நைட் எல்லாம் நாங்க சண்ட போட்டே தான் இருந்தோம்.
அடுத்த நாள் காலைல ஏழு மணிக்கு நான் வேளைக்கு கிளம்பிட்டு அவள் கிட்ட “ என் பேச்சை மீறி நீ வந்த அவளோ தான் சொளிடேன்”. ன்னு கோவமா எச்சர்சிட்டு கிளம்பினேன்.
நான் நேர அவர் வீட்டுக்கு போக அவர் எங்க டா உன் பொண்டாட்டி வரலைய என்று கேக்க நான் “ ஐயா எங்களுக்கு அதெலாம் ஒன்னும் வேண்டாம் ஐயா எனக்கு நீங்க எவளோ உதவி பண்ணி இருக்கீங்க இப்போ இத வேற நீங்க பண்றேன்னு சொல்றிங்க”.
அவர் “ யார் டா இவன் நான் எது பண்ணலும் ஒரு காரணத்தோட தான் பண்ணுவேன்னு உனக்கு தெரியும்ல அப்பறம் என்ன டா போ”.
மணி பத்து ஒரு ஆட்டோ வந்தது அதுல வித்யா மஞ்சள் புடவைல வந்து எறங்கினா.
அதை பார்த்து எனக்கு கோபம் வந்தது நான் அவளோ சொல்லியும் இவள் வந்துட்டாலே ச்சே.
அவள் நேர ஐயா வீட்டுக்கு போக நானும் கூட போனேன்.
ஐயா அவல பார்த்து அடடே வா வா உன்ன தான் இவளோ நேரமா எதிர்பர்துடு இருந்தேன்,
அவர் இதை சொன்னதும் எனக்கு இவர் ஏன் இவள எதிர்பர்கனும்ன்னு சந்தேகம் வந்தது.
இங்க பாரு மா எனக்கு மொத்தம் நாலு பங்களா இருக்கு அத நீ இப்போ போய் நீ பரு உனக்கு எது புடிச்சி இருக்கோ வந்து சொல்லு சாவி தரேன் எடுத்துக்கோ”. என்று சொல்ல. அவள் “பங்களா எல்லாம் எனக்கு வேண்டாம் ஐயா ஏதோ இருக்க ஒரு சின்ன வீடு இருந்த போதும்.
ஐயா உடனே இதுவும் சின்ன வீடு தான் ம போ போய் பார்த்துட்டு வா”. என்று சொல்லி ஆவலுடன் ஒரு டிரைவரை அவளுக்கு அனுப்பி வைத்தார்,
ஒரு மணி நேரம் கழித்து அவள் வந்தால் அவள் என்னை பார்த்துக்கொண்டே நேர அவர் வீட்டுக்கு சென்றா நான் அவள் பின்னாடி போய் கதவு பின்னாடி ஒளிஞ்சிகிட்டேன் என்ன தான் சொல்றா ன்னு கேக்க.
அங்கே
“வா மா வா உன்ன தன் எதிர்பார்த்துட்டு இருந்தேன் வீடு பாரதிய எது புடிச்சி இருக்கு”. 
“எல்லாமே புடிச்சி இருக்கு அனா எங்க வசதிக்கு அவளோ பெரிய வீடு எதுக்கு ஐயா”.
இங்க பாரு மா எனக்கு புள்ளைய குட்டிய எனக்குனு யாருமே இல்ல நான் செத்த அப்பறம் இதெல்லாம் யாருக்கு அதான் மா நான் உனக்கு குடுக்றேன்” என்றார்.
“ஐயா ஏன் யா இப்படி எல்லாம் பேசுறிங்க உங்களுக்கு நாங்க இருக்கோமே”.
:அத ஏன் மா கேக்ற உனக்கே தெரியும் எனக்கு கட்சில எவளோ மரியாத பேர் இருக்குன்னு இருந்து என்ன பண்றது என்னால மந்திரியா ஆகா முடியலையே. எதிர் கட்சிகாரன் எனக்கு பயங்கர போட்டியா நான் ஜெயகவே கூடாதுன்னு இருக்கான் நான் என்ன பண்றது.”
என் மனைவி அதா பத்தி எல்லாம் ஐயா கவலை படறிங்க அடுத்த தேர்தல்ல நீங்க தான் மந்திரி போதுமா”.
“அப்படி இல்லமா எனக்கு பதவி மட்டும் கிடச்சிட போதுமா எனக்கு சந்தோஷம் வேண்டாமா எதிர் கட்சி ல இருகவன் வப்பாட்டி பொண்டாட்டின்னு இருக்கான் எனக்கு அந்த குடுபனையும் இல்லை”. என்று சொல்ல என் மனைவி பேந்த பேந்த முழிக்க ஆரம்பிச்சா,
“ஐயா உங்களுக்கு என்ன ஐயா குறைச்சல் உங்க பதவிக்கு உங்களுக்கு எத்தன பொண்ணு வேணாலும் வருவாங்க அவகள பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிக்கோங்க”. என்றால்.
அதுக்கு அவர் “ இந்த வயசுக்கு மேல நான் கல்யாணம் பண்ணி என்ன ம பண்ண போறேன்”.
அவர் இப்போ ஒரு பொட்டிய எடுத்து வச்சி அதை திறந்தார் அதுல முழுசா கட்டு கட்டா பணம் இருந்தது.
“நான் சுத்தி வளாச்சி பேச விரும்பல மா நான் நேரடிய விஷயத்துக்கு வரேன் நீ பார்த்த பங்களா இந்த பணம் எல்லாமே உனக்கு நா தரேன் ஆனா வித்யா எனக்கு என் கட்சிக்கு நீ வேணும்”.என்றார். இதை கேட்டு நான் அதிர்ந்து போனேன்.
என் அப்பா ஸ்தானத்தில் வைத்து இருந்த இந்த பெரிய மனுஷனுக்கு என் பொண்டாட்டி கூட படுகைய பகிர்ந்திக கேக்றாரே என்று எனக்கு செம கோவம் நான் உடனே உள்ளே சென்றேன். அவரை என்ன பார்த்து கொஞ்சம் கூட பயபட்வே இல்லை.
அவளும் பணத்தை பார்த்ததோட சரி எதுவும் பேசல நான் அவரிடம்.
ஐயா நான் என்ன தப்பு பண்ணேன் உங்கள நான் என் தெய்வமா தானே நெனச்சிட்டு இருந்தேன் நீங்க எனக்கு இப்படி பண்ணலாமே என் பொண்டாட்டிய நீங்க அடைய நினைப்பது தப்பு இலையா ஐயா நீங்க எனக்கு பண்றது துரோகம தெரியலையா?”என்றேன்,
அவர் “ எது டா துரோகம் உனக்கு தெரியாம உன் பொண்டாட்டிய நான் வச்சி இருந்த தான் அது பேர் துரோகம் நான் உனக்கும் தான் சொல்றேன் எனக்கு அவ வேணும் நீ என்ன கேட்டாலும் நான் செய்றேன் உனக்கு சும்மா எவனாவது ஒரு கோடி பன்னமும் வீடும் தருவானா டா சொல்லு”.
வர போற தேர்தல உன் பொண்டாட்டிய நான் MLA பதவி கு நிக்க வைகறேன் டா எதிர் கட்சில ஒரு பெண் MLA கூட இல்ல அதனால தான் சொல்றேன் உன் பொண்டாட்டிய நான் சந்தோஷமா வச்சிக்கறேன் அவ நம்ப கட்சிக்காக இருப்பா. நீ எவளோ விசுவாசம இந்த கட்சிக்கு உழைக்றியோ அதே மாதிரி அவளும் உழைப்பா. என்றார்.
நான் என்ன பேச என் பொண்டாட்டி தேர்தல ஜெய்ச்சிடா நானும் என் வாழ்கைல செட்டில் என்று என் மனம் எனக்கு சொன்னது.
அவள் அந்த பணத்தை பார்த்த படியே என்னை பார்த்து நான் முடிவு பண்ணிட்டேன் இனி எனக்கு இந்த எழ வாழ்கை வேண்டாம் எனக்கும் பணம் ஆடம்பரமா வாழனும் என்று சொல்லி அவரை பார்த்து சிரிதாள். அவரும் சந்தோஷத்தில் அவளை அவர் மடியில் உக்கார சொல்ல இவளும் கொஞ்சமும் வெக்கம் இல்லாமல் போய் அவர் மடியில் உக்காந்தா. நானும் பதவி ஆசையில் அவர்களை பார்த்து விடு வெளியே வந்து கதவை மூடினேன்.
என் பொண்டாட்டிய அவருக்கு குடுத்துட்டு நான் வெளியே நின்னுடு இருந்தேன் காவலுக்கு.
நான் வெளியே போய் இருக்க எல்லாரையும் ஐயா போக சொல்லிடறு யாரும் இன்னைக்கு இங்க வர குடதுனு சொல்லி இருந்த எல்லாரையுமே அனுப்பி வச்சிட்டு நான் கதவ போட்டிட்டு அவர் கதவை தட்ட அவர் கோவமா வெளிய வந்து என்ன டா வேணும் என்றார்.
“ஐயா நான் இருந்த எல்லாரையுமே அனுப்பிட்டேன் வீட்ல யாரும் இல்ல இணைக்கு முழுசா நீங்க அவளோட இருக்கலாம் என்று சொல்ல அவர் சிரித்திகொண்டே அவளே கூப்டு படுக்கை அறைக்கு சென்றார்.
ஐயா அவல கூப்டு போன உடன நான் அதை கதவு ஓட்டை வழியா பார்த்தேன் அங்க
அவர் என் பொண்டாட்டி சேலைய மெதுவா அவிழ்க அவள் வெக்க படுகுடே அவர் அவுக வசதி செஞ்சி கொடுத்தா.
என் பொண்டாட்டி அவர் முன்னாடி வெறும் ஜாக்கெட் பாவடையோட நின்னுட்டு இருக்க அவர் அவள் தொப்புள்ள ஒரு முத்தம் இட்டார். அவள் ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ம்ம்ம்ம் என்று முனங்க அவர் அவளை படுக்க வைத்து அவள் தொப்புளில் நாக்கை விட்டு நக்க ஆரம்பித்தார்.
அவள் உடம்பை வில் போல வளைத்து அவருக்கு காமிக்க அவரும் அவள் தொப்புளை விடாமல் நக்கிட்டு இருந்தாரு.
அப்பறம் முன்னேறி அவள் உதட்டை சுவைக்க ஆரம்பித்தார்.அவர் அவள் உதட்டை சப்ப சப்ப அவள் முலையையும் வைத்து பிசைந்துகொண்டு இருந்தார்.
அவள் துடித்து போய் ரசித்துக்கொண்டு இருந்தால் அவள் இப்படி ஒரு காமத்தை அவள் உணர்ந்து இருக்க வைப்பு இல்லை எனா நான் அவல ஒக்கனும்ன அவள் பாவடைய தூக்கிட்டு ஒத்துட்டு உடனே கஞ்சிய எறக்கிட்டு தூங்கிடுவேன் இவளோ அவளோட விளையாடினது இல்லை.
அவள் இப்போ அவர் தலை புடித்து இன்னும் அழுத்தமாக அவருக்கு முத்தத்தை கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தால். அதை பார்த்து எனக்கும் சுன்னி வீங்க ஆரம்பித்தது.
அவர் இப்போது அவள் ஜாக்கெட் ஹூக் ஒன்னு ஒன்ன கழட்ட ஆரம்பித்தார்.
அவள் எந்த வித எதிர்ப்பும் தெரிவிக்காமல் அவளும் அவருக்கு ஈடு கொடுக்க அவர் ஒரே நிமிடத்தில் கழட்டி அதை எறிந்தார். அடுத்து அவள் ப்ராவ கழட்டி எரிந்து அவள் முலைய நல்ல பிசஞ்சிடு அவ காமப வாயில வச்சி அத சப்ப ஆரம்பிச்சார் 
அவர் அவள் காம்ப வாயில வச்சி சப்ப சப்ப அவள் காம முனகல் அதிகமாச்சி அவர் அத சப்பிகிட்டே இன்னொரு கையாள அவர் அவள் தொப்புள் குழியில விரல விட்டு ஆட்ட ஆரம்பிச்சாரு.
அடுத்து அவள் தோப்புல இருந்து அவர் விரல அவ பாவாடை நாடாவா புடிச்சி ஒரு இழு அவ பாவாட சரியாய் அவள் ஜட்டிய நகர்த்தி அவள் புண்டை மேட்ட தடவ ஆரம்பிச்சாரு.
ஒரு பொண்ணு புண்டைல ஒருத்தன் விரல விட்ட அவளுக்கு எவளோ சுகமா இருக்கும்னு நான் சொல்லி உங்களுக்கு தெரிய வேண்டியது இல்லை.
அவள் அப்படியே துடிச்சி போய் அவர கட்டிபுடிச்சி இன்னும் அவர காம்ப சப்ப அவள் அவர் தலைய புடிச்சி அவ மார்பு மேல அழுதிகிடா.
அவர் விரல விடு முன்னும் பின்னும் ஆட்ட எனக்கு அவர் அவல விரல்லையே ஒக்க்றாருன்னு புரிஞ்சது.
அவல அப்படி பண்ண பண்ண அவள் கத்திகிட்டே அவர் முகம் முழுதும் முத்த மழை பொழிஞ்ச அதுலயே தெரிஞ்சிகிட்டேன் அவள் உச்சம் அடைஞ்சிடானு.
என் பொண்டாட்டி முகம் உடம்பு எல்லாம் வேர்வையாள மமுத்து முத்தா மின்னிக்கிட்டு இருந்தது.
இந்த நேரத்துல தான் அவர் அவர் வெட்டியா அவுழ்து வீசிட்டு அவர் சுன்னிய வெளிய எடுத்தாரு நான் பயந்தே போய்டேன். இவளோ பெரிய சுன்னியும் இருக்குமான்னு நல்ல பெருசா கருப்ப இருந்தது. என் பொண்டாட்டிக்கு இது பெரிய ஆசிரியாமா தான் இருந்தது எனக்கு இருக்கிது அஞ்சி இன்ச் தான் அவரோடது ஒம்போது இன்ச் இருக்கும்.அவ அத பார்த்து எதுவுமே பேசல அவர் அதா அவ முகத்துக்கிட்ட கொண்டு போன உடன அவ அதா புடிச்சி வாயில போட்டு சப்ப ஆரம்பிச்சா. இது வரைக்கும் அவள் எனக்கு கூட ஊம்பியது இல்ல.
அவள் அதை அவளோ அழகா ஊம்பினா அத பார்த்து எனக்கு ஆசையா இருந்தது ஒரு தேவிடிய மாதிரி அதா அவ ஊம்பிட்டு இருந்தா.
ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் அப்பறம் அவர் அவல படுக்க வச்சி அவர் சுன்னியை எடுத்து அவள் புண்டை மெட்டல தடவி அத மெதுவா உள்ள விட ஆரம்பிச்சாரு.
அவ அதுக்கு “ஹ்ம்ம்ம் ச்சச்ச்ச்ஸ் மெதுவாக வலிக்குது இவளோ பெருசா நான் இது வரைக்கும் உள்ள வாங்கினது இல்ல”. என்றால்.
“கவலை படாத டி போக போக உனக்கு இது பழகிடும் ஹ்ம்ம்ம் “. என்று சொல்லி அவள் புண்டையில் அவர் சுன்னியை உள்ளே தள்ளிக்கொண்டு இருந்தார்.
அவளோ கால அவர் முதுகுல கட்டிக்கிட்டு ஊழ் வாங்கிட்டு இருந்தா.

அவர் அவல ஒக்க ஆரம்பிச்சார். அவர் சுன்னி உள்ள போய் வெளிய வந்தது அவளும் அதுக்கு கால விரிச்சி “ஹ்ம்ம்ம் ஆஆஅஹ் ஹ்ம்ம்ம் ச்சச்ச்ச்ஸ் அப்படி தான் நல்ல குத்துங்க என் புண்டை இது வரைக்கும் இப்படி ஒரு சுகத அனுபவச்சடே இல்ல வலிச்சாலும் சுகமா இருக்கு நிறுத்தாதிங்க குத்துங்க”. என்று கூச்சல் போட்டால்.
அவருக்கு அவள் கூச்சல் எல்லாம் மிக சந்தோஷமும் உற்சாகமும் தர அவர் இன்னும் அவளை வேகமாக ஒக்க ஆரம்பித்தார்.
“ஹ்ம்ம்ம் ஆஆஅஹ்ஹ்ஹ அம்ம்ம அம்மா அம்ம்ம் ஹ்ம்ம்ம் சொத்தும் குடுத்து சுகமும் குடுக்ரின்களே ஆஅஹ்ஹ்ஹ ஹ்ம்ம்ம் என் புருஷன் ஒரு நாள் கூட இந்த அளவுக்கு எனக்கு சுகத தந்தது இல்ல ஆஅஹ்”.
இப்படி அவள் சொல்லும் போது எனக்கு வெக்கமாக தான் இருந்தது. அவள் ஹ்ம்ம்ம் என்னை நல்ல ஒல்லுங்க எவளோ வேணுமோ ஒழுங்க உங்க கட்சிக்கு நானே தேவிடியா சேவை செய்யறேன் உங்க கட்சிகாக நான் உழைக்க ரெடி”. என்று கத்திகிட்டே இருக்க அவரும் அவளை ஒரு மணி நேரமாக ஒத்து கடைசியாக கஞ்சியை அவள் புண்டையில் ஊத்தி விட்டு அவர் சுன்னியை எடுத்து விட்டு பக்கத்தில் படுத்தார்.
கூச்சலும் சலக் புலக் சத்தமும் ஒய்ந்து அந்த அறையே அமைதையாக இருந்தது.
அவர் “வித்யா உன்ன ஒத்தத நினச்ச என்னால இப்போ கூட நம்ப முடியல நீ ஒரு அழகு பதுமை உனக்கு அவன் புருஷன இருக்க தகுதியே இல்ல ஆனா நீ எனக்கு மட்டும் இல்ல இந்த கட்சில இருக்க அதனை பெருகும் தேவிடியவ இருக்க தான் நான் அசை படறேன் இனி நான் உன்ன வச்சி தான் என் மந்திரி பதவியை அடைய போறேன்.”என்றார்.
“உங்க வப்பாட்டியா இருக்குறது என் பாக்கியம்”அப்படினு சொல்லி அவள் அவர் மேல படுக்க இன்னொரு ஆட்டம் ஆரம்பித்தது.







இப்படி ஒரு இரவு முழுதும் என் மனைவி என் தலைவர் படுகையில் இருக்க அடுத்த நாள் அவள் குளித்து விட்டு அவர் வீட்டில் இருந்து புறப்பட்டு அவளுக்கு என்று ஒதுக்க பட்ட பங்களாவுக்கு சென்றால். தலைவரும் தினமும் நடப்பது போல் கட்சி மேல் ரொம்ப ஆர்வமாக செயல் பட்டுகொண்டு இருந்தார்.
இப்போ தேர்தல் நெருங்கிகொண்டு இருந்த நேரம் என் வீட்டில் என் மனைவி என் தலைவர் அடிக்கடி தனியாக தான் இருப்பார்கள் அப்படி தலைவர் வரும் போது நான் வெளியே வந்து படுதுபேன்.
தேர்தல் நேரத்துல எங்க ஐயாவ பார்க்க அந்த ஏரியா ரவுடி மாரி வந்து இருந்தான். ஐயா அவனை பார்த்து ரொம்ப சந்தோஷ பட்டு 
“வா டா வா இங்க எப்படி டா வந்த உனக்கு யாரு நான் இங்க இருக்கேனு சொன்ன?”.என்றார்.
“என்ன ஐயா எனக்கு தெரியாத நீங்க எந்த நேரத்துல எங்க இருப்பிங்கன்னு உங்களுக்கு சரவணன் அவன் பொண்டாட்டிய கூட்டி குடுத்துட்டு நிக்கிற கதை கூட எனக்கு தெரியும்.”. என்றான்.
இதை கேட்டு எனக்கு பயங்கர கோவம் வந்தது. அவனோ அவரிடம் பேசிட்டு இருக்கும் போது என் பொண்டாட்டி ரூம்ல இருந்து வெளியே வந்தா.
அவளை பார்த்து மாரி “ அட அட அட செமத்தியா தான் தலைவா இருக்கா”என்றான். அதுக்கு என் மனைவி சிரித்தால்.
“சரி இப்போ விஷயத்துக்கு வருவோம் இந்த வருஷமும் தேர்தல் வருது இந்த வருஷம் நான் நம்ப கட்சி சார்பா யார நிக்க வைக்கலாம்னு தெரியாம ரொம்ப குழம்பி போய் இருக்கேன் உனக்கே தெரியும் இந்த தேர்தல நாம தோத்துட்டா அதுக்கு அப்பறம் நமக்கு இத விட பெரிய அசிங்கம் வேற எதுவுமே இல்ல அதான் இந்த தடவ நான் ஒரு பெண் MLA வ நிக்க வைக்க போறேன் அது வேற யாரும் இல்ல நம்ப வித்யா தான். எதிர் கட்சில சொல்ற மாதிரி வேற எந்த பெண் உரிபினரும் இல்ல அதான் இவள நிக்க வச்ச கண்டிப்பா நாம ஜெய்ச்சிடலம் அதுக்கு நீ தான் கூட இருந்து அக வேண்டிய வேலைய எல்லாம் பார்த்துக்கணும். என்று ஐயா அவனுக்கு சொல்ல.
அவனோ “ ஐயா இதெல்லாம் நல்ல முடிவு தான் ஆனா எனக்கு என்ன பண்ண போறீங்க நான் என் ஏரியால இவளுக்கு ஒட்டு வாங்கி தரது என் வேலை கவலை படாதிங்க வேற எடத்துல நம்ப பசங்கள விட்டு வாங்க வச்சிடலாம் கவலை படாதிங்க.ஆனா எனக்கு இந்த தடவ நீங்க எதாவது புதுசா தான் பண்ணி அகனும். இது வரைக்கும் நான் செஞ்ச வேளைக்கு என் மேல இருந்த கேஸ் எல்லாம் ஒன்னும் இல்லாம பண்ணிடிங்க இப்போ என் மேல எந்த கேஸ்ம் இல்ல அதனால எனக்கு நீங்க என்ன பண்ண போறீங்க?”.
“இவள நீ ஜெய்க வை டா அப்பறம் நீ என்ன கேட்டாலும் தரேன்”.
நான் என் மனைவியை பார்த்து “ என்ன டி நடக்குது இங்க நீ இவளோ பெரிய தேவிடியாவா? உன் புருஷன் நான் இருக்கேன் உனக்கு வேண்டியத நான் செஞ்சி தந்து இருக்கேன் இது பதலன்னு ஐயா கூட போய் படுத்த இப்போ அரசியல வேற குதிக்கிற உனக்கு என்ன டி தெரியும் அரசியல பத்தி”.
அவள் “ஆமாம் உன் கூட இதனை வருஷமா நான் பொண்டாட்டியா இருந்ததுக்கு என்ன செஞ்சி இருக்கீங்க எனக்கு ஹ்ம்ம் ஒரு ஓட்டு வீட்ல என்னை வச்சி இருந்திங்க மாச கடைசி ஆனா அவன் கிட்ட இவன் கிட்ட கடன் வேற நான் உனக்கு பத்தினியா தான் இருந்தேன் இருக்கவும் நான் தயார் ஆனா உன்னால என்ன வசதியா பார்த்துக்க முடியுமா? அதே அவர் என்னை வசதியா வச்சி இருகாரு அதான் எனக்கு வசதி பதவி கெளரவம் தான் வேணும்”.
“ஏன் டி ஒருத்தருக்கு வப்பட்டியா இருக்கிறது உனக்கு கௌரவமா டி”.என்றேன்
அவள் “ ஆமாம் அரசியல்வாதிக்கு வப்பாட்டியா தேவிடியவா இருந்தா தன் வசதியா வாழ முடியும்னா எனக்கு அப்படி இருக்க தான் புடிச்சி இருக்கு” என்று சொல்லி அவர் ரூம்க்கு போய்ட்டா.
நான் செய்தது எவ்வளோ பெரிய தப்பு என்று எனக்கு தெரிந்தது கண்டிப்பா இங்க வந்த ரவுடி எதிர்கட்சி காரர்கள் போலீஸ் எல்லாருக்கும் இவள் ஒரு நாள் இறை ஆகா போகிறாள் என்று எனக்கு தெரிந்தது ஆனால் அவளோ அதிற்கு தயாராகவே இருக்கிறாள்

இளம்பெண் சித்திரவதை..

இந்தியாவின் வடகிழக்கு மாநிலம் ஒன்றில் ஐ.நா. சபையைச் சேர்ந்த சமூக சேவை ஆற்றும் பெண்மணி பழங்குடி இன தீவிரவாதிகளால்- இது செய்தி.

அந்தப் பெண்மணியாக என்னைக் கொண்டு நான் சொல்லப் போகும் என் கற்பனைக் கதை கீழே..

வனங்களின் ஊடாக சென்று கொண்டிருந்தது அந்த பரிதாப ஊர்வலம். நடுநாயகமாய், நடக்கப்போகும் அவல நாடகத்தின் கதாநாயகியாய் நான் அழைத்து.. இல்லை இல்லை இழுத்துச் செல்லப்பட்டேன். 

நான்..? ஆம் ... நான் தான்.. 

ஐந்தே முக்கால் அடி உயரம், அதற்கேற்ற பருமன், தென்னிந்தியப் பெண்களுக்கே உரித்தான ரோம வளர்ச்சி அதிகமில்லாத பழுப்பு நிற தேகம். அளவான மார்பகம்.. உருவத்துக்கு சற்றும் பொருத்தமில்லாத சின்னஞ்சிறு பிறப்பு உறுப்பு. இலேசாக பூனை முடிகள் கொண்ட பிகினி முக்கோணம். இதுதான் நான்.. 

என் உடலில் பெயருக்குக் கூட ஒரு சதுர அங்குலத் துணி இல்லை.. 
ஆனால் கண்ணில் மட்டும் முரட்டுக் கருப்புத் துணி கட்டப்பட்டு இருந்தது.

"அதை அவிழ்த்து என் இடுப்பில் கட்டிக் கொள்ள அனுமதியுங்கள்.. பின்னர் என்னை அணு அணுவாகச் சித்திரவதை செய்து கொல்லுங்கள்" என்னும் என் கெஞ்சல் அவர்களைப் பாதிக்கவே இல்லை. 

அவர்கள்..? ஆம்... அவர்கள் தான்..

என் இருபுறமும் இரு நாகா பழங்குடியினப் பெண்கள்.குள்ள உருவம். மங்கோலிய முகம். அவர்களை என் கண்கள் கட்டப்படுமுன் பார்த்தது நன்றாக நினைவில் இருந்தது..

என் கைகள் இரண்டும் என் தலைக்குப் பின்னே வரும்படி செய்து இறுகக் கட்டி இருந்தார்கள். ரோமங்கள் இல்லாத என் அக்குள்களில் சற்றுப் பெரிய தூண்டில் முள்கள் செருகப்பட்டு அதனுடன் இணைக்கப்பட்டிருந்த மெல்லிய சங்கிலியை இருவரும் பிடித்து என்னை வழிநடத்தினார்கள். கண்கள் கட்டுண்ட நான் பாதையிலிருந்து சற்றே விலகினால் இருவரில் ஒருத்தி தன் கையிலிருக்கும் சங்கிலியைச் சுண்டி இழுப்பாள். என் அக்குள்கள் இழுபட்டு துடிக்கும். நான் வழிமாறியது உணர்ந்து அவள் பக்கம் நடக்கவேண்டும் என்று குரூரமாக உணர்த்தும் வழிமுறை இது.

எனக்குப் பின்னால் ஒரு ஆண்.. ஒரு நீண்ட சங்கிலியின் ஒருமுனையை என் இடுப்பில் இறுக்கிக் கட்டியிருந்தார்கள். என் உடலே இரண்டு துண்டாகிவிடும்போல வலித்தது. சங்கிலியின் மறுமுனை என் தொப்புளுக்கு நேராக கீழே இறங்கி, [ஆண்கள் அணியும் கோவணம் போல] இரு தொடைகளுக்கு ஊடாக பின்புறம் செலுத்தப்பட்டு அந்த ஆணின் கையில் இருந்தது.இது சற்று பெரிய, கனமான, துருவேறிய சங்கிலி. அதை அவன் விஷமத்தனமாக சற்றே விறைப்பாக இழுத்துப் பிடிக்க, நான் நடக்கும்போது என் அந்தரங்கத்தில் உரசி, உரசி மரண வலியை உண்டாக்கியது.

என்னை எங்கே கொண்டு போகிறார்கள்..? என்ன செய்யப் போகிறார்கள்..?
தெரியாது.. ஆனால் என் உயிர் போகப் போகிறது.. அதுவும் மிகக் கொடூரமான முறையில், மிகுந்த வலியேற்படுத்தும் விதமாக, உடனடியாக இல்லாமல்,மிக மிக தாமதமான, ஆனால் ஒவ்வொரு வினாடியும் நான் சாவுக்காக ஏங்கிப் பரிதவிக்கும் விதத்தில் இருக்கப் போகிறது என்பது மட்டும் எனக்குப் புரிந்தது. அப்படித்தான் இவர்களின் தலைவன் என்னிடம் சொன்னான்.. அவனுடைய விருப்பத்தை நான் நிராகரித்தபோது அப்படித்தான் என்னை அவன் எச்சரித்தான்..

நான்.. என்னைப்பற்றி கொஞ்சம் சொல்லியாக வேண்டும்.. கல்லிலும் முள்ளிலும் என் பாதங்கள் வதைபட்டு நான் இழுத்துச் செல்லப்படும்போது நான் நடந்த சம்பவங்களை சற்றே சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்..

நான் என் வாழ்க்கைச் சம்பவங்களை சற்றே மீள்பார்வை செய்யத் துவங்கினேன் உடலெங்கும் வலியுடன் முழு நிர்வாணமாக இழுத்துச் செல்லப்படும் என் வேதனையை சற்று திசைமாற்ற அவ்வாறு சிந்தித்தேன்

நான் உமா. விஷ் காம், மற்றும் மனையியல் படித்து ஃப்ரீ லான்சராக சில ப்ராஜெக்டுகளை செய்திருக்கிறேன் அது சற்று போர் அடித்தபோது அம்மா சொன்னாள்


'உமி. உனக்கும் வயசு 28 ஆயிருச்சு.. இனியாவது என் விருப்பத்தை நிறைவேற்றக்கூடாதா? கையில் நல்ல வரன் ஒன்னு வந்திருக்கு கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கோயேன்"

அம்மாவை பார்க்க பாவமாக இருந்தது. மாப்பிள்ளை போட்டோவை வாங்கி பார்த்தேன்.நல்ல அம்மாஞ்சி பழம். வழுவழு முகம்,, நெற்றியில் ஸ்ரி சூரணம், இலேசாக வழுக்கை வாங்கியிருந்த நெற்றி ஆனால் லட்சக்கணக்கில் சம்பளம். என்னை ஒரு ஃபங்ஷனில் பார்த்துவிட்டு உறவினர் மூலம் கேட்டிருக்கிறார்கள்.

"என்னம்மா மாமனார் போட்டோவை காட்டறே மாப்ஸ் போட்டோ எங்கேம்மா.?"

குறும்பாக கேட்டேன்.

"ரொம்பக் கொழுப்புடி உனக்கு அப்படி இருக்கார் வயசு 38 தாண்டி ஆறது நல்ல படிப்பு, வசதியாம் ராஜாத்தி மாதிரி வச்சுப்பர்"

அதிவிரைவாக காரியங்கள் நடந்தேறின. நான் குமாரி பட்டத்தை துறந்து திருமதி ச்ரீவத்சன் ஆனேன்.

முதலிரவு என்ன ட்ரெஸ் போட்டுக்கொள்வது? எப்படி என்னை ப்ரெசெண்ட் செய்வது என்று மண்டையை உடைத்துக்கொண்டேன். புடவை வேண்டாம் அம்மாமி போல இருக்கும். சுடி சரிப்பட்டு வராது. நைட்டி? ம்ம்ம்கூம். டிபிக்கல் அவுஸ் ஒய்ஃப் போல இருக்கும் என்ன செய்யலாம்? ஜீன்ஸ், டீ ஷர்ட்டில் ஆத்துக்காரருக்கு அதிர்ச்சி கொடுக்கலாமா..? வேண்டாம் அம்மாஞ்சி பாவம்.

வேறு வழியில்லாமல் ஒரு காட்டன் புடவையை சுற்றிக்கொண்டு அறைக்குள் நுழைந்தேன். 'அது' நெற்றியைத் தேய்த்துக் கொண்டு ஏதோ தீவிரமாக சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது

சற்று நேரம் நின்று பார்த்து, க்க்கும் என்று தொண்டையைக் கனைத்தேன். விலுக்கென்று நிமிர்ந்து பார்த்த 'வாட்ஸ்' 

ஓ சாரி. கம்..கம். ப்ளீஸ் பி சீட்டட்." என்றார்.

அவரை நன்றாக நோட்டமிட்டேன். போட்டோவைவிட வயதானவராகத் தெரிந்தார். சற்று தொப்பை வேறு.

'அடியேய் அழகு ராணி உமி நீ கொடுத்து வைத்தது அவ்வளவுதாண்டி' என்று என்னை நானே தேற்றிக்கொண்டேன்.

"கால் மி வாட்ஸ் உன்னை எப்படி கூப்பிடலாம்..?

உமி. சிம்பிள். உமி வில் டூ..

"தேங்க்ஸ் உமி.. இப்படி உக்காரு உன்கிட்ட ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும்.."

அவர் சற்றே ஒதுங்கிக் கொள்ள நானும் கட்டிலில் அமர்ந்தேன்

கோ அகெட் ... 

நான் நகைகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றி வைத்தேன். வளையல்கள் குலுங்கி மானத்தை வாங்கிவிடக் கூடாதில்லியா.? 

அமுல் பேபி படவா.. நீ அதிர்ஷ்டக்காரண்டா. பலபேர் கண்ணி வச்சும் மாட்டாத கன்னி மான் உன் வீட்டுத் தோட்டத்தில் வந்து நிற்கிறது. மிஸ். எத்திராஜ் பட்டம், மிஸ். ஃபேர் ஸ்கின் சென்னை பட்டம் எல்லாம் வாங்கிய ஐந்தே முக்கால் அடி அழகுப்புயல் உன் கட்டிலில் துடிப்பதற்காக இன்று மையம் கொண்டுள்ளது. இன்று என் கன்னித்திரையைக் கிழித்து காதல் கலைகளை அரங்கேற்று.

ஏதேதோ ரொமான்ஸ் சிந்தனை.. 

சொல்லுங்க வாட்ஸ்.. என்றேன்.

இன்னிக்கு நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேன் உமி 

நானும்தான் வாட்ஸ். அம் ப்ரெட்டி மச் ப்ரௌட் டு சப்மிட் மை விர்ஜினிட்டி டு யூ 

தேங்க்ஸ் உமி ஆனா உன் கன்னித்தன்மையை இன்னும் 2 வருஷம் எனக்காக ப்ரிசர்வ் பண்ணிவைக்க முடியுமா..?

எனக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. நான் ஆண் சுகத்துக்காக அலையவில்லை.. ஆனால் பால் கோவா போல ஒரு பாவை சட்டப்படி உனக்கு சொந்தமாகி இருக்கும்போது அவளை அனுபவிக்காமல் 2 வருஷம் பொறுத்துக்கச் சொன்னால், உன்னைப் பற்றி நான் என்ன நினைப்பது..?

" வாட்ஸ்.. அது ஏன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா..?"

என் குரல் எனக்கே கேட்கவில்லை. இதைக் கேட்பதற்குள் வெட்கத்தால் என் சப்தநாடியும் ஒடுங்கிப் போனது.

சொல்றேன்.. சொல்றேன்... நான் அதற்கான காரணத்தைச் சொன்னால் நீயும் ஒப்புக்குவே.....

"நான் ஒப்புத்துகிட்டாலும், ஒப்புக்கலைன்னாலும் இன்னும் ரெண்டு வருஷத்துக்கு காயப்போடப் போறே.." என்று மனதுக்குள் நொந்துகொண்டே கேட்டேன்..

பீடிகை வேண்டாம்.. ப்ளீஸ் சொல்லுங்க..

வாட்ஸ் சாவகாசமாக கண்ணாடியைக் கழற்றி எடுத்து கையில் வைத்துக்கொண்டு கண்ணை மூடியவராய் சிந்திக்கலானார்.... எப்படி விடயத்தைத் துவக்குவது என்று ..

திடீரென்று...

ஸ்ஸ்... ஆ..ஆ..

என் வலதுபுற அக்குளில் செருகப்பட்டிருந்த தூண்டில் கொக்கி கொடூரமாக இழுக்கப்பட, நான் வலி தாளாமல் துடிதுடித்தேன்..

பாதை விலகி விட்டேனோ..? சற்றே வலது புறமாக விலகி நடந்தபடியே அவர்கள் மொழியில் கேட்டேன்..

"நானும் உங்களை போன்ற பெண்தானே..? ஏன் என்னை இப்படி சித்திரவதை செய்கிறீர்கள்..? ஏன் என் உடலின் மென்மையான பகுதியை ரணமாக்குகிறீர்கள்.. என்னை ஒரேயடியாக தலையை சீவி கொன்றுவிடுங்கள்..

பதிலாக அவர்களின் நக்கல் சிரிப்பொலிதான் கேட்டது.. அக்குளில் இருந்து ரத்தம் வழிவதை என்னால் உணரமுடிந்தது.

கண்ணை மறைத்து கட்டியிருந்த துணியும் ஈரமானது.. என் வேதனை கண்ணீரால்..

அவர்களில் ஒருத்தி சற்று மனமிரங்கியவளாய் குரலில் இதத்தையும், இரக்கத்தையும் குழைத்து என்னிடம் சொன்னாள்.

" தலைவர் கேட்டதுக்கு சரின்னு சொல்லியிருக்கலாமில்ல..?"

அப்படி அவள் சொன்னதும் அவர்களின் தலைவனின் விகாரமான முகம் என் நினைவுக்கு வந்து சப்தநாடியையும் ஒடுங்கச் செய்தது.

அன்று நாகா இனத்து பழங்குடியினரின் குழந்தைகளுக்கு கல்வியறிவு போதித்துகொண்டிருந்தபோது என்னை பிணைக்கைதியாக பிடித்து வந்தது நினைவுக்கு வந்தது.

கடத்தப்பட்டு கைதியாக நிற்கும் ஒரு இளம்பெண்ணை, அதுவும் ஐ.நா.சபையின் ஊழியையான ஒரு ஆசிரியையை, அந்த மிருகம் கேட்ட கேள்வியில் என் உடலே கூசிப்போனது.

மேலும் அதைப் பற்றி சிந்திக்கவிடாமல் என் பின்னால் வந்தவன் தன் கையிலிருந்த சங்கிலியின் மறுமுனையால் என் பின்னழகில் சுளீரென அடித்து,

சீக்கிரம் போ நாயே.. இன்னும் எவ்வளவு தூரம் போக வேண்டியிருக்கு..? இருட்டறதுக்குள்ள மலை உச்சிக்கு போகணும்.. வேகமா நட..

என்று இரைந்தான்.. நான் வலிகளை விழுங்கிக்கொண்டு நடையை எட்டிப்போட்டபடியே முதலிரவன்று எனக்கும் வாட்சுக்கும் நடந்த உரையாடலை அசைபோட்டேன்.

நான் வாட்ஸின் முகத்தையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அவர் சொல்லலானார்..

"உமி.. நீ வந்த நேரம் என் லட்சியம் ஈடேறப் போகுது. அமெரிக்க பல்கலை கழகமொன்றில் என் தீசிஸ் கட்டுரையை ஏற்றுக்கொண்டு அது தொடர்பான ஆராய்ச்சி செய்ய அழைத்திருக்கிறார்கள். இன்று காலையில்தான் மெயில் வந்தது. அதற்கான வேலைகளிலும், ஏற்பாடுகளிலும் இறங்கணும். அடுத்த மாதமே யு.எஸ். கிளம்பணும். ஒரு 2 வருஷம் கஷ்டப்பட்டா போதும். வாழ்க்கையில் அம்சமா செட்டில் ஆகிடலாம்.

ஓகே வாட்ஸ்.. அதுக்கும், நான் கன்னியாவே இருக்கணும்ன்னு நீங்க சொல்றதுக்கும் என்ன தொடர்பு.? எனக்கு புரியலியே..?

மண்டு.. மண்டு.. அழகு தேவதையா இருக்கற உன் இளமையையும், வனப்பையும் அள்ளி பருக ஆரம்பிச்சுட்டா அப்புறம் யு.எஸ். போக எனக்கு மனசு வருமா..? இப்போ நீ முழங்காலை மடக்கி அழகா உக்காந்துகிட்டு, தலையை லேசா சாய்ச்சு என்னைக் கேள்வி கேட்கற விதத்திலேயே என் கட்டுப்பாடு சிதறிடும் போல இருக்கு.. வேண்டாம்மா விஷப் பரீட்சை.. கிணத்து தண்ணீரை ஆற்று வெள்ளமா கொண்டு போகப்போகுது..?

இருந்தாலும் எனக்கென்னவோ நாம் பிரிஞ்சு இருக்க வேணுமான்னு தோணுது.. அதுக்காக நான் உங்களை வற்புறுத்தறதா நினைச்சுடாதீங்க வாட்ஸ்..

சேச்சே.. படிப்பும், அறிவும் இதுபோல ஆரோக்கியமா விவாதிக்க நமக்கு கத்துக்கொடுத்திருக்கு உமி.. நான் ஒன்னும் தப்பா நினைக்கலை.. எனக்கு 38 வயசாறது. ஸ்டில் அம் ப்யூர்லி வெயிட்டிங் ஃபார் மை வைஃப். தள்ளிப்படுக்கறது எனக்கும் வேதனைதான். ஆனா ஒன்றை அடைய ஒன்றை இழந்துதான் ஆகணும். இப்போ உன்னை உரிச்சு பாத்துட்டா... ஐ பெட்.. மை ஃப்யூச்சர் வில் பெ ரூயின்ட்.. ப்ளீஸ் டேக் இட் அஸ் அ காம்ப்ளிமென்ட்..

சின்னதாக ஒரு பெருமூச்சை வெளியிட்டவாறே, "ஓக்கே வாட்ஸ்.. போயிட்டு வாங்க.. நானும், என் அழகும், என் உயிருக்கு மேலா காத்து வரும் கன்னித்தன்மையும் உங்களுக்காக காத்திருப்போம்.." என்றேன்.

ஆனால் அது அவ்வளவு சுலபம் இல்லை என்று எனக்கு அப்போது தெரியாது...

மெல்ல மெல்ல என்னை இழுத்துச் செல்லும் பாதை கரடு முரடாகவும், பாறைகளின் மேல் ஏறியும் செல்லும்படி இருந்தது. என் அக்குள்களில் செருகப்பட்டிருந்த தூண்டில் முட்கள் கவனமாக அகற்றப்பட்டன. தொடைகள் இடையே இழுத்துக்கட்டப்பட்ட சங்கிலி தளர்வாக விடப்பட்டதும் எனக்கு ஆச்சர்யத்தை ஏற்படுத்தியது. என் இரு பக்கமும் வந்த நாகா பெண்கள் அவ்வப்போது என் கையைப் பிடித்து வழி நடத்திச் சென்றனர். காற்றில் குளிர் மிகுந்துவிட்டது. ஏதோ மலை உச்சிக்குப் போகிறோம் என்பது புரிந்தது.

பக்கத்தில் வந்த பெண்ணைக் கேட்டேன்.. ( நான் நாகாலாந்து பழங்குடியினருக்கு கல்வி கற்பிக்கச் சென்றிருந்ததால் அவர்கள் மொழி அத்துபடி ஆகியிருந்தது)

" எனக்கு இந்தப் பகுதியில் ஒரு இடமும் தெரியாது. இன்னும் ஏன் என் கண்களைக் கட்டியே வைத்திருக்கிறீர்கள்.. தப்பித்து ஓடினாலும் மீண்டும் உங்களிடம் சிக்கிக்கொள்வேந்தானே..? கண்ணை அவிழ்த்து விட்டால் என்ன..?"

"நீ தப்பிவிடுவாய் என்று உன் கண்களைக் கட்டவில்லை. நீ தற்கொலை செய்துகொள்ளக் கூடாது என்றுதான் கட்டி வைத்திருக்கிறோம். இங்கு மலைச்சரிவுகளும், பள்ளத்தாக்குகளும் அதிகம். திடீரென்று குதித்துவிட்டால், நாங்கள் தலைவரிடம் சிக்கிக்கொள்வோம்"

'தலைவன்' என்ற பேச்சைக் கேட்டதுமே என் அடிவயிற்றில் சிலீரென்ற உணர்வு. என்னை உயிரோடு வைத்திருக்க அவர்கள் செய்த திட்டம் வேறு என்னைக் கலவரப்படுத்தியது.

"என்ன பாடு படுத்தப் போகிறார்களோ..!"

ஆனால் என்னை முதன்முதல் பார்த்த தலைவன் தன் விருப்பத்தைச் சொன்னபோது கூடவே அளித்த* ஒரு உறுதிமொழி என்னை சற்றே நிம்மதிக்குள்ளாக்கியது.

என்னைக் கடத்தி வந்த அன்று காலையில் என் அறையிலிருந்து வேலைக்குக் கிளம்பும்போது என்ன நடந்தது தெரியுமா..?

கொஞ்சம் ப்ளாஷ்பேக்.

காலையில் அலாரம் அடித்து எழுந்தபோதே மனதுக்குள் இனம்புரியாத உணர்வுகள்.. கலவரமா..? உற்சாகமா..? என்னவென்று சொல்லத்தெரியவில்லை. கொஞ்ச நேரத்திலேயே அமெரிக்காவிலிருந்து அழைப்பு.. வாட்ஸ் தான்..

" ஹனி.. ஒரு குட் நியூஸ்.. இங்கே என் வேலை நினைத்ததைவிட சீக்கிரம் முடிந்துவிட்டது. இன்னும் ஒரே வாரத்தில் கிளம்பப் போகிறேன். வந்தவுடன் எஞ்சாயிங்தான்.. இங்கிருந்தே ஆன்லைனில் ஊட்டி ஸ்னோ காஸில் ஹோட்டலில் ஸ்யூட் புக் பண்ணிட்டேன். நாம போறோம்.. நோ பூங்கா.. நோ தொட்டபெட்டா... நோ போட்டிங்.. நோ சைட் சீயிங்..! டோர்ஸ் லாக்ட் டைட்லி அன்ட் ஃபக்ட் டைட்லி..!"

அவர் கொண்டாட்டமாகப் பேசிக்கொண்டிருந்த இடைவெளியில் நான் குறுக்கிட்டேன்..

" சீ... அசிங்கமா பேசாதீங்க வாட்ஸ்.. எனக்கு வெட்கமா இருக்கு.."

என்றாலும் மனதுக்குள் துள்ளாட்டம் இல்லாமலில்லை.

"ஏய்.. உமி.. என்ன.. உனக்கு "அது" பிடிக்காதா..? ஓக்கே.. ஓக்கே.. நான் இன்னும் ஒரு ஆராய்ச்சி பண்ணிட்டு 2 வருஷம் கழிச்சு வரட்டா..?

வாட்ஸ் குறும்பாகக் கேட்டார்.

" ம்ம்ம்ம்.. உங்களுக்கு ரொம்ப துளிர்த்துப் போச்சு.. வாங்க உங்களை பேசிக்கறேன்.. !"

"ஏய் ஹனி.. ஐ மிஸ்டு யூ லாட் யா..!"

"மீ டூ...!"

"ஓக்கே.. இப்போ என்ன ட்ரெஸ்ல இருக்கே..?

இப்போதான் எழுந்தேன்.. இன்னும் வாஷ்ரூம் கூட போகல.. நீங்க அனுப்பிவச்ச ஸீ த்ரூ நைட்டிதான்..!"

"ஓ.. மை.... மை.. அப்படியே இன்னிக்கு ட்யூட்டிக்கு போயிடாதே.. நான் இன்னும் பார்க்காத அழகெல்லாம் நாகாலாந்து மக்கள் பார்த்து தீர்த்துடப் போறாங்க.. !"

உங்களுக்கு ... உங்களுக்கு...

" ம்..ம்.. சொல்லு.. எனக்கு என்ன வச்சிருக்கே..?"

வாட்ஸின் குரலில் இருந்த குறும்பு என்னைப் பிய்த்து தின்றது..

" உமி ட்யூட்டிக்கு கிளம்பணும்.. அவ லைனை கட் பண்ணப்போறா..!" என்றபடியே ஒரு இச் கொடுத்து கட் செய்தேன்.

மனதில் ஒரு குதூகலம்..

அடடா.. இவர் செய்த அட்டகாசத்தில், நேரமானது தெரியவில்லையே..அவசர அவசரமாக தயார் ஆனேன். மீண்டும் போன் சிணுங்கியது.

அந்தக் "கடங்காரர்தான்" என்று ஆவலாக ஓடிவந்து எடுத்தேன்.. ஏமாந்தேன். அழைத்தது வாட்ஸ் அல்ல. எங்கள் டீம் லீடர் திரு. சிவோங்.

" ஹலோ.. ப்யூட்டி க்வீன்.. குட்மார்னிங்..!"

வெரி குட்மார்னிங் சர்..

" உனக்கு ஒரு குட் நியூஸ்.. உன்னை இந்த வாரத்தோடு ரிலீவ் பண்ணி, உன் ஸ்டேட்டுக்கே அனுப்பச் சொல்லி உத்தரவு வந்திருக்கு. அங்கே மட்ராஸ்ல* நம்ம ஆஃபீஸ் திறக்கறாங்க. உனக்கு ப்ரமோஷனோட ட்ரான்ஸ்ஃபர்..! மட்ராஸ் கோயிங் டு ஹாவ் அ பியூட்டிஃபுல், யங் செக்ஷன் ஹெட்..! ம்ம்ம் எங்களுக்குதான் சைட் அடிக்க இனி ஆள் இருக்காது. இனிமே சப்பை மூக்கையும் இடுங்கிய கண்களையும் பார்த்துதான் பொழுதை ஓட்டணும்..!"

சிவோங்கின் கிண்டலை இரசிக்கவோ, அவருக்கு நன்றி சொல்லவோ முடியாமல் என் உள்ளம் நடனமிட்டது. அடுத்தடுத்து இரண்டு நல்ல செய்திகள்..வாட்ஸ் வரார்.. எனக்கு சென்னைக்கு மாற்றல்.. ஈஸ்வரா.. தேங்ஸ்டாப்பா.. இன்னிக்கு என் வாழ்க்கையின் லக்கியஸ்ட் டே..!

ஆனால் விதி வேறு ஒரு கணக்கை துவக்கியது..


இரண்டு சந்தோஷச் செய்திகளைக் கேட்டதில் மனமும் வயிறும் நிறைந்துவிடவே, அன்றைய கடைசி வேலை நாளை முடிக்க உற்சாகமாகக் கிளம்பினேன். எனக்கு மிகவும் பிடித்த பிங்க் நிற ஸ்லீவ்லெஸ் சுடிதார், சுடி பேண்டுக்கு பதிலாக வாட்ஸ் அனுப்பிவைத்த ஒபேக் டைட்ஸ். அந்த டைட்ஸ் வந்த கதையே கொஞ்சம் சுவையான ஒன்று.

திருமணம் முடிந்து, வாட்ஸ், யு.எஸ்.கிளம்புவதற்கு முதல்நாள், நாங்கள் இருவரும் கோவிலுக்குப் போனோம். தரிசனம் முடிந்து, ஸ்தல விருட்சமான வில்வ மரத்தின் கீழ் இருவரும் தரையில் அமர்ந்தோம். நான் வழக்கம்போல முழங்கால்களை மார்போடு அணைத்துக்கொண்டு, முகவாயை அதில் தாங்கியபடியே வாட்ஸை வைத்த கண் மாறாமல் பார்த்தேன். கொஞ்ச நேரம் மௌனம். அதை உடைக்க வாட்ஸ் துவங்கினார்..

"இந்த மஞ்சள் சுடி உனக்கு ரொம்ப நல்லா இருக்கு உமி.. ஆனா நீ ஏன் ஸ்லீவ்லெஸ் சுடி போடமாட்டேங்கறே..? உன் அண்டர் ஆர்ம்ஸ் நல்லா இருக்காதா..?"

நான் பொய்க்கோபத்தோடு அவருக்கு பழிப்பு காட்டியபடியே சொன்னேன்.. " அய்யே.. முகரையைப் பாரு.. ரொம்பத் தெரிஞ்சவர் வந்துட்டார்.. எங்க ஆர்ம்பிட் ரொம்ப க்யூட்டாக்கும்.. என் தோழிகளே ஆச்சரியப்படுவாங்க.. என்னடி உமி.. உனக்கு அங்கே ஹேர் க்ரோத் அவ்வளவா இல்லியேன்னு..தெரிஞ்சுக்கோங்க..!"

"அப்படியா உமி.. எங்கே காட்டு..!"

ஈஸ்வரா.. வாட்ஸ்.. இது கோயில்.. ரொம்ப வழியாதேங்கோ.. உம்மாச்சி கண்ணை குத்திடும்..!

சரி.. வா.. வெளியே லான் நன்னா போட்டு மெயின்டெய்ன் பண்ணிருக்கா.. அங்கே போய் பேசிண்டிருப்போம்.

வரேன் வாட்ஸ்.. ஆனா ஒரு கண்டிஷன்.. அங்கேயும் வந்து தத்துபித்துன்னு அபச்சாரமா பேசப்படாது.. ஓகேவா..?

ஏய்.. அந்த விஷயம்தான் 2 வருஷம் கழிச்சுன்னு முடிவாயிடுத்து.. கொஞ்சம் கிளுகிளுப்பா பேசவாவது பெர்மிட் பண்ணுடி ராட்சஸி..

எனக்கும் அவர் பேசுவது பிடித்துதான் இருந்தது. இருந்தாலும் சொன்னேன்.

"நத்திங் டூயிங் வாட்ஸ்..!"

ஆனால் அவர் கேட்பதாக இல்லை.. கோவிலுக்கு வெளியே புல்வெளி. குழந்தைகள் அங்கும் இங்கும் ஓடி விளையாடின. ஓரிரு காதலர்கள் "ஸ்வீட் நத்திங்" பேசிக்கொண்டிருக்க, ஒரு ஓரமாக நாங்கள் அமர்ந்தோம். நான் ஒரு பக்கமாக கால்களை மடக்கி வலதுகையை தரையில் ஊன்றி அமர, வாட்ஸ் என் தலையில் இலேசாக தட்டியவாறு சொன்னார்..

"உன் ஸ்டைலில் உட்காரு உமி.. காலை கட்டிண்டு .. அழகா இருக்கும்.."

நான் அவ்வாறே அமர்ந்தேன்.. வாட்ஸ் சொன்னார்..

உன் சுடி ஓக்கே.. பட் சுடி பேண்ட் தொள தொளான்னு கோமாளி ட்ரெஸ் போல இருக்கு.. அப்படியே காலை கவ்விண்டு இருக்காப்பல தெச்சு போட்டுக்கோயேன்..

ரொம்பச் சமத்துதான்.. இத்தன தரம் உக்காண்டு ஏந்தா, டர்ர்ர்ன்னு தையல் விட்டுடும்.. மானம் போயிடும். நல்ல ஐடியா தரேளே ஸ்வாமி..!

"கலர் பேண்டிஹோஸ் இங்கே கிடைக்காதா..? நான் யு.எஸ்.லேருந்து அனுப்பி வைக்கிறேன்.ஓபேக் டைட்ஸ்ன்னு இருக்கு. அப்படியே உன் இடுப்பு, கால் எல்லாம் கவ்விண்டுடும். இழுத்த இழுப்புக்கு எலாஸ்டிக் போல வரும். கிழியாது. இப்போ அது போல போட்டுண்டு இருந்தீன்னாக்க உன் வேலி எப்படி இருக்குன்னு ரசிப்பேன்.. ஹூம்.. " என்று சொல்லிக்கொண்டே என் கால்களுக்கிடையில் தன் விரலை சரேலென்று செருகி இழுத்தார். முழங்கால்களைக் கட்டிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்த என் பின் தொடை இடுக்குக்குள், ஆசன வாய்க்கும் என் பெண்மைச் சின்னத்துக்கும் இடையில் இருக்கும் கோடு போன்ற பகுதியில் அவர் கை பட்டதும் என் உடலில் 'ஜிவ்வ்வ்வ்' என்று மின்சாரம் பாய்ந்தது. முதன்முதல் என் அந்தரங்கப்பகுதியில் ஒரு ஆணின் ஸ்பரிசம்.. நான் வெட்கம் தாளாமல் கண்ணை மூடி லயித்திருக்க.. வாட்ஸ் சொன்னார்..

"என்ன உமி.. உன் வேலி ரொம்ப ஆழமா இருக்கு.. உள்ளுக்குள்ள ஒண்ணுமே இல்லியா.. முண்டு முடிச்சு எதுவும் கைக்கு தட்டுப்படலையே.."

வெட்கமும் அவமானமும் சேர்ந்து என்னைத் துடிக்க வைத்தன. முகம் சிவப்பது என்னால் உணர முடிந்தது. மெல்ல சொன்னேன்.

நாங்க என்ன ஆம்பளையா.. முண்டு முடிச்செல்லாம் இருக்க..? சொல்லிவிட்டு நாக்கைக் கடித்துக்கொண்டே கைகளால் முகத்தை மூடிக்கொண்டேன். "சே.. ஏன் நான் இப்படி வெட்கமில்லாமல் பேசுகிறேன்..?"

இல்லேடா செல்லம்.. இவ்ளோ பெரிய பொம்மனாட்டியா வளந்து நிக்கிறே.. ஆனா 'அது' பச்சக் கொழந்தைக்கு உள்ளது போல சிறிசா இருக்கும் போலிருக்கே..! வாட்ஸ் என்னை இன்னும் படுத்தினார்.

நானும் விட்டுக் கொடுக்காமல், " பெரிசு, சின்னதுன்னு உங்களுக்கு சைஸ் வித்தியாசம் எப்படித் தெரியும்.. எத்தனை பொம்மனாட்டிகளண்ட பாத்திருக்கேள்..? என் குரல் கம்மியது.

" ஓ... மை.. மை.. டேக் இட் ஈஸி யார்.. நான் எங்கே பார்த்தேன்.. இங்க்லீஷ் சினிமால ஒல்லிபிச்சான் ஹீரோயின் ந்யூட் போஸ் பார்த்திருக்கேன். அதை வெச்சு உன்னை டீஸ் பண்ணினேன்.. கோச்சுக்காதேடா செல்லம்.. சின்னதுதான் க்யூட்.. ரொம்ப காலத்துக்கு எஞ்சாய்மெண்டுன்னு எனக்குத் தெரியுண்டா குட்டி..!" வாட்ஸ் வழிந்தார்.

அப்போ என் சைஸ் பார்க்கதான் டைட்டா துணி போட்டுக்கச் சொல்றேளா..? அப்படியே போட்டுண்டு முழங்காலைக் கட்டிண்டு உக்காண்டாலும் அது தெரியாதே.. வெறும் ப்ருஷ்டமும், கோமணக்குழின்னு சொல்வாளே.. அதும்தான் தெரியும்..!.. 'அது' இங்கன்னா இருக்கும்.. " என் அடிவயிற்றுக்குக் கீழ் தொட்டுக்காட்டினேன்.

"யெஸ்.. யெஸ்.. இப்போதான் அந்த வார்த்தை ஞாபகம் வந்தது.. புருஷாளுக்கு கோமணக்குழி.. பொம்மனாட்டிகளுக்கு 'வேலி'.. பள்ளத்தாக்கு.. ஹி..ஹி.."

வாட்ஸ் ரொம்ப அராஜகமாக பேசினார்.

"எனக்கு டைட்ஸ் வேண்டாம்பா.. உங்க கண் ரொம்ப பொல்லாதது.. அப்புறம் எனக்கு வெறும் கண்ணா தான் பிரசவம் ஆகும்.." நானும் என் பங்குக்கு வெட்கமற்றுப் பேசினேன்.

"ஹ்ம்ம்ம்ம்ம் .. இன்னும் 24 மணி நேரத்துக்கு கண்ணாலதான் என் அழகுச்செல்லத்தை ரேப் பண்ண முடியும். அப்புறம் ஈ.மெயிலில்தான். நான் எல்லாக் கலர்லேயும் டைட்ஸ் வாங்கி அனுப்பறேன். சுடி, நல்லா ஸ்லிட் வச்சு தச்சுக்கோ.. சுடி பைஜாமாவை தூக்கி கடாசிடு. நான் அனுப்பறதில் மேட்சா எடுத்து போட்டுக்கோ. அப்புறம் மறக்காம முழங்கால் கட்டிண்டு போஸ் கொடுத்து போட்டோ எடுத்து அனுப்பு.. ஃபோகஸ் எங்கே பண்ணனும் தெரியுமோல்லியோ..?"

ம்ம்ம்ம் தெரியும்.. உங்க வேலி..! வெவ்வெவ்வ்வே..!

அப்படி வந்ததுதான் இந்த ஒபேக் டைட்ஸ். முத்லில் போட்டபோது, எங்கெங்கோ கவ்விப் பிடித்தது. உடலில் இருப்பதே தெரியாமல் என் இரண்டாம் தோல் போல அந்தரங்கத்தையெல்லாம் அரவணைத்த அந்த உடையில் அயர்ந்துதான் போனேன்.. என்ன ஒன்று.. கொஞ்ச நாளுக்கு சுடியின் கீழே ஒன்றுமே போடாததுபோல ஒரு உணர்வு இருந்தது. நாளாக நாளாக சரியாகிவிட்டது. கால்கள் இன்னும் நீளமானவை போல ஒரு த்ரில் இருக்கும் அந்த டைட்ஸ் போட்டுக் கொண்டால். வேகமாக ஓடவோ, கால்களை எவ்வளவு உயரம் வேண்டுமானால் தூக்கவோ, சட்டென்று குத்துக்கால் போட்டு அமரவோ ஆரம்பத்தில் கொஞ்சம் அச்சமாகவும் தயக்கமாகவும் இருக்கும். பின்னர் சரியாகி விட்டது. குத்துக்காலில் அமர்ந்தால் சாதாரண சுடிதார் பேண்ட் தொள தொளவென்று துணி குப்பலாக தோற்றமளிக்கும். இந்த டைட்ஸ், அவ்வாறில்லாமல் உடலோடு ஒட்டி காட்சியளிக்கும்.எதிரிலில்ருப்பவரின் கண் சரேலென்று நம் தொடை இடுக்குக்கு தாவும். அதைத் தவிர்க்க இரண்டு முழங்கால்களையும் ஒட்டினாற்போல் மண்டியிட்டு அமர்ந்தால் தொடையிடுக்கின் வடிவம் புலப்படாது. பக்கவாட்டில் நம் கால்கள் ஒய்யாரமாகவும், கவர்ச்சியாகவும் தெரியும். இது போகப் போக நான் தெரிந்துகொண்டது..!

மனம் தெளிவாகவும், நிறைந்தும் இருந்ததால் ஒப்பனை அதிகம் தேவைப்படவில்லை. இலேசாக என்னை அலங்கரித்துக்கொண்டு என் பணியிடம் நோக்கிப் புறப்பட்டேன். 'உடான் கிர்' என்னும் மலைப்பகுதியில் இருக்கும் பழங்குடி இனக் குழந்தைகளுக்கு அடிப்படைக் கல்வி போதிக்கும் வழிமுறைகளையும், அதற்கான புத்தகங்களையும் வைத்து அங்குள்ள ஆரம்பப்பள்ளி ஆசிரியர்களுக்கு ஒரு செமினார் போல நான் நடத்தவேண்டும். அவர்கள் அதைக் கற்றுக்கொண்டு தங்கள் வகுப்பில் நடைமுறைப்படுத்துவார்கள். என் துணைக்கு, நாகாலாந்து கல்வித்துறையைச் சேர்ந்த பணியாளர் ஒருவரையும் அளித்திருந்தார்கள். கல்வி உதவிக் கருவிகளை எடுத்துக்கொண்டு அவர் உடான் கிர் போய்ச் சேர்ந்துவிட்டதாக தெரிவிக்கப்பட்டது. நான் தங்கியிருந்த மொகோக்சங் நகரிலிருந்து 25 கி.மீ. டாக்சியில் போகவேண்டும். உடான் கிர் மலையடிவாரத்திலிருந்து, குதிரையில் மேலே 5 கிலோமீட்டர் சவாரி. அங்கேதான் செமினார் மற்றும் மதிய உணவு. அதை முடித்துவிட்டால் திரும்பிவிடலாம்.

பின்னர் என்னுடைய பொருட்களை பேக் செய்து, வைத்துவிட்டால், மறுநாள் தலைமை அலுவலகம் போய் ரிலீவிங் ஆர்டர் வாங்கிக்கொண்டு புறப்படவேண்டியதுதான். நினைக்கும்போதே மனம் கும்மாளம் போட்டது. வண்ணக் கனவுகளில் லயித்து இருந்த என்னை டாக்சி ஓட்டுநர், உசுப்பினார்.

"மேடம் உடான் கிர் காட் வந்துவிட்டது.. நான் காத்திருக்கட்டுமா.. அல்லது நீங்கள் திரும்ப தாமதமாகுமா..?

இல்லை.. இல்லை.. நீங்கள் காத்திருக்க வேண்டாம்.. பணம் கொடுத்து அனுப்பினேன்.

பள்ளி நிர்வாகத்தினர் குதிரையுடன் ஆட்களை தயாராக அனுப்பியிருந்தனர்.

என் பணியாளரும் நின்றிருந்தார்.


மேடம் .. உங்களுக்கு குதிரைச் சவாரி ஒத்து வருமா.. அல்லது டோலியில் வருகிறீர்களா..?

நான்கு பழங்குடியினர் டோலியுடன் தயாராக இருந்தனர்.

"சே.. பாவம்.. இவர்களைத் தூக்கச் சொல்வதா..? வேண்டாம். நான் குதிரையில் வருகிறேன்.ஒன்றும் பிரச்னையில்லை"

இடதுகாலை தூக்கி கால் வைக்கும் காவடி போன்ற கம்பியில் வைத்து ஏறினேன். நான் அணிந்திருந்த உடைக்கும், குதிரையில் நான் அமர்ந்திருந்த தோரணைக்கும் எனக்கே ஒரு ராஜகுமாரியைப் போல தோன்றியது.குதிரை மலையில் மெல்ல ஏறத் துவங்கியது.

"மேடம்.. மேலே ஏறும்போது, உயரத்துக்கு ஏற்றாற்போல உங்கள் உடலை முன்னுக்கு கொண்டு செல்லுங்கள். நாங்கள் குறுக்கு வழியே பள்ளிக்கு வந்துவிடுகிறோம். நீங்களும் குதிரைக்காரனும், தலைமையாசிரியரும் குதிரைப்பாதை வழியே வாருங்கள்."

பணியாளர் சொல்லிவிட்டு செங்குத்தான மலைப்பாதைக்குள் ஐக்கியமாகிவிட்டார். எங்கள் குதிரைகள் மெல்ல முன்னேறின. குதிரைக்காரன், உடைசல் இந்தியில், மேம்சாப்.. கிளைகள் வரும்போது தலையைக் குனிந்துகொள்ளுங்கள் .. ஒன்றும் பயமில்லை" என்று சொல்லிவிட்டு கடிவாளத்தைப் பிடித்தவாறு விறுவிறுவென்று முன்னே நடக்கலானான். என் குதிரை நல்ல துடியான குதிரை. துள்ளலுடன் முன்னேறியது. தலைமை ஆசிரியர் வந்த குதிரையோ சரியான சோனி. அடிக்கடி பின்தங்கியது.

பாதி தூரம் போயிருப்போம்.. திடீர் என பக்கவாட்டுப் புதர்களுக்குள் சலசலப்பு. குதிரைக்காரன் குதிரையை விட்டுவிட்டு தலை தெறிக்க வந்தவழியே ஓடலானான்.ஏதோ சத்தம் போட்டுக்கொண்டு ஓடினான். பின்னல் வந்த தலைமை ஆசிரியரையும் காணோம். நான் ஏதோ காட்டு யானை வந்துவிட்டது போலிருக்கிறது என்று நினைத்தேன். என்ன செய்வது? எப்படி தப்புவது என்று தெரியாமல் குழம்பினேன்.

ஆனால் வந்தது காட்டு யானையல்ல. நாகா பழங்குடித் தீவிரவாதிகளென்று பின்னர் புரிந்தது. மொத்தம் நான்கு பேர்.ஒருவன் மட்டும் பெரிய வேட்டைத் துப்பாக்கி வைத்திருந்தான். மற்றவர்கள் இடுப்பில் குத்துவாள் மட்டும் செருகியிருந்தார்கள்.

அவர்களில் துப்பாக்கி வைத்திருந்தவன் சொன்னான்..

"வீணாக சப்தம் போடாதே.. பலனில்லை. உன்னை கைதியாகப் பிடித்திருக்கிறோம். எங்கள் சொற்படி நடந்தால் உனக்கு துன்பம் இருக்காது. தப்பவோ, உதவிக்கு கூக்குரல் எழுப்பவோ முயற்சி செய்யாதே."

எனக்கு உடல் நடுங்கியது. மயக்கம் வருவதுபோல இருந்தது. இது என்ன திடீர் குழப்பம்..? வேறு யாரையோ கடத்த நினைத்து ஆள் மாறாட்டமாக என்னைப் பிடித்துவிட்டார்களோ..?

மெல்ல துணிவை வரவழைத்துக்கொண்டு சொன்னேன்..

"நீங்கள் தவறுதலாக என்னைப் பிடித்துவிட்டீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். நான் ஒரு சாதாரண கல்வி அதிகாரி. இங்குள்ள பிள்ளைகளுக்கு கற்பிக்க வந்தவள். என் பெயர் உமா ஸ்ரீவத்சன். தமிழ்நாட்டைச் சேர்ந்தவள்."

சொல்லிவிட்டு குருட்டு நம்பிக்கையோடு துப்பாக்கிக்காரன் முகத்தைப் பார்க்க..

"தொணதொணக்காமல் வா.. எங்களுக்குக் கொடுக்கப்பட்ட விபரம் சரியாக இருக்கிறது."

"என்னை ஏன் கடத்துகிறீர்கள்..? நான் செய்த குற்றம் என்ன..?"

அவன் பேசவில்லை. கடிவாளத்தை பிடித்து கூட வந்தவனிடம் கொடுத்தான். என் கைகளை பின்புறம் முரட்டுத்தனமாக முறுக்கி, என்னுடைய துப்பட்டாவைக் கொண்டே இறுகக் கட்டினான். அவன் துப்பட்டாவை எடுக்கும்போது என் மார்பில் சில்மிஷம் செய்தது போலத் தோன்றியது.எனக்கு உடல் கூசியது. அவன் உத்தரவிட, குதிரை பயணத்தைத் தொடர்ந்தது.

பின்னால் கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் சவாரி கடினமாக இருந்தது. என் உடல் வியர்வையால் தெப்பலாக நனைந்துவிட்டது. என்னேரமும் குதிரையிலிருந்து வழுக்கி விழுந்துவிடுவோமோ என்று பயந்தேன்.

நீண்ட நேரம் பயணம் தொடர்ந்தது.. அல்லது எனக்கு அப்படித் தோன்றியது. துப்பாக்கிக்காரன் என் பக்கவாட்டிலேயே நடந்துவந்தான். என் இடது தொடையில் அவன் வலக்கரத்தை வைத்து தடவியபடியே, ஏதோ ஒரு நாகா நாட்டுப்புறப் பாடலை கர்ண கடூரமாக பாடிக்கொண்டே வந்தான்.நான் கூச்சம் தாளாமல் நெளிந்தேன்.

"ரொம்ப நெளியாதே.. விழுந்துவிடுவாய்.." என்றவாறே, என் கால்களுக்கிடையில் கையைச் செலுத்தி நிமிண்டினான். பின்னர் நான் உட்கார்ந்திருக்கும் சேணத்தை சரிசெய்வதுபோல நடித்தான்,. நான் அறுவெறுப்புடன் அவனை முறைப்பதை கண்டுகொள்ளாமல், குஷியாக அந்தப் பாடாவதி பாடலைப் பாடிக்கொண்டே நடந்தான். என் மனதில் திகில் படர்ந்தது.

நிமிடங்கள் யுகங்களாகக் கழிய, தொலைவில் ஒரு ஆறு. அதைத் தாண்டி குடியிருப்பு தென்பட்டது.ஆற்றுக்கரைக்கு சென்றதும், துப்பாக்கிக்காரன் சப்தமாக சீட்டி ஒலி கொடுத்தான். எதிர் கரையிலிருந்து ஒரு பரிசல் வந்தது. துப்பாக்கிக்காரன் என் கால்களை காவடியில் இருந்து விடுவித்தான். என் சுடியில் மார்புப் பகுதியில் இருந்த துணியைப் பற்றி முரட்டுத்தனமாக இழுக்க, நான் நிலை தவறி குதிரையில் இருந்து விழுந்தேன். கீழே நான் விழுவதற்குள், துப்பாக்கிக்காரன் என்னை அப்படியே தன் தோள்களில் ஏந்திக் கொண்டான். என் அடிவயிற்றுப்பகுதி அவன் வலது தோளில் படிந்திருக்க, என் தலையும், மேல் உடம்பும் அவன் பின்புறம் தொங்க, என் கால்கள் அவன் முன்புறம் தொங்கின. என்னை துண்டு போல தோளில் தாங்கிக்கொண்டு பரிசலை நோக்கி நடந்தான். அவன் வலக்கரம் என் திரட்சியான பின்னழகை தடவ நான் வெட்கமற்று அதிர்ச்சியில் என்ன செய்வதென்று அறியாமல் கிடந்தேன்.

ஆற்றுப்படுகையில் நிதானித்து இறங்கிய துப்பாக்கி, என்னை பரிசலுக்குள் வீசினான்.அவனும் மற்றவர்களும் ஏறிக்கொள்ள, பரிசல் எதிர்கரைக்கு பயணமாயிற்று. துப்பாக்கி என் சுடியைப் பிடித்து இழுத்ததில், வலது தோள்பட்டை அருகே துணி கிழிந்து தொங்கியது. கையில்லாத சுடிதார் ஆகையால், ஒருபக்கம் நன்றாகத் திறந்துகொள்ளவே, என் வலப்புற மார்பின் பெரும்பகுதி வெளியே தெரிந்தது. என் கைகள் கட்டப்பட்டிருந்ததால், என்னால் மறைத்துக்கொள்ள இயலவில்லை.கண்களில் நீர் பெருகிற்று. கடந்த இரண்டுமணி நேரத்துக்குள் என் உடலை அவன் விளையாட்டு மைதானமாக்கிவிட்டான். இன்னும் என்னென்ன அவமானங்கள் காத்திருக்கிறதோ..?

பரிசல் எதிர்கரை நோக்கி மெல்ல மெல்ல சென்றது. ஒரு அழகுக் குவியலை அழைத்து... இல்லை தூக்கி வந்து போட்டிருக்கிறார்களே என்ற உணர்வு சிறிதுமின்றி பரிசல்காரன் இயந்திரம்போல பரிசலை செலுத்திக்கொண்டிருந்தான். துப்பாக்கி, பரிசலின் விளிம்பில் தொத்தி அமர்ந்தபடி கட்டுண்டு கிடக்கும் என் பின்னழகில் தன் கால்விரல்களால் சில்மிஷம் செய்ய, நான் கூச்சத்தில் மேலும் உடலை ஒடுக்கிக்கொள்வதை மற்றவர்கள் என் ரசித்தார்கள்.நான் ஒரு நப்பாசையில், தப்பித்து ஓடிய குதிரைக்காரன் போய் தகவல் சொல்லி, யாராவது வந்து என்னைக் காப்பாற்ற மாட்டார்களா என்று சிந்தித்தேன்.

"ஈஸ்வரா.. இது என்ன சோதனை..? இவர்கள் ரொம்ப என்னை அவமானப்படுத்துவார்கள் போலிருக்கிறதே. இதுவரை என் வாழ்வில் அனுபவித்திராத அசிங்கங்களை எல்லாம் நான் எதிர்கொள்ளவேண்டும் போலிருக்கிறதே.. இன்னும் ஒரே ஒரு நாள் நல்லபடியாகப் போயிருந்தால், எல்லாம் சுபமாக... சுகமாக முடிந்திருக்குமே.. ஈஸ்வரா.. என்னைக் காப்பாற்று..!"

பரிசல் எதிர்கரை அடைந்தது. துப்பாக்கி என் அக்குள்களில் கைகொடுத்து தூக்கினான்.. "ம்.. நட..!" ஆடும் பரிசலைக் கடந்து கரையில் இறங்க மற்றொருவன் உதவினான். கரைமேல் ஏறியதும் அங்குள்ள பகுதி நன்றாக கண்ணுக்கு புலப்பட்டது. உயரமான மரங்களின் மீது சிறு பரண் போல கட்டி சிலர் காவல் இருந்தனர். அவர்கள் கண்காணிப்பை தாண்டி யாரும் உள்ளே வரமுடியாது. கரை ஓரமாக ஒரு குடில். அதில் சிலர் தங்கியிருந்தனர். இன்னும் சிறிதும் பெரிதுமாக நான்கைந்து குடிசைகள். காட்டில் கிடைக்கும் பொருட்களைக் கொண்டே உருவாக்கியிருந்தார்கள். இந்தப் பகுதி மட்டும் கொஞ்சம் சமதளமாக இருந்தது. அந்தக் குடியிருப்புக்கு அப்பால் ஆழ்ந்த பள்ளத்தாக்கு. அபாய காலங்களில் ஓடித் தப்பிக்க மிகச் சரியான இடம். எனக்கேற்பட்டிருக்கும் நிலைமை மறந்து என் மூளை அந்த குடியிருப்பின் அமைவை திறனாய்வு செய்வதை தவிர்க்க முடியவில்லை..!

அங்கிருந்த குடியிருப்பிலேயே சற்று ஆடம்பரமாகத் தெரிந்த ஒரு குடிலுக்கு அருகே என்னை நிறுத்தினார்கள். வாசலில் நாகா இனப்பெண் ஒருத்தி நின்றிருந்தாள். உருவத்துக்கு சற்றும் பொருந்தாத பச்சைநிறச் சீருடை அணிந்திருந்தாள். இடுப்பில் முரட்டு பெல்ட். துப்பாக்கி, அவளிடம் சற்றே அதிகார தொனியில் சொன்னான். "காம்ரேட் அவர்களைச் சந்திக்கவேண்டும்.. போய்ச் சொல்..!" ஆனால் அவள் கொஞ்சம் கூட துப்பாக்கியை மதிக்கவேயில்லை. என்னை மேலும் கீழும் பார்த்தாள். பார்வையில் பரிவும், அனுதாபமும் கலந்திருப்பதை என்னால் உணர முடிந்தது. திரைப்படங்களில், வில்லனின் கையில் சிக்கித் தவிக்கும் கதாநாயகி, வில்லனின் பணிப்பெண் மூலம் தப்பிப்பது போன்ற கதை இங்கும் நடக்குமா என்று என் மனம் பேராசைப் பட்டது. மூளை, "முட்டாள்.. முட்டாள்..!" என்று முட்டுக்கட்டை போட்டது. பின்ன்ர் அந்தப்பெண், குடிலின் உள்ளே சென்று வந்தாள்.

"காம்ரேட் இவளை மட்டும் அழைத்துவரச் சொன்னார்.. நீ ஓய்விடத்துக்கு போகலாம்.தலைவர் மாலை உன்னைச் சந்திப்பார்.. ம்ம்ம் இன்னொரு விஷயம். நீ எடுத்துச் சென்ற துப்பாக்கியை பொறுப்பாளரிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு ஓய்வு எடுத்துக்கொள்..!"

என்னைப் பார்த்து.. "ம்ம் உள்ளே வா.. ! என்றாள். இருவரும் குடிலின் உள்ளே சென்றோம். "தலைவரிடம் மரியாதையாக நடந்துகொள்..!" என்று அறிவுரை சொன்னபடி என்னை நடத்திச் சென்றாள். குடிலுக்கு உள்ளே நுழைந்ததும் இரு அறைகள். எந்த அறைக்கு செல்வது என்ற திகைப்பில் நான் தேங்கி நிற்க.. பின்னாலேயே என்னை ஒட்டி நடந்துவந்த அவளின் மார்பு, என் பின்னழகில் இடித்தது. அவள் அவ்வளவு குள்ளமா அல்லது என் கால்கள் அவ்வளவு நீளமா என்பதை உங்கள் கற்பனைக்கே விட்டுவிடுகிறேன்.

"வலது பக்க அறைக்குள் போ.. !

உள்ளே அடியெடுத்து வைத்தேன். அறை வெகு நேர்த்தியாக அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது. தரையில் மூங்கிலால் ஆன தளம் அமைக்கப்பட்டு, ஆட்கள் காலடி பட்டு வழவழப்பாக இருந்தது. ஒருபக்க சுவர் ஓரமாக முரட்டுக் கம்பளி விரிக்கப்பட்டு, அதன்மேல் சுவற்றில் சாய்ந்தபடி "தலைவர்" அமர்ந்திருந்தார். தலைவர் என்று அவர்கள் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, சினிமாவில் வரும் பாஸ் போல, முரட்டு மீசை, மொட்டைத் தலை, எருமை உடம்பு என்று என் மனதில் இருந்த இமேஜ், தலைவனைப் பார்த்ததும் தகர்ந்தது.

கல்லூரி மாணவன் போன்ற தோற்றம், மெல்லிய பிரேம் கண்ணாடி, இடுப்பில் அதி நவீன சுழல் துப்பாக்கி, அதே பச்சை சீருடை.. ஆனால் கனக்கச்சிதமாக தைக்கப்பட்டிருந்தது. அவனுக்கு பின்னால் உள்ள அலமாரியில் நிறைய ஆங்கில நூல்கள் அணிவகுத்து நின்றன. அவற்றில் ஒன்று.. மனிதர்களை வசியம் செய்வது எப்படி ? என்ற தலைப்பிலிருந்ததை என்னால் காண முடிந்தது.

"உமாஜி.. வாருங்கள்.. உங்களுக்கு வரவு மட்டுமே என்னால் தற்போது கூறமுடியும்.. அதை நல்வரவாக்கிக் கொள்வது, உங்கள் அழகான தலையில் இடம்பெற்றிருக்கும் மூளையை நீங்கள் உபயோகிப்பதைப் பொறுத்தே அமையும்..!" நேர்த்தியான ஆங்கிலத்தில், கவித்துவமாகப் பேசினான்.

"ஓ.. சாரி.. என் பெயர் சுங்..!.. நீங்கள் அமரலாமே..!"

என் பின்னால் நின்றவளைப் பார்த்து, " காம்ரேட்.. உமாஜியின் கைகளை அவிழ்த்துவிட்டுவிட்டு, எங்களுக்கு சூடாக தேனீர் கொண்டுவா,,!"

கைகள் விடுதலை அடைந்ததும் என் சுடிதாரை நன்றாக மேலே இழுத்து, என் மார்பை மறைத்தேன்.

" ஓ.. சாரி.. உமாஜி..! என் பசங்க உங்களிடம் சற்று முரட்டுத்தனமாக நடந்துகொண்டார்கள் போலிருக்கிறது. வருந்துகிறேன் உமாஜி..!"

முரட்டுத்தனமாக மட்டுமல்ல.. அயோக்கியத்தனமாகவும் ஒரு பன்றி நடந்தது.. சொல்லவில்லை.. நினைத்துக்கொண்டேன்.

அமருங்கள் உமாஜி..!

கால்களை ஒருபக்கமாக மடக்கி மண்டியிட்டு அமர்ந்தேன்.

"நான் இங்கு கொண்டுவரப்பட்டிருக்கும் காரணத்தை அறியும் வாய்ப்பை எனக்கு தருவாயா..?" நானும் ஆங்கிலத்தில் வினவினேன்.

"நிச்சயமாக..! முதலில் சூடான தேநீர் அருந்திக் களைப்பைப் போக்கிக் கொள்ளுங்கள்..! பின்னர் விரிவாக இதுகுறித்து உரையாடலாம்.!"

காவல்காரி, ஆவி பறக்கும் தேநீரைக் கொணர, ஒரு கோப்பையை எடுத்து என்னிடம் நீட்டினான்.. நான் தயக்கத்துடன் கை நீட்ட, அதற்குள் தலைவன் சுங், டீ தந்த பெண்ணைப் பார்த்து, "நீ போகலாம் காம்ரேட்.. விழிப்பாக இரு.!" என்று சொல்லி அனுப்பினான். அவள் போனதும், சுங் எழுந்து நின்றான்.

"விருந்தினர்க்கு மரியாதை தரவேண்டும் அன்றோ..! இந்தாருங்கள் உமாஜி..!"

நின்ற நிலையில் அவன் டீயைத் தர, நான் அமர்ந்தவாறே கரம் உயர்த்திப் பெற்றுக்கொண்டேன்..!

மீண்டும் அவனிடத்துக்கு திரும்பிய அவனின் விருந்தோம்பல் குறித்து நான், மனதுக்குள் பாராட்டிய வேளையில்,, ஒரு மடக்கு டீயைக் குடித்த அவன் வாயிலிருந்து வெளிப்பட்டன அந்த சொற்கள்...

" உங்கள் அக்குள் மிக அழகாக இருக்கிறது உமாஜி..! இன்று காலையில்தான் வாக்ஸிங் செய்தீர்களா..?

அடப்பாவி.. இதற்குத்தானா எழுந்து நின்று டீ கொடுத்தாய்.. அடியே உமா.. சரியில்லாத இடத்தில் சிக்கிக்கொண்டு வெட்கம் கெட்டதனமாய் டீ குடிக்கிறாயே.. மனம் என் மேல் காறி உமிழ, டீ கோப்பையை விருட்டென்று கீழே வைத்தேன்.

" ஆஹா.. உங்கள் முகபாவம் அற்புதம்.. நீங்கள் நிரம்ப சென்சிட்டிவ் போலிருக்கிறதே.. உங்கள் உடலமைப்பை நான் பாராட்டிய தருணத்தில் நீங்கள் அவமானத்தில் துடிதுடித்ததை உங்கள் முகம் கண்ணாடிபோல் காட்டிவிட்டது. தென்னிந்தியப் பெண்கள், பரதநாட்டியத்தில் விற்பன்னர்களாக ஏன் இருக்கிறார்கள் என்று இப்போது புரிகிறது..!" ஏதோ உலக மகா ஜோக் அடித்ததுபோல சிரித்தான் கயவன்.

"போதும் சுங்.. என்னை எதற்கு கடத்தி வந்திருக்கிறாய்..? நான் ஐ.நா. அமைப்பின் ஊழியர். நீ சிக்கலில் மாட்டிக்கொண்டிருக்கிறாய். மரியாதையாக என்னை திருப்பி அனுப்பு..!" நான் வெடித்தேன்.

மெல்ல புருவங்களை உயர்த்திய சுங் சொன்னான்.. " ஏனென்று தெரியவேண்டுமோ..? கொள்கைக்காகவும், பணத்துக்காகவும் ஆட்களைத் தூக்கி எனக்கு அலுத்துவிட்டது.. உன்னை கொண்டுவந்தது, என் நீண்டநாள் இலட்சியத்துக்காக..!"

"அப்படி என்ன லட்சியம்.. பாழாய்ப்போன லட்சியம்..?"

" ம்ம்ம் .. அப்படிக்கேள்.. இங்கு சுமார் 10 பெண்கள் உள்ளனர். எல்லோரையும் அனுபவித்துவிட்டேன்.. இருப்பவர்களிலேயே அழகி என்று பார்த்தால் உன்னை அழைத்துவந்தாளே.. அவள்தான்.. புரிந்துகொள்.. என் வாய்ப்புகள் இந்த அளவில்தான் உள்ளன.. உன்னைப்போன்று ஒரு அழகான, உயரமான, உயிர்ப்பு நிறைந்த நிறமும், ரோம வளர்ச்சியற்ற தேகமும் கொண்ட தென்னிந்திய மங்கை ஒருத்தியை ஆசைதீர அனுபவிக்கவேண்டும் என்பதே என் நெடுநாள் ஆசை..! இங்குள்ளவர்களுக்கு உடலமைப்பே விசித்திரமானது.. டோர்சோ எனப்படும் தலை முதல் இடுப்பு வரை உள்ள பகுதி பெரும் அளவிலும், கால்கள் குட்டையாகவும் இருக்கும். இடுங்கிய கண்கள், சோகை வெளுப்பு நிறம், எவ்வித உணர்ச்சியும் காட்டாத மங்கோலிய முகம்.. அம் ஃபெட் அப் உமாஜி..! ஆமாம்.. நீங்கள் எல்லாம் அந்தநேரத்தில் எப்படி..? கணவனுடன் சேரும்போது, இன்ப வேதனையில் முனகித் துடிப்பீர்களாமே..? அதைப் பார்க்கும் கணவன் இன்னும் வேகமாக இயங்கி உங்களைப் படாதபாடு படுத்துவானாமே.. என் நண்பனொருவன் சொன்னான்.. உண்மையா..?"

என் காதுகளில் அமிலம் பாய, வந்தது வரட்டும் என்று வெகுண்ட நான், அவனிடம் இரைந்தேன்..

"சீ வெட்கம் கெட்டவனே.. இப்படிப்பட்ட கேவலமான கேள்விகளுக்கு தென்னிந்தியப்பெண் பதிலளிக்க மாட்டாள் என்று உன் நண்பனான அந்த அற்பன் சொல்லவில்லையா..?

"ஹா... ஹா.. ! கோபத்தில் கூட அழகாக இருக்கிறாய் தேவதையே.. சரி.. எனக்கு வார்த்தையால் பதில் சொல்ல வேண்டாம்.. செய்முறை விளக்கம் செய்து காட்டு..!"

"ஈஸ்வரா.. என்னை இப்படிச் சிக்க வைத்துவிட்டாயே.. எப்படி சேதாரமின்றி தப்பிக்கப் போகிறேன்..?"

நான் ஆயாசத்துடன் சுவற்றில் சாய்ந்து மேலே நோக்க, கண்ணீர் திரையிட்ட கண்களில் பட்டது அந்த ஓவியம்.. அதில்..

அழகான இளம்பெண் ஒருத்தி நிர்வாணமாக சிலுவையில் அறையப்பட்டு உயிருக்குப் போராடிக்கொண்டிருந்தாள்..!

"தயவு செய்து என்னை விட்டுவிடு.. இன்னும் ஒரு வாரத்தில் என் கணவர் ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்குப்பின் யு.எஸ்.ஸிலிருந்து திரும்புகிறார். நானும் சென்னைக்கு மாற்றல் ஆகிவிட்டேன். நாங்கள் ஒரு புதிய வாழ்க்கை ஆரம்பிக்க இருக்கிறோம். அதை அழித்துவிடாதே.. ப்ளீஸ்.. உன்னைக் கெஞ்சிக் கேட்கிறேன்.. என்னைப் போகவிடு.. என்னால் உனக்கு எவ்வித ஆபத்தும் வராது."

கண்ணீர் மல்க நான் சுங்கிடம் உருக்கமாக வேண்டுகோள் விடுத்தேன். அவன் உதடுகளில் குரூரப் புன்னகை நிரந்தரமாக உறைந்திருக்க, என் தவிப்பை ரசித்தான் பதிலேதும் சொல்லாமல்.. என் மனம் அரற்றியது.. "ஈஸ்வரா.. ஈஸ்வரா.."

அப்போது, சுங்கின் செயற்கைக்கோள் தொலைபேசி ஒலிக்க, அதை காதோடு பொருத்தி ஏதோ கிசுகிசுத்தான். அவன் முகம் சற்று கடுமையாக மாறியது. உடனடியாக எங்கோ கிளம்ப ஆயத்தமானான். காவல்காரியை அழைத்து ஏதேதோ உத்தரவுகளைப் பிறப்பித்தான். சற்று நேரத்தில் அந்தக் குடியிருப்பு பரபரப்பை பூசிக்கொண்டது.

தன் துப்பாக்கியை ஒருமுறை சோதித்து திருப்தியுடன் தலையசைத்த சுங், காவல்காரியை தணிவான குரலில் எச்சரித்துவிட்டு வெளியேறினான். சற்றுநேரத்தில் ஒரு வாகனம் புறப்பட்டுச் செல்லும் ஓசை கேட்டது.

"இந்த முகாமில் வாகனங்கள் இருக்கின்றனவா..? வாகனத் தடம் எதுவும் என் கண்களுக்கு தட்டுப்படவில்லையே.. இன்னும் என்னென்ன அதிசயங்களும், ரகசியங்களும் இங்கு புதைந்து கிடக்கின்றனவோ..?"

என் நிலைமையை மறந்து நான் இவ்வாறு யோசித்துக் கொண்டிருக்கும் வேளையில், காவல்காரியின் குரல் என்னை உசுப்பியது.

"உமாஜி.. எழுந்திருங்கள்.. எதிர் அறையில் கழிவறை இருக்கிறது. உங்களுக்கு அவசியப்பட்டால் சென்று வாருங்கள். நான் உங்களை கயிற்றால் இறுகப் பிணைக்க வேண்டியிருக்கிறது. பின்னர் உங்களால் கழிவறை செல்ல இயலாது. ம்ம்.. சீக்கிரம்.."

காவல்காரி பரபரத்தாள்..

" என்னைக் கட்டிப்போடப் போகிறாயா..? ஏன்..?"

"கேள்வி கேட்கும் உரிமை உங்களுக்கும், பதில் சொல்லும் உரிமை எனக்கும் இல்லை உமாஜி.. தலைவரின் கட்டளைக்கு எப்போதும் கீழ்படிய வேண்டியவள் நான்.. தற்போது நீங்களும்தான்.."

நான் எழுந்து எதிர் அறைக்குள் சென்றேன். அவளும் பின் தொடர்ந்தாள்.. அது ஒரு படுக்கை அறை. ஆடம்பரமான கட்டில் ஒன்று அந்த அறையை அடைத்துக்கொண்டிருந்தது. அதைப் பார்த்ததும் என் மனம் துணுக்குற்றது. இருப்பினும் வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல், கழிவறைக்குள் நுழைந்தேன். காவல்காரியும் உள்ளே வர, எனக்கு ஆச்சரியம் கலந்த கோபம் உருவெடுத்தது.

" இங்கும் நீ வந்தால் நான் எப்படி...?" கேள்வியை முடிக்க இயலாமல் இழுத்தேன்..

"வேறு வழியில்லை உமாஜி. நீங்கள் இதற்கெல்லாம் இனி பழகிக்கொள்ள வேண்டும். எங்களோடு நீங்கள் இருக்கும்வரை உங்களுக்கென்று தனிமையோ, அந்தரங்க விஷயங்கள் என்று எதுவுமோ இருக்காது.."

வேறு வழியின்றி நான் எனது டைட்ஸ் பேண்டை உரித்தெடுத்தேன். காவல்காரி இயந்திரத்தனமாக அதை கைநீட்டி பெற்றுக்கொண்டாள்.அடுத்து எனக்கு தயக்கம்.. என் உள்ளாடையை இவள் எதிரில் எப்படி கழற்றுவது..? சற்று நேரம் யோசிக்க, அவளோ வைத்த கண் வாங்காமல் என்னையே பார்த்தாள். நான் எப்படியும் என் கால்களை ஒவ்வொன்றாக உயர்த்திதான் பேண்டிஸைக் கழற்ற வேண்டும், இவளோ குள்ளம். என் நெடிய கால்களை உயர்த்தும்போது இவள் 'அதை' பார்த்துவிடுவாளே.. என்ன செய்வது..? தவித்தேன்.

"உமாஜி.. சீக்கிரம்.. தலைவர் வேறு சில வேலைகளும் எனக்கு தந்திருக்கிறார். உங்களை கட்டி வைத்துவிட்டு அடுத்து அவற்றை கவனிக்க வேண்டும்."

உதடுகளை கடித்து, கண்களை பூட்டி என் அவமானத்தை விழுங்கியவாறே உள்ளாடையை அகற்றலானேன். கண்கள் மூடியிருந்ததாலோ, அல்லது என் பதற்றத்தின் விளைவினாலோ.. உள்ளாடை என் வலது காலின் கொலுசில் சிக்கி பழிவாங்கியது. ஒரு காலில் பேலன்ஸ் செய்தவாறு நான் உள்ளாடையை கொலுசின் கொக்கியிலிருந்து விடுவிக்கப் போராடினேன். என் கவனம் முழுதும் கொலுசின் பேரிலேயே இருந்ததால், என் முழங்கால் என் மார்பில் இடிக்கும் அளவுக்கு வலது காலை தன்னிச்சையாக தூக்கியிருப்பதை அப்போது நான் உணரவில்லை. ஒருவாறு கொலுசின் பிடியிலிருந்து உள்ளாடையை விடுவித்தபின்னரே கவனித்தேன். நன்கு உயர்த்தப்பட்ட என் முழு தொடைப்பகுதியும் சுடிதாரின் பக்கவாட்டு திறப்பினூடே காவல்காரியின் கண்களுக்கு புலப்பட்டிருப்பதையும், தரையில் பதிந்திருக்கும் இடது காலின் மேலே உள் தொடை வரையும் அவள் பார்த்திருக்கக் கூடுமென்பதையும் அறிந்து வெட்கித் துடித்தேன். அப்படியானால்... என் அந்தரங்கத்தையும் பார்த்திருப்பாளோ.. சே .. என்ன பிறவி நான்..? அவமானம் என்னைக் கொத்தித் தின்றது.

அவள் முகத்தை பார்க்க திராணியற்று நின்றிருந்த என்னை காவல்காரியின் குரல் அசைத்தது..

"உமாஜி.. உங்கள் உடலமைப்பு மிக அழகாக இருக்கிறது. உங்களின் உடலில் பெரும்பகுதி, கால்களாகவே இருக்கின்றன. அதுவும் குச்சிக் கால்கள் கிடையாது. நன்கு திரட்சியான, வளைவுகளும், வனப்பும் கொண்ட கால்கள். நான் என்ன முயன்றும் உங்கள் பெண்மைச் சின்னத்தைப் பார்க்கவே முடியவில்லை. உங்கள் கால்களின் பாதுகாப்பில் அது மறைந்திருக்கிறது போலும்.. உங்கள் மேல் பெண்ணான எனக்கே ஆசை பிறக்கிறது. எங்கள் தலைவர் உங்களின் படத்தை செய்தித்தாளில் பார்த்து மயங்கியதில் வியப்பே இல்லை."


"என்ன.. ஏற்கனவே என்னைப் பார்த்துவிட்டானா.. அப்படியானால், இது தற்செயலான கடத்தல் இல்லையா.. நீண்டநாள் திட்டமா.. பாவிகளே.. "

நான் கையாலாகாத கோபத்தில் இரைந்தேன். கண்களில் திரண்ட நீரைக் கட்டுப்படுத்த முயன்றேன்..

அதையெல்லாம் பிறகு பேசிக் கொள்வோம் உமாஜி.. முதலில் கழிவறையைப் பயன்படுத்திவிட்டு வாருங்கள். நான் இதற்குமேலும் இங்கிருந்து உங்களை தர்மசங்கடத்தில் ஆழ்த்த விரும்பவில்லை.. என் கையிலிருந்த உள்ளாடையை வெடுக்கென்று பிடுங்கிக்கொண்டு வெளியேறி கதவை வெளிப்புறத்தில் தாழிட்டாள்.


சற்று நேரத்துக்கு பிரமை பிடித்தவள் போல நின்றேன். காலையிலிருந்து நடந்த சம்பவங்கள் ஒவ்வொன்றாக மனக்கண்ணில் வந்து போயின. எவ்வளவு உற்சாகத்துடனும், மகிழ்ச்சியுடனும் ஒரு புதிய நாளைத் துவக்கிய நான், பின்னர் கற்பனைக்குக் கூட எட்டாத சம்பவங்களில் சிக்கி, துவண்டுபோய் இப்போது முன்பின் தெரியாத ஒரு குடிசையின் கழிவறையில் அரை நிர்வாணக் கைதியாக நிற்கிறேன். அடக் கடவுளே..

எதுவும் தப்ப வழியிருக்கிறதா என்று முட்டாள்தனமாக யோசித்தேன்.. கழிவறையின் பாதுகாப்பை நோட்டமிட்டேன். நிதர்சனம் என் மண்டையில் ஓங்கி அடித்தது. உன்னால் கழிவறையிலிருந்து தப்ப முடிந்தால்கூட, இந்த முகாமை விட்டு வெளியேற முடியுமா..? அதுவும் உள்ளாடை எதுவுமின்றி எப்படி வெளியே உன்னால் நடமாட இயலும்..? வேறு வாய்ப்பு வரும்வரை காத்திரு..!

எனக்கு கழிவறையை உபயோகிக்கும் அளவுக்கு மூட் இல்லை. யூரினும் வர மறுத்தது. பேருக்கு வேலையை முடித்துவிட்டு அங்கிருந்த வாளி நீரை எடுத்து கழுவிக்கொண்டேன். இயல்பாகவே சிறியதாக இருக்கும் என் அந்தரங்கம், தற்போதைய பயங்கர சூழ்நிலை த்ந்த அதிர்ச்சியில் இன்னும் சிறுத்து உடலோடு ஒட்டிக் கிடந்தது. கழிவறையிலிருந்து வெளியேறுவதற்காக கதவைத் தட்டினேன்.

"உமாஜி.. என்னைத் தாக்க முயற்சி செய்யாதீர்கள்.. கதவை இலேசாகத் திறக்கிறேன். கீழே குனிந்து உங்கள் வலது கணுக்காலை இடது கையாலும், அதேபோல இடது கணுக்காலை வலது கையாலும் பிடித்த நிலையில் தலையை நிமிர்ந்து கூட பார்க்காமல் வெளியில் வாருங்கள். நீங்கள் எதுவும் சாகசம் செய்ய முயன்றால் விளைவு கடுமையாக இருக்கும். பூப்போன்ற உங்களை நான் கசக்கித் துவைக்கும் நிலையை ஏற்படுத்திக் கொள்ளாதீர்கள்.."

காவல்காரியின் எச்சரிக்கை எனக்கு சீற்றத்தையும் சினத்தையும் உண்டாக்கியது.. என் இடுப்பளவு உயரமுள்ளவள் என்னை மிரட்டுகிறாள். ம்ம் .. இருக்கட்டும்.. இப்போது நீ பரமசிவன் கழுத்துப் பாம்பு. என்னால் ஒன்றும் செய்ய இயலாது. இந்த ஐந்தே முக்கால் அடி உயர வீராங்கனை ஒரு நாலடி உயரக் குள்ளியின் அடிமை.. விதியின் விளையாட்டு.. என்ன செய்வது..?

அவள் கூறியவாறே சிரமப்பட்டு வெளியேறினேன்.

"மன்னியுங்கள் உமாஜி.. உங்களைத் துன்புறுத்தும் நோக்கம் எனக்கு கிடையாது. ஆனால் எங்கள் பாதுகாப்பையும் நாங்கள் கவனத்தில் கொள்ளவேண்டும் அல்லவா..? இனி நீங்கள் நிமிர்ந்து இயல்பாக இருக்கலாம்."

அவளின் பெருந்தன்மையால் என் அவஸ்தை குறைந்தது.

"என் உடைகளைக் கொடு..!"

"இல்லை உமாஜி.. அவற்றை திருப்பித் தர இயலாது.. இனி நீங்கள் இந்த அரைகுறை துணியோடுதான் இருந்தாக வேண்டும்.. வேறு வழியில்லை. நல்லவேளை .. சுடிதார் அணிந்து வந்தீர்கள்.. ஒருவேளை, ஜீன்ஸும், டாப்ஸும் அணிந்து வந்திருந்தால் உங்கள் நிலை இன்னும் மோசமாக இருந்திருக்கும்.. இருப்பதைக் கொண்டு திருப்தி அடையுங்கள்."

"இந்த அறிவுரையெல்லாம் கேட்க வேண்டிய நிலை எனக்கு.." மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன்.

" சரி உமாஜி.. இந்தக் கட்டிலில் ஏறி படுத்துக் கொள்ளுங்கள்"

"எதற்கு..?"

"அடடா.. கேள்வியெல்லாம் கேட்காதீர்கள்.. நான் சொல்வதற்கு நீங்கள் கீழ்ப்படிந்தால் உங்களுக்கு எவ்வித இன்னலும் நேராது. உங்கள் அழகு மேனியும் புண்ணாகாது..சொல்வதைச் செய்யுங்கள்.."

குரலில் கடுமை இருந்தது. நான் கட்டிலில் ஏறி மல்லாந்து படுத்து, சுடிதாரை நன்கு இழுத்து என் கால்களின் பக்கவாட்டுப் பகுதிகளை மறைத்துக் கொண்டேன். அப்படியும் பாழாய்ப்போன சுடிதார் முழங்காலுக்கு மேலேயே நின்றுகொள்ள, என் முக்கால்வாசிக் கால்கள் திறந்து கிடந்தன. அவள் புன்னகை பொதிந்த முகத்துடன், என் கரங்களை கட்டிலின் மேல்புறத்தில் பக்கத்துக்கொன்றாக இழுத்துக் கட்டினாள். கால்களையும் அதேபோன்று கட்டிலின் காலமாட்டில் பக்கத்துக்கு ஒன்றாக நன்கு இழுத்து கட்டினாள். என் உடல் நான்கு புறமும் விசையுடன் இழுக்கப்பட்டு துடித்தது. கைகளும், கால்களும் "எக்ஸ்" போல விரிந்து கிடந்தன. சுடிதார் விலகி என் இரு தொடைகளும் நன்கு காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தன. இவ்வளவு நாள் என் உடலுடன் ஒட்டியிருந்த நன்றி மறவாத என் பிங்க் நிற சுடிதார், இரு தொடைகளுக்கும் நடுவே விழுந்து அந்தரங்கத்தை மறைத்திருந்தது மட்டுமே ஒரே ஆறுதல்.


"தயவு செய்து என் உடலை மறைத்துக்கொள்ள ஒரு போர்வை தாயேன்.." நான் கெஞ்சினேன்.

"என்னது.. போர்வையா..? அதெல்லாம் தர முடியாது.. தலைவர் வரும்வரை எனக்கு பொழுது போக வேண்டாமா..?
உன் அழகான உடலின் வளங்களையும், வனப்புகளையும் நான் அகழ்வாராய்ச்சி செய்யப் போகிறேன்..!"

"சீ.. நீயும் ஒரு பெண்தானே..? இப்படி பேச உனக்கு வெட்கமாக இல்லையா..?"

"வெட்கம்தானே..? ஒரு காலத்தில் இருந்தது.. இந்த போராளிக் குழுவில் சேரும்போது இருந்தது. மேல்சாதியினர் அடக்குமுறை தாளாமல், நான் இந்தக் குழுவில் இணைந்து கடும் பயிற்சி மேற்கொண்டபோதும் வெட்கம் இருந்தது. முதன் முதலில் இந்தச் சீருடை அணிந்தபோது கூட கொஞ்சம் வெட்கமும் தயக்கமும் இருந்தது. ஆனால் அதைவிட, எங்களை இழிநிலைக்குத் தள்ளிய பண்ணையாளர்களையும், நிலப்பிரபுக்களையும் பழிவாங்கவேண்டும் என்ற வஞ்ச நெருப்பு அதிகமாக இருந்தது. போராட்ட*க்களங்களில் அவர்களையெல்லாம் சுட்டுத் தள்ளவேண்டும், அல்லது வீர மரணம் அடைய வேண்டும் என்ற ஆவேசம் இருந்தது. ஆனால் நாங்கள் சந்தித்தவை, களங்களை அல்ல.. கட்டில்களைத்தான் இங்கு சந்தித்தோம். எங்கள் நம்பிக்கையோடு வெட்கமும் எங்களைவிட்டு போயே போய்விட்டது. இப்போது, வயிறு நிறைய உணவு கிடைக்கிறது. தேவைப்படும் நேரங்களில் நாங்களே விருந்தாகிப் போகிறோம். கடத்தப்பட்டவர்களை விடுவிக்க, அரசோ மற்றவர்களோ தரும் பிணைத்தொகையில் கொஞ்சம் எங்கள் வீட்டுக்கும் அனுப்பப்படுகிறது. இந்த அளவில்தான் இருக்கிறது எங்கள் புரட்சி..!"

நீண்ட உரை நிகழ்த்தி பெருமூச்செறிந்தாள். எனக்கு அவள்மீது கொஞ்சம் பரிதாபம் பிறந்தது. அதைவிட அவள் பிணைத்தொகை குறித்து சொன்னது ஒரு நம்பிக்கையைத் தோற்றுவித்தது.

" என் சார்பில் யாராவது பிணைத்தொகை தந்தால் என்னை விடுவித்து விடுவீர்களா..?

சிறு குழந்தை பொம்மைக்கடையில் ஆசையாக "இந்த பொம்மையை வாங்கித்தருகிறீர்களா டாடி..?" என்று கேட்பதுபோல ஒரு ஆர்வத்துடனும் எதிர்பார்ப்புடனும் கேட்டேன்.

அவள் எங்கோ வெறித்தவளாய், என் சுடிதாரின் கீழ்ப்பகுதி முனையை தன் கைவிரலில் சுற்றி சுற்றி விளையாடிக்கொண்டிருக்க, சுடிதார் துணி தன் கடமை மறந்து அபாயகரமான உயரத்தை எட்டிக்கொண்டிருந்தது. வெட்ட வெளிச்சமாகப்போகும் என் பெண்மைச்சின்னத்தை நான் மறைத்துக்கொள்ள வகையில்லாமல் கட்டுண்ட நிலையில், அது குறித்து ஏதும் சுட்டிக்காட்டினால், அவள் மூட் அவுட்டாகி, பிணைத்தொகை வாங்கி விடுவிப்பது குறித்து, சாதகமில்லாத பதிலைச் சொல்லிவிடுவாளோ என்று ஏங்கி செய்வதறியாது துடித்தேன்.

நான் அவளது பதிலுக்காகக் காத்துக்கொண்டிருந்தேன். காவல்காரி என் கேள்வியைக் காதில் வாங்கியது போலவே தெரியவில்லை.தன் அவல வாழ்க்கையைப் பின்னோக்கி ஓடவிட்டு அசைபோட்டிருப்பாளோ என்னவோ..

நான் மெதுவாக," ப்ளீஸ்.. எனக்கு என்னவோ போல இருக்கு. சுடியை விட்டுடேன்." என்றேன். அப்போதுதான் அவள் என் சுடிதாரை அளவுக்கு மேல் உயர்த்தியிருப்பதையே உணர்ந்தாள். என் கால்களை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு, சுடியை அவள் கைகளில் இருந்து விடுவித்தாள். எனக்கு நிம்மதி ஆயிற்று. "நன்றி..!" என்றேன். அவளோ,"எதற்கு..?" என்றாள். எனக்கு ஒன்றும் சொல்லத் தெரியவில்லை. சற்று நேரம் அமைதியாகக் கழிந்தது.

நான் சற்றும் எதிர்பார்க்காத விநாடியில், காவல்காரி மிக இயல்பாக, ஏதோ புத்தகத்தின் அடுத்த பக்கத்தைப் புரட்டுவதுபோல, என் கீழ் முன்னழகை மறைத்திருந்த, சுடிதார் துணியை நீக்கினாள். என் முகத்தில் யாரோ காறி உமிழ்ந்தது போல உணர்ந்தேன். சட்டென்று மூடி மறைத்துக்கொள்ளும் உந்துதலில், கையை அசைக்க முயன்று முடியாமல் துவண்டேன். உடலை அசைத்து துணியை பழையநிலைக்கு கொண்டுவர முயன்றேன். பலனில்லை. என் உடல் கூனிக் குறுகியது. நான் கண்களாலேயே அவளைக் கெஞ்சினேன்.

"உமாஜி.. அற்புதமான உடலமைப்பு உங்களுக்கு.. எவ்வளவு கச்சிதமாக,ரவிவர்மா ஓவியம் போல இருக்கிறீர்கள்..? உங்கள் நிர்வாணம் எனக்கு அறுவெறுப்பைத் தரவில்லை.. ஒரு வளர்ந்த குழந்தைபோல தோற்றமளிக்கிறீர்கள். சந்தேகமில்லை.. நீங்கள் ஒரு தேவதை..!"

"பாராட்டுக்கு நன்றி.. என்னை அவமானத்தில் துடிதுடிக்க வைக்காதே.. தயவுசெய்து என் மானத்தைக் காப்பாற்று..!"

கிட்டத்தட்ட அழுதுவிட்டேன்.

"இருங்கள் உமாஜி.. இதுபோன்ற பேரழகு எல்லோருக்கும் வாய்க்காது.. இதில் நீங்கள் அவமானப்பட ஏதுமில்லை. நான் பொறாமைப்படதான் நிறைய இருக்கிறது..!"

"அய்யோ.. என்னை என்ன சித்ரவதை வேண்டுமானாலும் செய்து கொள்..தயவு செய்து என் அங்கத்தை மூடு.. ப்ளீஸ்..!"

அவள் எழுந்து என் கால் பக்கமாக போனாள்.. நான் சிரமப்பட்டு, தலையை உயர்த்திப் பார்க்க, அவளோ என் கால் இடுக்கில் பார்வையைச் செலுத்தி ஆராய்ந்துகொண்டிருந்தாள். நான் கட்டுகளை விடுவிக்க போராடியதில், என் மேல் தோல் வழன்று போனதுதான் மிச்சம்.

இந்தக் கோணத்தில் கூட நீங்கள் மிக அழகு உமாஜி. எவ்வளவு அழகியாக இருந்தாலும், கால்களுக்கு கீழிருந்து நோக்கும்போது, அவள் கொஞ்சம் அசிங்கமாகத்தான் தெரிவாள். ஒன்று பின்புறம் தொங்கிப் போயிருக்கும், அல்லது, தொடைகள் ஒழுங்கான வடிவத்தில் இராது.. சிலருக்கு "அந்த" இடம் கருப்பாக இருக்கும். சிலருக்கு கால்கள் தொள..தொளவென்று இருக்கும், வேறு சிலருக்கு, கால்கள் கவட்டை போலவும், சிலருக்கு வெளிப்பக்கம் வளைந்து, ஆர்ச் போலவும் இருக்கும். உங்களுக்கோ, முழங்கால் வரை தொடைகள் இணையாகவும், அதற்குக் கீழே கால்கள் இலேசாக வெளிப்புறம் வளைந்தும் இருக்கிறது. தொடைகள் திரட்சியாக இருக்கின்றன. கால்களில் ரோம வளர்ச்சி மிக மிகக் குறைவாக இருக்கிறது. நீங்கள் பெண்ணினத்தின் அற்புதம். உங்கள் வம்சாவழி இந்தப் பேரழகை உங்களுக்குத் தந்திருக்க வேண்டும். தென்னிந்தியப் பெண்கள் உண்மையிலேயே அழகிகள்தான்..!

"இந்தப் பழங்குடியினப் பெண்ணுக்கு இவ்வளவு விஷயம் தெரிந்திருக்கிறதே.. யாரையும் ஆளைப் பார்த்து எடை போட முடியாது போலும்" இவ்வாறு சிந்தித்தாலும், ஒரு பெண் என் உடலமைப்பை வியந்து பாராட்டும்போது, எனக்கு கொஞ்சம் பெருமையாகவும் இருந்தது. நான் ஓரளவு அழகாக இருப்பதில் என் அம்மாவின் பங்கு மகத்தானது. ஒரு கைதேர்ந்த சிற்பியைப் போல என்னை அம்மா உருவாக்கியிருந்தாள்.

அம்மா... என் தாய் மட்டுமல்ல.. என் அந்தரங்க சினேகிதி, என் ஆசான், என் பயிற்சியாளர், என் அழகுக்கலை நிபுணர். பல நேரங்களில் சவுக்கெடுத்துச் சுழற்றும் சர்வாதிகாரியும்கூட..

அம்மாவின் கதையும் பரிதாபத்துக்குரியதுதான்.. தன் 16*ம் வயதில், தூரத்து அத்தை பையனையே திருமணம் செய்துகொண்டவள் அம்மா. அத்தை ஒரு முசுடு.. அப்பாவோ தன் அம்மாவின் சொல் மீறாத பிள்ளை. தன் அம்மா சொன்னால்தான் மனைவியையே ஏறெடுத்துப் பார்ப்பாராம்.. இளம்பெண்ணாக இருந்த அம்மா, நாள் முழுதும் சமையல் உள்ளில் அவியவேண்டும், இரவு 11 மணி வரை இடுப்பொடிய, வீட்டுவேலை. மறுநாள் 4 மணிக்கு எழுந்து மாட்டுச்சாணம் அள்ளத் தொடங்கினால், பின் இரவு 11 மணி வரை நெட்டி வாங்கும். இரவு நேரத்தில்கூட அம்மாவுக்கும், அப்பாவுக்கும் தனிமை கிடையாது. தன் அன்னை மடியிலேயே கூடத்தில் படுத்து தூங்கிவிடுவாராம் அப்பா. கணவனுக்காக காத்திருக்கும், இளம் மருமகளின் தவிப்பை குரூரமாக இரசிப்பாளாம் அத்தை..!

அப்படி இருந்தும், ஒருநாள் அத்தைப்பாட்டி ராம கதை கேட்க கோவிலுக்கு சென்ற நேரத்தில், அம்மாவின் இளமை அப்பாவை ஈர்க்க, அந்த ஒரே உறவில் ஜனித்தவளாம் நான்..!
பின்னர், அத்தை வந்து குய்யோ முறையோ என்று கத்தி, அப்பாவும் அம்மாவும் சேரவிடாமல் பண்ணிவிட்டாள். ஒருநாள் அமாவாசை விரதம். கொல்லைக்கு வாழை இலை நறுக்கப்போன அப்பா கிணற்றடியில் வழுக்கி விழுந்து, கபால மோட்சம். இரண்டே மாத இல்லறம். ஒரே முறை சம்போகம். அம்மா விதவையானாள்.

கணவரின் உடல்மீது விழுந்து அழப்போன அம்மா முடியைப்பிடித்து, தரதரவென ஸ்டோர் ரூமுக்கு இழுத்துச் சென்றாள் அத்தைப்பாட்டி. கன்னத்தில் மாறி மாறி அறைந்து, அம்மாவின் அழகு முகத்தை, மடேர் மடேர் என்று கல் சுவற்றில் இடித்ததில் புருவம் திறந்துகொள்ள, அதீத ரத்த சேதாரத்தில் மயங்கிவிட்டாள் அம்மா. குற்றுயிராகக் கிடக்கும் மருமகளை உள்ளேயே போட்டு பூட்டிவிட்டு மகனின் இறுதிக் காரியங்களை நடத்தினாள் அந்தப் பழிகாரி. கணவனைப் பறிகொடுத்ததும் இல்லாமல், துக்கிரி என்ற பட்டப்பெயரையும் சுமந்து வெம்பிய அம்மாவின் தலையை, மொட்டை அடித்து, முரட்டு காடாத்துணியால் ஆன வெள்ளைப்புடவையை கொடுத்து சமையல் உள்ளில் சிறை வைத்தாள் அத்தைப்பாட்டி.

ரவிக்கை கிடையாது. புடவையால் தலை முதல் பாதம் வரை மூடிக்கொள்ள வேண்டும். நாள் முழுதும் அடிமை போல உழைத்துவிட்டு, ஜன்னல் இல்லாத உக்கிராண அறையில், உடலும் மனமும் புழுங்கித் துடித்த அம்மாவை தூரத்து சித்தப்பா சிறைமீட்டார். தனி வீடு எடுத்துக்கொடுத்து, பஞ்சாயத்து வைத்து அத்தைப்பாட்டியிடம் கொஞ்சம் பணம் வாங்கி அம்மாவின் ஜீவியத்துக்கு வழி செய்தவர் அம்மாவின் சித்தப்பாதான். அம்மா தையல் வேலை தெரிந்தவள்.நானும் பிறந்துவிட, என்னை ஆளாக்குவதே லட்சியமாகக்கொண்டு, அப்பழுக்கற்ற வாழ்க்கை நடத்தினாள் அம்மா.பின்னர் அத்தைப்பாட்டி சாகும்தருவாயில் மனம் திருந்தி, திரண்ட சொத்தை என்பேரில் எழுதிவைத்துவிட்டு மண்டையைப் போட்டாள்.

என்னை யாரும் குறை சொல்லாத வகையில் அம்மா வளர்த்தாள்.அதிர்ந்து சிரிக்கக்கூடாது. அனாவசிய பேச்சு கூடாது. ரேடியோ கேட்கக் கூடாது, ஆன்மீகப் பத்திரிகை தவிர வேறு எதுவும் வாசிக்கக் கூடாது என்று ஏகப்பட்ட கூடாதுகள்..!

கால்களை விரித்து சப்பணம் போட்டு அமர்ந்தால் சுள்ளென்று தொடையில் கிள்ளுவாள் அம்மா. இரண்டு கால்களையும் இணைத்து, தொடை நெருக்கி, முழங்கால்கள் மார்பை அழுத்த, கால்களை கட்டிக்கொண்டுதான் அமரவேண்டும் என்று 10 வயதில் இருந்தே பழக்கினாள். பின்னர்தான் விவரம் தெரிந்தது.

கால்களை விரித்து வைத்தால் பெண்ணுறுப்பு காற்று புகுந்து பெருத்துவிடுமாம்.. முழங்கால்களால் மார்பை அழுத்தி வைக்காமல் இருந்தால், மார்பகம் பெருத்துவிடுமாம்.. அவள் என்னைச் செய்த சித்ரவதை அவை மட்டுமா..?

10 வயதில் இருந்தே என்னைக் குளிப்பாட்டி விடும்போது, குப்பைமேனி இலை, மஞ்சள், வேம்பு, எலுமிச்சை நான்கையும் அரைத்து, என் அக்குள்களிலும், தொடை இடுக்கிலும் கரகரவென்று தேய்த்துவிடுவாள். நெருப்பை பூசிக்கொண்டதுபோல திகுதிகுவென காந்தும். மஞ்சளையும், இன்னும் சில பொருட்களையும் அரைத்து என் உடல்முழுதும் அப்பிவிடுவாள்.. என் வயதுப் பெண்கள் குளிக்கப் போனோம், சோப்புப் போட்டோம், முழுக்குப் போட்டோம்.. வந்தோம் என்று இருந்தபோது, எனக்கு மட்டும் ஏன் இந்தக் கொடூரச் சித்ரவதை என்று அப்போது விளங்கவில்லை.

பின்னர் கல்லூரி விடுதியறையில், தோழிகளுக்கிடையே ஒளிவு, மறைவு என்று எதுவுமில்லாதபோது, அவர்களின் ஆச்சரியம் கலந்த பாராட்டுகளைக் கேட்கும்போது அம்மாவின் நோக்கமும் உழைப்பும் விளங்கியது.

என் தோழிகள், அக்குள் ரோமம் நீக்க அரும்பாடு பட்டு, ஒரே மாதத்துக்குள் மீண்டும் கசகசவென மண்டும் போது, நான் மட்டும் அன்றலர்ந்த மலர்போல, பேபி சாஃப்ட் அக்குள்களுடன் கவலையற்று இருப்பேன்.

"எப்படிப்பா.. உனக்கு ப்யூபிக் ஹேர் இல்லாம இருக்கு..? எனக்கு பொறாமையா இருக்குப்பா..!" என்பாள் ரேசரும் கையுமாக ஒருத்தி.

இன்னொருத்தி, ஆன் ஃப்ரெஞ்ச் க்ரீமை தன் கால்களில் தடவிக்கொண்டே, என் நைட்டியை உயர்த்திப்பார்த்து, "நீ கொடுத்து வச்சவடி உமா..!" என்று பெருமூச்செறிவாள்.

மற்றொரு வெட்கம் கெட்டவளோ, " இவள் தோலில் மட்டும் பேபி இல்லேடி.. அதுவும் பேபி போலத்தான்.." என்று மானத்தை வாங்குவாள். "எங்கே.. காட்டுடி.. " என்று எல்லா ராட்சசிகளும் என்னை கட்டிலில் தூக்கிப்போட்டு துகில் உரிவார்கள்.. அவ்ர்களுக்கு ஈடு கொடுக்கமுடியாமல், செய்வதை செய்துகொள்ளுங்கள் என்ற ரீதியில் முகத்தை மூடிக்கொண்டு உடலை பந்தாகச் சுருட்டிக் கொள்வேன். 

மனதுக்குள் அம்மாவை வாழ்த்துவேன்.

அப்படிப்பட்ட அம்மா, என் கணவர் வாட்ஸ் ஊருக்குப் போய் 2 மாதம் கழித்து,கேட்டாள்..

"இந்த மாசம் குளிச்சிட்டே போலருக்கே..!"

இன்னும் 2 வருஷம் குளிச்சுட்டே இருப்பேம்மா.. எங்களுக்குள் அது இன்னும் நடக்கல..!" என்று எல்லா விபரத்தையும் சொன்னேன்.

"உன் தலையெழுத்துமா இப்படி இருக்கணும்.. எனக்குதான் கட்டில் சுகமே கிட்டாமப் போயிடுத்து.. உன் நிலையும் அதுதானா..?

என்று விசனப்பட்டவள், அடுத்தநாள் என்னை அனாதையாக்கிவிட்டு படுக்கையில் பூப்போல இறந்துகிடந்தாள்.. டாக்டர் சொன்னார்..

"சைலண்ட் அட்டாக்.. தூக்கத்திலேயே போயிடுத்து.. மகராசி..!"

அம்மா போய்ச் சேர்ந்துவிட்டாள். ஆனால் அவள் சொல்லிக்கொடுத்த பண்பாடுகளும், பழக்க வழக்கங்களும் அழியாத கல்வெட்டுகளாய் என் மனதில் ஆழப்பதிந்திருந்தன.

கல்லூரியில் படிக்கும்போது, மிஸ்.சென்னை போட்டியில் கலந்துகொள்ள பெயர் கொடுத்துவிட்டு வந்து, அம்மாவின் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு விவரம் சொன்னேன். அம்மா பேசவே இல்லை. அவளுக்கு அது பிடிக்கவில்லை என்று புரிந்தது.கண்ணில் நீர் துளிர்க்க, "சரிம்மா.. உனக்கு பிடிக்கலேன்னா வேண்டாம்" என்று நான் விம்மியபோது அரைமனதாய் சம்மதித்தாள். போட்டியின் ஒவ்வொரு கட்டத்தையும் நல்ல மார்க் லீடிங்கில் கடந்தேன். என்னுடன் போட்டியிட்டவர்களே சொன்னார்கள்.." உமா.. உனக்குதாண்டி க்ரௌன்..! சந்தேகமேயில்லை.. யு ஹாவ் அவுட்ப்ளேய்ட் அஸ்..!"

அடுத்தது பிகினி சுற்று. அம்மா நிர்தாட்சண்யமாக மறுத்துவிட்டாள். " அப்படி உடம்பைக் காட்டிதான் உனக்கு பட்டம் கிடைக்கும்ன்னா, அந்த அழகிப்பட்டம் தேவையே இல்லே.. நமக்கு தெரிஞ்சு போச்சு .. மத்தவங்களைவிட, நாம்தான் பெஸ்ட்ன்னு.. அது போதும் உமி.. ப்ளீஸ்.. புரிஞ்சுக்கோ.. !"

எனக்கும் அதுவே சரியென்று பட்டது. போட்டி குழுவினரிடம், வேறு ஏதோ காரணம் சொல்லி, "மேற்கொண்டு பங்குகொள்ள இயலாது.. மன்னித்துவிடுங்கள்" என்றபோது, அனைவரும் மாய்ந்து போனார்கள்.

"என்ன உமா..? உனக்கு பைத்தியமா..? உன் சான்ஸ் ரொம்ப ப்ரைட்டா இருக்கு..நீதான் வின்னரா வருவே.. அப்படியே ஒரு தாவு தாவினால், அடுத்து மிஸ். இந்தியா. ஒருவேளை, அங்கே அடிக்க முடியலேன்னாக்கூட, சினி இன்டஸ்ட்ரீ, மாடலிங்ன்னு நல்ல ஃப்யூச்சர் இருக்கு.. உன் கரீயர் நல்லா இருக்கும்.. சின்னக் குழந்தை போல முடிவெடுக்காதே.. பி மெச்சுர்ட்.. நான் வேணா அம்மாட்ட பேசவா..?" என் ட்ரெயினர் உருகினார். ஒரேயடியாக மறுத்துவிட்டேன். என்றாலும்கூட, என் மார்க்குகளை உத்தேசித்து, மிஸ். ஃபேர் ஸ்கின் பட்டம் கொடுத்து கவுரவித்தார்கள்.

அப்படி என் அன்னையால் பொத்திப் பொத்தி பாதுகாக்கப்பட்ட என் உடல் இப்போது திறந்துகிடக்கிறது. "அம்மா...! நீ இதை அறிந்தால் எப்படித் துடிப்பாயோ..!" ஒரே நாளில் நான் ஆதரவற்றவளாகப் போனது போன்று ஒரு கழிவிரக்கம் என் உள்ளத்தைச் சூழ்ந்தது. "என்னைக் காப்பாற்ற யாரும் இல்லையே.. ஈஸ்வரா..!" என் உள்ளம் அரற்றியது.

அம்மாவின் மறைவுக்குப் பிறகு, பித்து பிடித்தது போல நடைப்பிணமாகத் திரிந்தேன். என் நிலையை, என் புக்ககத்து மனிதர்கள் மூலம் அமெரிக்காவில் இருந்த வாட்ஸ் அறிந்து , தன் நண்பர்கள் வட்டம் மூலம் இந்த ஐ.நா. வேலையை வாங்கித்தரவே, நானும் பணியில் ஆழ்ந்து அம்மா கவலையை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறந்தேன். இன்னும் ஓரிரு நாட்களில் எல்லாம் நல்லபடியாக நிறைவேற இருந்த வேளையில் இப்படி ஒரு பெரும்சிக்கலில் சிக்கித் தவிக்கிறேன்.

மெல்ல காவல்காரி, என்னை நினைவுகளின் பிடியிலிருந்து உசுப்பினாள். கட்டிலில் கட்டுண்டு கிடக்கும் நான், என்ன என்பதுபோல அவள் முகத்தைப் பார்க்க, அவள் கையில் ஒரு செய்தித்தாள். " உமாஜி.. உங்கள் தலையெழுத்தை மாற்றிப்போட்ட படம் இதில் வந்திருக்கிறது பாருங்கள்.. !" என் முகத்துக்கு எதிரே நீட்டினாள். அதில் நான் கலந்துகொண்ட, ஒரு விழாவின் செய்தியும் படமும் இடம்பெற்றிருந்தன.

அது ஒரு மக்களவை உறுப்பினர் பங்குகொண்ட விழா. பழங்குடியினருக்கு நலத்திட்டங்களும், உதவிகளும் வழங்கும் விழாவில் என்னையும் ஒரு விருந்தினராக அழைத்து, மேடையில் அமர்த்தியிருந்தார்கள். நான் எனது டைட் ஃபிட்டிங் சுடிதாரில் கால்மேல் கால்போட்டு முதல் வரிசையில் அமர்ந்திருக்க, புகைப்படக்காரர் மேடைக்கு கீழிருந்து லோ ஆங்கிளில் என் கால்கள் முழுவதையும் பதிவு செய்திருந்தார். வாளிப்பான என் வலது தொடையை பசை போட்டு ஒட்டியது போல கவ்வியிருந்தது அந்த வெளிர் நீலச் சூடிதார் பேண்ட். கால் மேல் கால் இட்டு இருந்ததால் இன்னும் இறுகி, என் உள் தொடையின் வடிவத்தை அப்பட்டமாக காட்டியது. பெண்கள்... அதிலும் அழகான உடலமைப்பு உள்ள பெண்கள், பொது இடத்தில் இருக்கும்போது, மிகுந்த எச்சரிக்கையுடன் தங்களை மீடியாவுக்கு ப்ரெசெண்ட் செய்யவேண்டும் என்பதை காலம் கடந்து எனக்கு உணர்த்திக்கொண்டிருந்தது அந்தப்படம்.

"காம்ரேடின் கண்களில் இந்தப்படம் சிக்காமல் இருந்திருந்தால், நீங்கள் இங்கே இப்படி கை, கால் பரப்பிக்கொண்டு அரைகுறையாகக் கிடக்கவேண்டிய அவசியம் இருந்திருக்காது உமாஜி..!"

எனக்கு இப்போது ஓரளவு எல்லாம் தெளிவாயிற்று. இவர்களின் தலைவன் சுங்கின் நண்பன் தென்னிந்தியப் பெண்களைப்பற்றி ஏதேதோ சொல்லியிருக்கிறான். அதைக் கேட்டதிலிருந்து, ஸ்த்ரீலோலனான சுங், ஒரு அழகான தென்னிந்திய மங்கையை ஆசைதீர அனுபவிக்கவேண்டும் என்ற லட்சியம் கொண்டு அலைந்திருக்கிறான்.அவன் விரும்பியபடி, நல்ல உயரமும், உடற்கட்டும், முகமும், நிறமும் கொண்ட நான் அல்வாத்துண்டு போல அவன் கண்ணி(யி}ல் சிக்கியிருக்கிறேன். எளிதாக தூக்கிவரச் செய்துவிட்டான். இனி அவனது அடுத்த நடவடிக்கை என்னைக் கசக்கிப் பிழிந்து சுவைப்பதாகத்தான் இருக்கப்போகிறது.

"ஐயோ.. இந்த அசிங்கத்திலிருந்து நான் எப்படி தப்பிக்கப்போகிறேன். அவனுக்கு வசதியாக உள்ளாடை கூட இல்லாமல், என்னைப்பார்.. என் அழகைப்பார் என்று மல்லாந்து கிடக்கிறேனே.. என் கை, கால்கள் கயிற்றால் இறுகப் பிணைக்கப்பட்டிருக்கின்றனவே.. என்னால் போராடி உயிர் இழக்கக் கூட இயலாதே.. அவனுக்கு என் கன்னித்தன்மை தீனியாவதை தடுக்க இயலாமல் சீரழியப்போகிறேனே.. ஈஸ்வரா.. என்னை நீதான் காப்பாற்ற வேண்டும்.. காப்பாற்றக்கூட வேண்டாம்.. இந்த க்ஷணமே என் உயிர் என்னைவிட்டுப் பிரியவேண்டும்.. என் கன்னித்தன்மை பறிபோவதைவிட அது மேல்.. ஆண்டவா.. இந்த நியாயமான கோரிக்கையையாவது நிறைவேற்று.. "

மனம் கிடந்து அடித்துக்கொண்டது.. என் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் கரகரவென்று வழிந்தது. காவல்காரி என் தவிப்புகளை மவுனமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். வெளியில் வாகனம் வந்து நிற்கும் ஓசை கேட்க, காவல்காரி, என் உடையை சரிப்படுத்தினாள். நான் கண்ணீரின் ஊடே அவளுக்கு கண்களால் நன்றி தெரிவித்தேன்.


வெளியில் சுங் யாரையோ இரைவது கேட்டது. அவன் குரல் நான் இருக்கும் அறையை அண்மிக்க, என் இதயத் துடிப்பு எகிறியது. என் உடையை ஒருமுறை சரிபார்த்தேன். இனம்புரியாத திகில் என்னுள் பரவியது. உள்ளே வந்த சுங்..

"அடடே.. என்ன காம்ரேட்.. உமாஜியின் மலர் மேனியை இவ்வளவு கடுமையாக பிணைத்திருக்கிறீர்கள்.. பாவம்.. தாங்கமாட்டார்கள்.. ஓ.. உள்ளாடைகள் அகற்றப்பட்டுவிட்டனவா.. நல்ல காரியம் காம்ரேட்.. கொஞ்சம் தேனீர் வேண்டுமே..!"

காவல்காரி வெளியே செல்ல, நான் கண்களால் அவளைக் கெஞ்சினேன்.. ப்ளீஸ்.. போகாதே..!

தலைவனின் கட்டளையை நிறைவேற்ற அவள் சென்றுவிட்டாள்.

என் சுடிதாரின் கிழிந்து போன தோள்பட்டையருகே அவன் கை வந்தது. கடவுளே.. என்ன செய்யப்போகிறான்..?

சுடிதாரின் வலது தோள்பகுதியை மெல்ல விலக்கினான். நான் உள்ளே அணிந்திருந்தது, ஸ்ட்ராப்லெஸ் ப்ரா. {தோள் புறங்களுக்கு நாடா போன்ற* அமைப்பு வராமல் வெறும் கச்சை போல மார்பை சுற்றி இருக்கும். மார்பகங்கள் தொய்வடையாத உடலமைப்பு கொண்டவர்கள் அதை அணிந்தால் மிக அழகாக இருக்கும்.)அந்த ப்ராவுக்குள் விரல்களைச் செலுத்தி ஒற்றை மார்பகத்தை வெளியில் எடுத்து பிசைந்தான்..

"ப்ளீஸ் சுங்.. நான் மணமானவள். என் உடல் இன்னொருவருக்குச் சொந்தமானது. நீ இவ்வாறு செய்வது தவறு.. என்னை விட்டுவிடு.. அல்லது கொன்றுவிடு.. இப்படி என்னை அவமானப்படுத்தாதே.. இது பெரும் பாவம்."

" பாவமா..? எண்ணெய் கொப்பரையில் போட்டுவிடுவார்களா..? உன்னை அனுபவிப்பதால் எண்ணெய் கொப்பரை என்றாலும் ஏற்கத் தயார்.. ஹெவன்லி பாடி என்று ஆங்கிலத்தில் குறிப்பிடுவார்கள். அப்படிப்பட்ட உடம்புக்கு சொந்தக்காரி நீ. எவ்வித ஒப்பனையும் தேவைப்படாத உடம்பு. க்ளாசிக்கல் பியூட்டி என்று உன்னைச் சொல்லலாம்".

என் மார்பகம் அவன் கையில் விளையாட்டுப் பொருளாகிவிட்டிருந்தது. நான் அவனிடமிருந்து விடுபடப் போராடினேன். என் துடிப்பை அவன் இரசித்தான்.

பின்னர் கட்டிலில் ஏறி என்னருகில் சயனித்தான். அவன் முகம் எனது வலது அக்குளில் குடியேறியது. சுங்கின் இடது கை என் கழுத்துக்கு கீழாக வந்து, என் இடது அக்குளை வருடியது. வலது கை என் இரு மார்பகங்களையும் மாறி மாறிப் பிசைந்தது. அவனது வலதுகால், என் இடது கணுக்காலில் இருந்து தொடையின் உள்பக்கமாக ஒரு கற்பனைக் கோடு போட்டவாறு மெதுவாக.. ஆனால் உறுதியாக, என் அந்தரங்கத்தை நோக்கி ஊர்ந்தது.

என்னால் எதையும் பொறுத்துகொள்ள இயலவில்லை. கடும் கோபம் கொண்டவளாக, "நீ வேசி மகன்.. !" என்று இரைந்தேன். சற்று நிதானித்த சுங், என்னை நோக்கி விஷமப்பார்வை பார்த்தவாறே, "இந்த வேசி மகனின் முத்தத்தை ஏற்றுகொள்..!" என்று என் உதட்டை கவ்வினான்.அவன் நாக்கு என் வாய்க்குள் புக முயன்றது. நான் முகத்தை வேறுபக்கம் திருப்ப, என் இடது அக்குளைப் பதம் பார்த்துக்கொண்டிருந்த அவன் இடதுகை, சற்றே மேலே எழுந்து என் கூந்தலை வலித்து இழுத்து என் முகத்தை அவன் பக்கம் திருப்பியது.அவன் பற்கள் என் இதழ்களைக் கவ்விச் சுவைத்தன.

இப்போதே இந்த பூமி பிளந்து நான் உள்ளே போய்விடக்கூடாதா என்று நினைத்தேன். நான் என்ன பாவம் செய்தேன் என்று எனக்கு இந்தத் தண்டனை..? 29 வயதுவரை பட்டாம்பூச்சியாக இன்பவானில் சிறகடித்துப் பறந்த என் சீர்மையை இந்தக் க*யவனின் கையில் கொடுத்து வேடிக்கை பார்க்கும் கடவுளின் செயலை என்னவென்று சொல்ல..?

அறைக்கு வெளியிலிருந்து, "காம்ரேட்.." என்று காவல்காரி குரல் கொடுக்க, சுங் என்னை விட்டு விலகி கீழே இறங்கி ஆசனத்தில் அமர்ந்தான்.

"உள்ளே வா..!"

உள்ளே வந்த காவல்காரி என்னை பரிவுடனும், குற்ற உணர்வுடனும் நோக்கினாள். நான் அவளைப் பார்த்து வெடித்து அழுதேன். என் மார்பகங்கள் அழுகையினூடே விம்மிப் புடைப்பதையும், என் உடல் நடுங்குவதையும் சுங் இரசித்தான்.

தேனீர் கோப்பையை வாங்கியவன், "காம்ரேட்.. இவளை நான் படுக்கையில் சந்திக்க வேண்டும்.. அதற்கேற்றவாறு இவள் உடலையும், மனதையும் தயார் படுத்து..!" என்றவாறே வெளியேறினான்.

" என் நிலையைப் பார்த்தாயா..? என்னை ஏன் இப்படி இம்சிக்கிறீர்கள்..? திருமணமான ஒரு பெண்ணின் உடலை இன்னொருவன் தீண்டுவது, மிகப்பெரிய இழிவு.இதற்குப் பரிகாரமாக என் உடலை நான் பொசுக்கிக் கொள்ள வேண்டும். வேறு வழியே இல்லை. என் மீது கொஞ்சம் பெட்ரோலை ஊற்றி எரித்துவிடு. சந்தோஷமாக நான் சாவேன். ப்ளீஸ்.. உனக்கு புண்ணியமாகப் போகட்டும்..!
என்னை இந்தச் சீரழிவிலிருந்து விடுவி..!

காவல்காரியிடம் கதறினேன்..

"உமாஜி.. நீங்கள் நினைப்பதுபோல அது அவ்வளவு சுலபமல்ல.. சுங் ஒரு சாடிஸ்ட். கொடூர உள்ளம் கொண்டவன். ஒருமுறை ஒரு போலீஸ் அதிகாரியை கடத்திவந்து, அவரது ஆணுறுப்பை அறுத்து கோழிக்குஞ்சாய் துடிக்கவைத்து இரசித்தவன். தன் எண்ணம் ஈடேற எவ்வளவு தூரமும் போவான்.. அறிவுடன் இப்பிரச்னையை அணுகுங்கள்.. அவனுக்கு உங்கள் அழகைச் சமர்ப்பித்துவிடுங்கள்... இப்போதைக்கு வேறு வழியே இல்லை..!

ஒருக்காலும் முடியாது.. உன்னை என் சகோதரியாக எண்ணி ஒரு உண்மையைச் சொல்லுகிறேன்.. நான் இன்னும் கன்னி கழியாதவள்.. என் கணவர் என்னும் தெய்வம் குடியேறுவதற்காக காத்திருக்கும் கோயில் எனது உடல்.. அதில் ஒரு பன்றி நுழைய அனுமதிக்க மாட்டேன். என் பெண்மையை அரசாளும் தகுதி என் கணவருக்கு மட்டுமே உண்டு. அதற்கு வாய்ப்பில்லை என்றால் நான் சாகத் தயார்.

அடடா.. என்ன உமாஜி.. இப்படிச் சொல்கிறீர்கள்..? உண்மைதானா..? நீங்கள் இன்னும் கன்னிதான் என்று தெரிந்தால் சுங் இன்னும் வெறியாட்டம் போடுவான். நீங்கள் இன்னொருவரின் மனைவி என்ற வகையில் அவன் நினைத்துக் கொண்டிருப்பதுதான் உங்களுக்கு பாதுகாப்பு. எங்கள் இன வழக்கப்படி, ஒருவரின் மனைவி, இன்னொருவரிடம் தன் பெண்மையை அர்ப்பணிக்க வாய்மூலம் சம்மதம் தரவேண்டும். அப்படி சம்மதம் தெரிவிப்பவளைதான் எங்கள் இன ஆண் தொடுவான். அப்படி இல்லையெனில், எங்கள் வன தேவதை, அவன் வம்சத்தையே பூண்டோடு நாசம் செய்துவிடும் என்பது எங்கள் நம்பிக்கை.அப்படிப்பட்ட சம்மதம் ஒன்றை உங்களிடமிருந்து வாங்கச் சொல்லிவிட்டுதான் சுங் போயிருக்கிறான். நீங்கள் கன்னித்தன்மை இழக்காதவர் என்று தெரிந்தால், உடனேயே உங்கள் மீது பாய்ந்து சீரழித்துவிடுவான். கன்னியரை கற்பழிக்க அவளது சம்மதம் தேவையில்லை. உறவு கொண்டவுடன் அவனது மனைவியாகிவிடுவாள். எங்களைப்போல..!

எனக்கு இனம் புரியாத ஒரு நிம்மதி பிறந்தது. மனம் இலேசானது போன்ற உணர்வு..

மிக்க நன்றி காம்ரேட்..! என் பெண்மை தப்பித்தது.. நல்ல செய்தியை சொல்லியிருக்கிறாய்..! நன்றி..!

அவசரப்படாதீர்கள் உமாஜி..! அவன் உங்கள் வாயிலிருந்து சம்மதத்தை வரவழைக்க எதுவும் செய்வான். உங்களை அணு அணுவாகச் சித்ரவதை செய்து துடிக்க வைப்பான். தான் கற்ற பாடங்கள் மூலம் உங்கள் உள்ள உறுதியைக் குலைப்பான். உங்களை அரைப் பைத்தியமாக்கியாவது சம்மதத்தைப் பெறுவான்..!

"இல்லை.. அது என்னிடம் நடக்காது.. நான் உளவியலை ஒரு பிரிவாகப் பயின்றவள்.. என் உறுதியைக் குலைக்க அவனால் ஆகாது. நான் துடிக்க துடிக்க, என் தோலை அவன் உரித்தாலும் சரி.. என்னை கண்டதுண்டமாக வெட்டினாலும் சரி.. என் சம்மதம் அவனுக்கு கிடைக்காது.
இந்த உமா தன் கன்னித்தன்மையை இழக்காமலே வாழ்க்கையை முடித்துக் கொள்வாள்.. இது உறுதி..!"


'அவ்வளவு இலேசில் உங்களை அந்தக் கொடூரன் சாக விடமாட்டான்.." என்று சொன்ன காவல்காரியின் முகத்தில் கவலை மேகங்கள் சூழ்ந்திருந்தன.

கொஞ்ச நேரம் இருவரும் எதுவும் பேசிக்கொள்ளாமல் இருந்தோம். நிசப்தம் சூழ்நிலையை மேலும் அச்சமூட்டுவதாக மாற்றியது. காவல்காரியின் மனதில் என்ன ஓடுகிறது என்பதை புரிந்துகொள்ள இயலவில்லை.

என் வாழ்க்கை இப்போது ஒரு மலை முகட்டில் வந்து நின்றுவிட்டது. ஒன்று .. என்னைத் துரத்தி வரும் காம மிருகத்துக்கு இரையாக வேண்டும். அல்லது மலை உச்சியில் இருந்து குதித்து உயிர் இழக்க வேண்டும்.

சித்ரவதைகளை தீரத்துடன் எதிர்கொள்ள வேண்டும். அல்லது அவனுக்கு பணிந்து சுங்கின் படுக்கையை நான் அலங்கரிக்கவேண்டும். இதைத் தவிர வேறு வாய்ப்பு இல்லை. ஒரு இளம்பெண்ணுக்கு இதைவிட கொடூரமான முடிவு இருக்க முடியாது.

என்னை சுங் தீண்டிய இடங்களில் யாரோ மலத்தை அள்ளி பூசியதுபோல அறுவெறுப்பாக இருந்தது. அவனது மனைவியைப் போல சர்வ சுதந்திரமாக என் மேனியை அவன் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்தானே.. காவல்காரி மட்டும் வராவிட்டால் இன்னேரம் என்னென்ன நிகழ்ந்திருக்குமோ..

உமாஜி..!

அமைதிச் சுவரை, உரையாடல் என்னும் சுத்தியல் கொண்டு காவல்காரி உடைத்தாள். எனக்கும் அது தேவையாக இருந்தது. இல்லாவிட்டால் மனம் எங்கெங்கோ தேவையில்லாமல் சுற்றிக்கொண்டிருக்கும்.

சிரமப்பட்டு தலையைத் திருப்பி காவல்காரியின் முகத்தைப் பார்க்கும்போது எனக்கு அவமானமாக இருந்தது.என் அருகில் சுங் படுத்துக்கொண்டு செய்த அட்டூழியங்களைப் பார்த்திருப்பாளோ.. பழிகாரி.. இவள் மட்டும் என்னைக் கட்டிப்போடாமல் இருந்திருந்தால், நான் போராடியிருப்பேன். அதன் விளைவாக உயிரை இழக்க நேர்ந்தாலும் நிம்மதியாக என் அன்னையிடம் போயிருப்பேன்.

என்ன உமாஜி..? பேசமாட்டீர்களா..? என் மீது கோபமா..? நாங்கள் வெறும் அம்புகள்.. ஏவும் இடத்தில் பாய்வதைத்தவிர வேறு எதுவும் செய்ய இயலாது. இவ்வளவு அழகும், சந்தனச் சிலை போன்ற உடலமைப்பும் கொண்ட உங்களை நான் முதன்முதல் பார்த்தபோதே தெரிந்துகொண்டேன். உங்கள் வாழ்வு மிகவும் கொடூரமான பகுதிக்கு வந்துவிட்டதென்று. இந்த அவலம் உங்களுக்கு நேர்ந்திருக்கக் கூடாது. இப்போதும் நான் உங்களுக்கு சொல்லும் அறிவுரை என்னவென்றால்.. சுங்கின் விருப்பத்துக்கு இணங்கி விடுங்கள். பண்பாடு, கலாச்சாரம் என்றெல்லாம் வீணாக யோசித்து குழம்பாதீர்கள். அவை எதுவும் உங்களைக் காப்பாற்றப் போவதில்லை. யோசியுங்கள்.

"ஓ.. உன் கடமையில் நீ கண்ணாக இருக்கிறாயா..? என்னை சம்மதிக்க வைக்கும் பொறுப்பை நிறைவேற்றி உன் தலைவனிடம் நல்ல பெயர் வாங்க நினைக்கிறாய். அதற்கு விலையாக என் தன்மானத்தை அவன் காலடியில் வைக்க வேண்டும். அப்படிப்பட்ட இழிநிலைக்கு ஆளாவதைவிட உயிரை விட்டுவிடுவேன்." ஆத்திரமும், கையாலாகாத்தனமும் என்னை ஆக்கிரமித்து, என் குரல் தழுதழுத்தது.

" உமாஜி.. நடப்பு நிலை அறியாமல் பேசாதீர்கள். இங்கு வந்து உங்களை யாரும் மீட்க இயலாது. வரும்போது ஒரு ஆற்றைப் பார்த்திருப்பீர்கள்.. அதற்கு அக்கரை இந்திய எல்லை. நாம் இருப்பது, பர்மா எல்லை. இந்திய ராணுவமோ, போலீசோ ஆற்றைக் கடப்பதற்குள் நாங்கள் தப்பிவிடுவோம். ஆகவே யாரும் ஹீரோ போல வந்து உங்களைக் காப்பாற்றுவார்கள் என்று எண்ணாதீர்கள்."

"போகட்டும். நான் உயிரை விட்டாலும் விடுவேனே தவிர, உங்கள் நோக்கத்துக்கு சம்மதிக்க மாட்டேன். "

"அய்யோ உமாஜி.. சின்னக் குழந்தை போல பேசுகிறீர்களே.. இது என்ன சினிமாவா.. வில்லன் உங்கள் புடவையை இழுத்தவுடன் நீங்கள் மயங்கி விழுந்து சாவதற்கு..? நிதர்சனம் மிகக் கொடூரமானது.அவர்கள் சரியான தொழில்முறை கேடிகள். நடப்பவை எதுவும் நம் கட்டுப்பாட்டில் இருக்காது."

"நீதானே சொன்னாய்..? என் சம்மதம் இல்லாமல் உங்கள் ஆள் என்னைத் தொடமுடியாதென்று.. பின்னர் எப்படி என் விருப்பம் இல்லாமல் அவன் என்னை .. என்னை.. " அதற்குமேல் சொல்ல முடியாமல் என் பெண்மை தடுத்தது.

" ஆமாம் உமாஜி.. அப்படி ஒரு சிக்கல் சுங்குக்கு இருக்கிறது. ஆனால் ஆட்களை பணிய வைப்பதில் சுங் கைதேர்ந்தவன். உங்கள் உடலையோ, மனதையோ, அல்லது இரண்டையுமோ சித்ரவதை செய்து, உங்கள் வாயாலேயே சம்மதம் என்று சொல்ல வைப்பான். உங்களை மனச்சிதைவு அடையவைத்து அரைப் பைத்தியமாக்குவான். இதுவரை நீங்கள் படித்தே இருக்காத சித்ரவதை வழிமுறைகள் நிறைய இருக்கின்றன. ஒவ்வொன்றாக உங்கள் மீது பிரயோகிப்பான். கூடவே உங்களின் சிந்திக்கும் திறனைச் செயலிழக்க வைத்து, தனக்கு இரையாக்கிக் கொள்வான். இதற்குள் நீங்கள் நடைப்பிணமாகி விடுவீர்கள். உங்கள் வாழ்வில் வலிகளையும், அவமானங்களையும் அறிந்திராதவர்போல் தோன்றுகிறீர்கள். வேண்டாம் உங்களுக்கு இந்த வேதனை. உங்களை என் சகோதரியாக நினைத்து சொல்கிறேன். சம்மதித்து விடுங்கள். "

" உன் ஆலோசனையை நான் கேட்பதாக இல்லை.. இருந்தாலும் எனக்கொரு சந்தேகம். என்னை சுவைத்துவிட்டு, மறுநாளே என்னை உன் தலைவன் அனுப்பிவிடுவானா..? அது நிகழக்கூடியதா..?"

" அனுப்ப மாட்டான்.. தெரியும்.. ஆனால் உங்கள் மீதான அடக்குமுறைகள் குறையும். நீங்களும் கொஞ்சம் இணக்கமாக நடந்துகொண்டால், சில சலுகைகளும் தருவான். சரியான சந்தர்ப்பம் வாய்க்கும்போது, நானே உங்களை தப்புவிக்கிறேன். என்னை நம்புங்கள். அதுவரை விவேகமாக நடந்துகொள்ளுங்கள்.."

"அவன் என்றைக்கு ஏமாறுகிறானோ, அதுநாள்வரை அவனுடன் படுக்கச் சொல்கிறாய். அவ்வளவு கேவலப்பட்டு என் உயிரைக் காப்பாற்றி நான் என்ன செய்யப்போகிறேன்.? ஒருவேளை தப்புகிறேன் என்றே வைத்துக்கொள்.. பிறகு நான் என்ன செய்யமுடியும்..? எவ்வித குற்ற உணர்வும் இல்லாமல், என் கணவருடன் புது வாழ்க்கையை ஆரம்பிக்க வேண்டுமா..? அது முடியுமா..? என் கணவர் அதையெல்லாம் மறந்து பெருந்தன்மையுடன் என்னை ஏற்றுக்கொண்டாலும், என்னால் மனம் ஒன்றி அவருடன் குடும்பம் நடத்த முடியுமா..? அது இன்னும் சித்ரவதை ஆகிவிடுமே..? அவமானப்பட்டு வாழ்வதா..? அவஸ்தைப்பட்டு சாவதா என்றால் நான் நூறு மடங்கு துன்பத்தையே தேர்ந்தெடுப்பேன்."

"உமாஜி.. நீங்கள் நடக்கப்போவது தெரியாமல் பேசுகிறீர்கள்.. இன்று உள்ள நிலையில் உங்கள் மனம் உடலை ஆட்சி செலுத்துகிறது. நாளையோ, பின்னரோ துடிதுடிக்கப்போகும் உங்கள் உடல், மனதை ஆக்கிரமித்து, பணியவைக்கும். அப்போது பாதிக்குமேல் நீங்கள் சேதமுற்று இருப்பீர்கள். அவ்வாறு துன்புற்று நீங்கள் எடுக்கப்போகும் முடிவை இப்போதே எடுத்துவிடுங்கள் என்றுதான் நான் சொல்கிறேன்."

" நடக்காது.. என் மனம் சொல்வதைத் தான் என் உடல் எப்போதும் செய்யும்.. அதில் மாற்றமே இல்லை.. இருக்காது.."

___ ஆனால் என் உடல் தாங்கமுடியாத அளவு துன்பம் அனுபவித்து, நரம்பின் ஒவ்வொரு மில்லிமீட்டரும் வலியை உணர்ந்து, இனியும் தாங்கமுடியாது என்ற எல்லையில், உடல் மனதுக்கு கட்டளையிடும் நேரமும் வந்தது.

உமாஜி என்ன சொல்கிறார்..?



படுபாவி சுங் கேள்வியெழுப்பிக்கொண்டே வந்தான். என்னதான் நான் துணிவாகப் பேசினாலும் அவனைப் பார்த்தவுடன் அடிவயிற்றில் சிலீர் என்னும் உணர்வு ஏற்பட்டது. கொடூரமான அரக்கனின் பிடியில் சிக்கித் தவிப்பதுபோன்ற திகில் மனதில் பரவி, என் சப்தநாடியையும் முடக்கியது. நான் அவனைப் பார்ப்பதைத் தவிர்த்தேன்.



"இதுவரை ஒன்றும் முடிவு சொல்லவில்லை காம்ரேட்.." காவல்காரி பூடகமாகப் பதில் சொன்னாள்.



"யோசிக்கட்டும்.. யோசிக்கட்டும்.." இருக்கையை நான் கட்டப்பட்டு கிடந்த கட்டிலருகே இழுத்துப்போட்டுக்கொண்டு அமர்ந்தான்.



"அய்யோ.. ஏன் இங்கு உட்காருகிறான்..?" காரணம் புரியவில்லை.



"உமாஜிக்கு உண்ண ஏதும் கொடுத்தாயா காம்ரேட்..?



" இல்லை.."



"எதுவும் சாப்பிடுகிறீர்களா உமாஜி..?"



"உன் உபசாரத்துக்கு நன்றி.. எதுவும் தேவையில்லை.."



"ஓ.. கோபமா உமாஜி..? நெருப்புக் கண்களால் எரித்துவிடுவீர்கள் போலிருக்கிறதே..! காலையில் எதுவும் சிற்றுண்டி அருந்தியிருப்பீர்கள்.. இப்போது மாலை ஆறு மணி.. இன்னும் நீங்கள் பச்சைத் தண்ணீர்கூட அருந்தவில்லை.. எங்கள் விருந்தினர் அப்படி பட்டினி கிடப்பது சரியல்ல.. அதிதி தேவோ பவந்து..!"



சுங் நிறைய விஷயங்கள் தெரிந்து வைத்திருப்பான் போலிருக்கிறதே.. எதிரி மூர்க்கனாக மட்டும் இருந்தால் அறிவால் வெல்லலாம்.இவன் நன்கு கற்றவனாகவும் அறிவாளியாகவும் தென்படுகிறானே.. என்ன செய்வது..?

என் உள்ளம் பலவாறு சிந்தித்தது. எவ்வளவு அறிவாளியாக பலசாலியாக இருந்தாலும், அவனிடமும் முட்டாள்தனமும், பலவீனமும் நிச்சயம் இருக்கும் என்ற தியரி நினைவுக்கு வந்தது. இவன் பலவீனம் அறியவேண்டும். என் மூளை கணக்குப் போட்டு சொன்னது.. " காத்திரு உமா.. நம்பிக்கை இழக்காதே.. !"



" அட.. சாத்தான் வேதம் ஓதும் என்று கேள்விப்பட்டதுண்டு. அதிதி தேவோ பவந்து" என்று வேதம் ஓதும் சாத்தானை இப்போதுதான் பார்க்கிறேன்..!" வேண்டுமென்றே சீண்டினேன்.



"ஹா.. ஹா.. சபாஷ் உமாஜி..! நீங்கள் இருக்கும் நிலையிலும் உங்கள் கிண்டலும் கேலியும் குறையவில்லையெனத் தோன்றுகிறது. போகட்டும்.. என்ன முடிவு செய்திருக்கிறீர்கள்..? "



"நல்ல முடிவுதான்..!"



"வெரிகுட்.. நீங்கள் புத்திசாலி.. அதை உங்கள் வாயாலேயே சொல்லுங்கள்.. காது குளிரக் கேட்கிறேன்.. என் வாழ்வு இலட்சியம் இன்று நிறைவேறப் போகிறது.. ம்ம்ம் உங்கள் தேனினும் இனிய குரலில் அந்த முடிவை வெளியிடுங்கள்..!"



சுங் சிரிப்புடன் என் பதிலை எதிர்பார்க்க, நான் மனதுக்குள் ஒரு சிறிய முன்னோட்டம் நடத்தி, பின்னர் கூறினேன்...



" நான் சொல்லுவதைக் கவனமாகக் கேள்.. என் கணவர் ஆறடி உயரம். என்னை விட 3 அங்குலம் அதிகம். படிப்பிலும் அவர் என்னைவிடச் சிறந்தவர். அமெரிக்க பல்கலைக் கழகமே அவருக்கு முனைவர் பட்டம் கொடுத்திருக்கிறது. அவர் எங்கு சென்றாலும் மதிப்பும், மரியாதையும் கிடைக்கும். பண்பிலும் சிறந்தவர். அவர் மனைவியானாலும் என் உணர்வும், சம்மதமும் அறிந்துதான் தொடுவார். அப்படிப்பட்ட சிம்மம் ஆட்சி செய்த இடம் எனது உடல். ராணுவத்துக்கும் போலீசுக்கும் பயந்து, சுண்டெலிபோல அற்ப வாழ்க்கை நடத்துபவன் நீ. ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி கூட்டத்தை மிரட்டி கையில் போட்டுக்கொண்டு வீரனாகப் பார்க்கிறாய். ஐந்தடி உயரம் கூட இல்லாத நீ,.. பேருக்கு முகத்தில் நாலைந்து முடியை வளர்த்துக்கொண்டு மீசை என்று முறுக்கித் திரியும் நீ.. சப்பை மூக்கையும், இடுங்கிய கண்ணையும் வைத்துக்கொண்டு ஒரு பேரழகியான என்னை அனுபவிக்க ஆசைப்படுகிறாய்.



அனுபவிப்பது என்றால் என்ன.. நானும் உன் மேல் ஆசை கொள்ள வேண்டும்.. முன் விளையாட்டுகளில் எத்தனையோ வகை.. ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொன்றாய் செய்து முடித்து, நீ என்மீது படரும்போது, நானும் உன்னைக் கட்டித் தழுவ வேண்டும். உன் தாளகதிக்கு இயைந்து கொடுக்க வேண்டும்.. உன் காது மடல்களைக் கவ்வ வேண்டும்.. என் கால்களால் உன் உடலைப் பின்னிக் கொள்ள வேண்டும்.. உன் தலை முடியைப் பிடித்து விளையாட வேண்டும்.. உன் வேகம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க, நான் சொக்கித் துடிக்க வேண்டும்.. இருவருமே ஒரே நேரத்தில் உச்சம் அடையவேண்டும்.. நான் உன் நெற்றியில் ஒரு முத்தத்தைப் பதித்து ," இப்படி ஒரு இன்பத்தைத் தந்த உனக்கு கோடானு கோடி நன்றி..!" என்று சொல்லாமல் சொல்லி படுக்கையில் துவண்டு விழவேண்டும். இன்ப மயக்கத்தில் நான் நினைவிழக்க, நீ உன் ஆண்மை குறித்து பெருமை கொள்ள வேண்டும்.. இதுதான் நாங்கள் அனுபவித்த இல்லற உறவு.



அப்பேர்ப்பட்ட உறவுக்கு தகுதி இருக்கிறதா உன்னிடம்..? எந்த விஷயத்தில் நீ சிறந்தவன்..? இடுப்பில் துப்பாக்கியும், ஏவலுக்கு ஆள் பலமும் இருந்தால் போதுமா..? ஒரு பெண்ணை கையையும் காலையும் கட்டிப்போட்டு அவளிடம் அத்து மீறும் பேடி நீ.. சிங்கத்தின் இணையை சிறுநரி பெண்டாள முடியுமா..? என்னை உன்னால் கொள்ள முடியாது.. கொல்ல வேண்டுமானால் செய்யலாம்.. சம்மதம் கேட்கும் ஆளைப் பார்.. ஆசைக்கும் ஒரு அளவு வேண்டும்.. உன் தகுதிக்கும், வீரத்துக்கும் இங்குள்ள அப்பாவிப் பெண்களை மிரட்டி உருட்டி அனுபவிக்கதான் உன்னால் முடியும். நான் மரணத்துக்கு அஞ்சுபவள் அல்ல. உன்னால் ஆனதைப் பார்த்துக்கொள்..!"



( இந்த இடத்தில் வாசகர்களுக்கு ஒரு ஐயம் எழும்.. கட்டில் சுகமே அறியாத கன்னி ஒருத்திக்கு இவையெல்லாம் எப்படித் தெரிந்ததென்று.. இதை எனக்கு அறியச் சொன்ன தோழி தொடர்பான சம்பவம் ஒன்றை பிறகு சொல்கிறேன்)



நீளமாகப் பேசியதில் எனக்கு மூச்சு வாங்கியது. மெல்ல சுங்கை ஓரக்கண்ணால் பார்க்க, அவன் அடிபட்ட நாகமாகத் தெரிந்தான். இதுவரை யாரும் அவனிடம் இப்படி பேசியிருக்கவீலை போலும். அவமானம் தாங்க முடியாமல் துடித்தான். அருகில் நின்றிருந்த காவல்காரியை முறைக்க அவள் வேகமாக நழுவினாள். ஒரு சிகரெட்டை எடுத்து பற்ற வைத்தான்.. தீயைப் பொருத்த முடியாத அளவுக்கு, அவன் கரங்கள் நடுங்கின. மிகவும் டென்ஷன் அடைந்திருப்பதை மறைத்துக்கொண்டு பேசினான்..



"இதற்கெல்லாம் நீ வட்டியும் முதலுமாகப் பெற்றுக்கொள்ளப் போகிறாய் உமா.. நீ சொன்ன ஒவ்வொரு எழுத்தும் என் நினைவில் உள்ளது. அவற்றுக்கெல்லாம் உனக்கு தண்டனை உண்டு. உன் வாயாலேயே சம்மதம்.. சம்மதம் என்று கதற வைக்கிறேன் பார்.. உடலுறவுத் தருணத்தில் நீ என்னென்ன செய்வதாகச் சொன்னாயோ, அவ்வளவையும் என்னிடமும் செய்ய வைக்கிறேன்.. அதுவரை உன்னை உறவுக்கு அழைக்க மாட்டேன்.. ஆனால் உன்னை அணு அணுவாகத் துடிக்க வைப்பேன்."



"பார்க்கலாம்.. அப்படி நடந்து விட்டால் என் அக்குள் குழியில் எண்ணெய் விட்டு தீபம் ஏற்றுகிறேன்.. இது உறுதி..!" நானும் சவால் விட்டேன்.



" ஓ.. அப்படியா.. உன் அக்குள்களை பத்திரமாகப் பார்த்துக்கொள்.. எங்கே உன் அக்குள் சூடு தாங்குமா என்று பார்க்கிறேன்.." தன் வாயிலிருந்த சிகரட் நெருப்பை என் மென்மையான அக்குளில் தேய்த்து அணைத்துக்கொண்டே சுங் சொன்னான்..



" ரோமங்களற்ற, சுருக்கங்களற்ற, மாசு மருக்களற்ற பளீர் அக்குள்கள்..!"



வேதனையை பொறுத்துக்கொண்டு, கண்ணீருடன் சொன்னேன்..



"நன்றி..!"



போனவன் திரும்பிப் பார்த்து கேட்டான்..



"எதற்கு நன்றி..? உன் அக்குள்களைப் பாராட்டியதற்கா..?"



"இல்லை.. நீ வர்ணித்தது போல அழகான அக்குள் என்னிடம் இன்னொன்று இருக்கிறது.. நீ அதையும் தீய்க்காமல் விட்ட*தற்காக..!"



சுங் என்னை நெருங்கி, கன்னங்களில் பலம் கொண்டவரை வேகமாக மாறி மாறி அறைந்து சொன்னான்.. "திமிர் பிடித்த கழுதை..!"



பின்னர், காவல்காரியிடம் இரைந்தான்.. " இந்த வினாடி முதல், இந்த பரத்தைக்கு தண்ணீர்கூட தரக்கூடாது..!"