என் கள்ளப்புருஷா!

அஜ்மலும், கதீஜாவும் சென்னையின் மையப்பகுதியில் இருந்த அந்த பிரம்மாண்டமான மருத்துவமனை வளாகத்தில் நுழைந்து, வரவேற்பறைக்கு சென்று தாங்கள் கொண்டு வந்திருந்த அந்தக் கடிதத்தை அங்கிருந்த வரவேற்பாளாரிடம் கொடுத்ததுமே, அவர்களின் ராஜ உபசாரம் தொடங்கியது. "டாக்டர் சூரியோட லெட்டர் கொண்டு வந்திருக்காங்க," என்றபடி அந்தப் பெண் பரபரப்பாக, 'டை' அணிந்து கொண்டிருந்த ஒருவாரிடம் போய் காதில் ஏதோ சொல்ல, அவர் பதறியடித்துக் கொண்டு இவர்களை நோக்கி வந்தார். "வெல்கம் டு அவர் ஹாஸ்பிட்டல் சார்," என்று வந்தனம் சொல்லி விட்டு,"நேத்து ராத்திரியே டாக்டர் சூரி எங்களுக்கு போன் பண்ணி சொல்லிட்டார் சார். உங்களுக்காக ஒரு வி.ஐ.பி.சூட் ஏற்கனவே 'ப்ளாக்' பண்ணி வைச்சிட்டோம் சார். பேஷியன்ட் எங்கே சார்" என்று வார்த்தைக்கு நூறு 'சார்' போட்டுப் பேசினார். "வெளியே ஆம்புலன்ஸில் இருக்காரு," என்று அஜ்மல் சொன்னது தான் தாமதம். அந்த அதிகாரி உடனேயே வார்டு பாய்களை அழைத்தார். "வெளியே ஆம்புலன்ஸ் ஒண்ணு வந்திருக்கே! பார்த்து பேஷியன்டை எமர்ஜென்சிக்குக் கொண்டு போக வேண்டியது தானே! என்ன பண்ணிட்டிருக்கீங்க" என்று சாடினார். "ஏற்கனவே பேஷியன்ட் எமர்ஜென்சியிலே தான் இருக்கார் சார்," என்று அவர்கள் சொல்லவும், அஜ்மலுக்கும் கதீஜாவுக்கும் ஆச்சாரியம் தாளவில்லை. இவ்வளவு செல்வாக்கா டாக்டர் சூரிக்கு, அதுவும் உலகப்புகழ் பெற்ற இந்த மருத்துவமனையில்உ இது போதாதென்பது போல, வெள்ளைக்கோட்டணிந்த இரண்டு இளம் டாக்டர்கள் ஓடி வந்தனர். "சார்! இப்ப காட்பாடியிலிருந்து வந்த பேஷியன்டோட அட்டெண்டர் நீங்க தானேஉ பேஷியண்டோட கேஸ் ஷீட், ப்ரிஸ்க்ரிப்ஷன் எல்லாம் எங்கே சார்? சீனியர் டாக்டர் கேட்கிறாரு!" எனவும் அஜ்மல் வாயடைத்துப் போய், தன் கையிலிருந்த குண்டு ·பைலை அவர்களிடம் கொடுத்தான். அடுத்த ஐந்து நிமிடங்களில் எமர்ஜென்சியே பரபரப்பானது. சிறிது நேரம் கழித்துஅஜ்மலையும், கதீஜாவையும் அழைத்தார்கள். "பேஷியன்ட் உங்களோட அப்பாவா சார்" என்று கேட்ட அந்த சீனியர் டாக்டர்,"வைட்டல்ஸ் நார்மலாத் தானிருக்கு. ஒண்ணும் பயப்படத் தேவையில்லை. எதுக்கும் ஐ.சி.யூவிலேயே வைச்சு கவனிச்சிக்க சொல்லி டாக்டர் சூரி நேத்து போன் பண்ணியிருந்தாரு! கொஞ்சம் பேப்பர்ஸிலே நீங்க கையெழத்துப் போட்டிட்டு, உங்க ரூமுக்குப் போய் இருங்க. கொஞ்ச நேரத்திலே கார்டியோ தொராசிக் சர்ஜன், அனஸ்தெடிஸ்ட் வந்து உங்கப்பாவோட கண்டிஷனைப் பார்த்திட்டு, எப்ப சர்ஜாரி பண்ணறதுன்னு முடிவு பண்ணுவாங்க!" அஜ்மலும், கதீஜாவும் அவருக்கு நன்றி தொரிவித்து விட்டு, போட வேண்டிய இடத்தில் கையெழுத்துப் போட்டு விட்டு, அவர்களுக்கென்று ஒதுக்கப் பட்டிருந்த அந்த ஆடம்பரமான அறைக்குள் நுழைந்ததும் ஏனோ, பலி ஆடுகளைப் போல பேந்த பேந்த முழித்தனர். "என்னங்கஉ பணம் கட்ட சொல்லி யாருமே கேட்கலியேஉ" கதீஜா குழம்பியபடி கேட்டாள். "இந்த ரூம் என்ன இவ்வளவு அமர்க்களமாயிருக்குஉ நாம எப்பவுமே ஜெனரல் வார்டுக்குத் தானே போவோம்உ" "இதுக்கெல்லாம் பணம் நாம கட்டப்போறதில்லை," என்று அஜ்மல் பதில் அளித்தான்."எல்லாம் டாக்டர் சூரியே பார்த்துக்குவாரு!" "அப்ப உங்க வாப்பா ஆப்பரேஷனுக்குப் பணம்உ" என்று மீண்டும் கதீஜா கேட்டாள். "எல்லாம் டாக்டர் சூரி கட்டுவாரு," என்று தலை கவிழ்ந்தபடியே சொன்னான் அஜ்மல்."நாம ஒரு பைசா கூடத் தர வேண்டியதில்லே!" "இதென்னங்க ஆச்சாரியமாயிருக்குஉ எழுபத்தைஞ்சு ரூபாய் ·பீசிலே கூட ஒரு ரூபாய் குறைஞ்சா அந்த ஆளு அப்படிக் குதிப்பாரு! அவரு ஏங்க நமக்காக இவ்வளவு பணம் செலவு பண்ணனும்உ" என்று குழம்பியபடி கேட்டாள் கதீஜா. 'நமக்காக இல்லை; உனக்காக,' என்று மனதுக்குள் எண்ணிக் கொண்டான் அஜ்மல். ஆயிற்று! ஒரு வழியாக சென்னைக்கே வந்தாகி விட்டது. இனியும் கதீஜாவிடம் உண்மையை மறைத்துப் பயனில்லை என்று எண்ணிக் கொண்ட அஜ்மல், அவளிடம் கனத்த இதயத்துடன் எல்லாவற்றையும் சொல்லத் தொடங்கினான். அஜ்மலின் அப்பா இஸ்மாயில் காட்பாடியில் ஒரு தோல் பதனிடும் தொழிற்சாலையில் பணி புரிந்து வந்தார். இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்பு அவருக்கு மாரடைப்பு ஏற்பட்டது. காட்பாடியிலேயே மிகவும் புகழ் பெற்ற இதய நோய் நிபுணர் டாக்டர் சூரியிடம் சென்று காண்பித்தனர். "இவருக்கு உடனே இதயத்திலே ஆபரேஷன் பண்ணணும்," என்று சொல்லி விட்டார் அவர். அஜ்மலும் ஒரு சாதாரணத் தொழிலாளி தான். அதுவும் அன்றாடங்காய்ச்சி. அவனுக்கும் கதீஜாவுக்கும் நான்கு குழந்தைகள் இருந்தன. தினம் இரண்டு வேளை சாப்பிடுவதற்கே அவர்கள் போராட வேண்டியிருந்தது. இந்த நிலையில் அப்பாவுக்கு எங்கே லட்சக்கணக்கில் செல்வு செய்து ஆபரேஷன் நடத்துவது என்று அவன் எண்ணிக் கொண்டிருந்தான். இறைவன் செயலோ, அல்லது இயற்கையின் விளையாட்டோ, இஸ்மாயில் அடுத்த சில மாதங்களில் நன்கு குணமாகி விட்டது போலத் தோன்றவும், டாக்டர் சூரி வீணாகத் தங்களைப் பயமுறுத்தி விட்டார் என்று கருதிய அஜ்மல் அவரை நோரில் பார்த்துக் கண்டபடி திட்டி விட்டு வந்து விட்டான். அத்தோடு விட்டிருக்கலாம், எவர் பேச்சையோ கேட்டு, டாக்டர் சூரி இஸ்மாயிலுக்கு இதய நோய் இருப்பதாகப் பொய் சொல்லித் தன்னிடமிருந்து பணம் கறக்க முயன்றதாக அவர் மீது ஒரு பொய் வழக்கும் போட்டு விட்டான். அவனுடைய போதாத காலம், மூன்று மாதங்களிலேயே அந்த வழக்கு முழுமையாக விசாரிக்கப்பட்டு, டாக்டர் சூரி மீது எந்தத் தவறும் இல்லை என்றும், பொய் வழக்கு போட்ட அஜ்மல் மீது அவதூறு வழக்கு தொடர டாக்டர் சூரிக்கு முழு உரிமையும் இருக்கிறதென்றும் நீதிமன்றம் தீர்ப்பு வழங்கியது. சும்மா இருப்பாரா டாக்டர் சூரிஉ தீர்ப்பு வந்த இரண்டொரு நாளிலேயே, அஜ்மல் மீது அவதூறு வழக்கு தொடர்ந்ததோடு, ஐந்து லட்ச ரூபாய் நஷ்ட ஈடாகவும் கேட்டிருந்தார். ஆரம்பத்தில் சிலுப்பிக்கொண்டிருத அஜ்மலுக்கு, அவனது நல்ல் நண்பர்கள் அறிவுரை வழங்கினர். "அஜ்மல்பாய்! உங்களுக்கு நாலு கொழந்தைங்க இருக்கு! இந்த வக்கீலுங்க பேச்சை நம்பி மேல் கோர்ட்டு, ஹை கோர்ட்டுன்னு போனீங்கன்னா அப்புறம் என்ன ஆகிறதுஉ சாட்சிக்காரன் காலில் விழுகிறதை விட சண்டைக்காரன் காலிலே விழறது தான் புத்திசாலித்தனம். இந்தப் பிரச்சினையை நீங்க ரெண்டு பேரும் பேசித் தீர்த்துக்கிறது தான் நல்லது." அஜ்மலுக்கு இந்த உண்மை உறைக்க நிரம்ப நாளாகியது. ஒவ்வொரு முறையும் அலைச்சலும், செல்வுமாக சேர்ந்து அவனைப் பாடாய்ப் படுத்தத் தொடங்கிய பிறகு தான், நண்பர்கள் சொன்னதன் பொருளை அவன் புரிந்து கொண்டான். உண்மை தான்! நான்கு குழந்தைகள், ஒரு மனைவி, ஒரு இதயனோயால் அவதிப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் அப்பா – இவர்களைப் பராமாரிப்பதை விட்டு விட்டு, அவன் பணத்தையெல்லாம் கோர்ட்டுக்கும் வக்கீலுக்கும் கொண்டு போய்க் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தான். இது எத்தனை நாள் தாக்குப் பிடிக்கும்? முதலில் தனது வக்கலுடன் சென்று டாக்டர் சூரியை சந்தித்து சமாதானமாகப் போக வேண்டினான். 'கெட் அவுட்' என்று இரைந்து அவர்களை வெளியேற்றினார் டாக்டர் சூரி. பிறகு என்னென்னமோ முயற்சிகள் செய்து தோற்ற பிறகு, 'பெண் என்றால் பேய் இரங்குமே' என்ற கடைசி நப்பாசையுடன் கதீஜாவையும் அழைத்துக் கொண்டு போய், டாக்டர் சூரியின் கால்களில் விழுந்தாவது அவர் மனதை மாற்றி விடலாமென்று முடிவு செய்தான் அஜ்மல். அதன்படியே, அவர்கள் இருவரும் ஒரு நால் டாக்டர் சூரியின் மருத்துவமனைக்கு, இரவு நேரமாகப் போய் சேர்ந்தனர். இந்த முறை டாக்டர் சூரி கொஞ்சம் இறங்கி வந்தார். "உங்க வொ·பைக் கொஞ்சம் வெளியே இருக்க சொல்லுங்க," என்று சொன்னார் டாக்டர் சூரி."உங்க கிட்டே நான் கொஞ்சம் தனியாப் பேசணும்." கதீஜா குறிப்பறிந்து எழுந்து வெளியே சென்று காத்திருக்கத் தொடங்கினாள். உள்ளே…! "எனக்கும் உங்களைக் கோர்ட்டுக்கு இழுத்து கஷ்டப்படுத்தணுமுன்னு ஆசையில்லை பாய்," என்றார் டாக்டர் சூரி. "ஆனா எனக்கு நீங்க தேவை இல்லாம பிரச்சினையை உருவாக்கிட்டீங்க. என்னைக் கோர்ட்டுக்கு இழுத்திட்டீங்க. அந்த மூணு மாசமும் நான் பட்ட பாடு எனக்குத் தான் தொரியும்." "ஏதோ யார் யார் பேச்சையோ கேட்டுட்டுப் பண்ணிட்டேன் டாக்டர்," என்று கண்ணீர் மல்கக் கூறினான் அஜ்மல்."பொரிய மனசு பண்ணி என்னை மன்னிச்சு விட்டிருங்க சார்!" "தப்பு செய்தவங்க தண்டனையை அனுபவிச்சே தான் ஆகணும்," என்று உறுதிபடக் கூறினார் டாக்டர் சூரி."நான் தப்பே பண்ணாம மூணு மாசம் கோர்ட்டு வாசப்படி ஏறி இறங்கலியா? நீங்களும் உங்க தப்புக்கு ஒரு விலை கொடுத்தே தீரணும்." "என் கிட்டே என்ன சார் இருக்கு? நானே ஒரு அன்னாடங்காய்ச்சி," என்று கெஞ்சினான் அஜ்மல். "நான் அப்படி நினைக்கலே," என்று புன்னகைத்தார் டாக்டர் சூரி."உங்க கிட்டே எனக்குக் கொடுக்க ஒரு பொருள் இருக்கு. அதை நீங்க கொடுத்தீங்கன்னா, என் கேசை நான் வாபஸ் வாங்கிருவேன். அது மட்டுமில்லை, என்னோட சொந்த செலவிலே உங்கப்பாவுக்கு சென்னையிலேயே பொரிய ஆஸ்பத்திரியிலே சல்லிக் காசு செலவு வைக்காம ஆபரேஷன் பண்ணிருவேன்." அஜ்மல் குழம்பினான். அப்படியென்ன பொருள் அவனிடம் இருக்கிறது? அதைக் கொடுத்தால் வாப்பாவுக்கு இலவசமாக ஆபரேஷனாமே? "சொல்லுங்க டாக்டர்..என்னன்னு சொல்லுங்க டாக்டர்!" என்று பரபரத்தான் அஜ்மல்."என் கிட்டே இருக்கிறது எதைக் கேட்டாலும் நான் கொடுக்கறேன் டாக்டர்." "எனக்கு ஒரு ராத்திரிக்கு..ஒரே ஒரு ராத்திரிக்கு உங்களோட வொய்·ப் கதீஜா வேணும்," என்று சொல்லி முடிப்பதற்குள், அஜ்மலின் கைகள் டாக்டர் சூரியின் சட்டையைப் பற்றிக் கொண்டிருந்தன. "ஏண்டா, என்ன ¨தைரியமிருந்தா இப்படிப் பேசுவேஉ உன்னைக் கொன்னே போட்டிட்டுப் போயிருவேண்டா," என்றபடி அவரது காலரைப் பற்றி இறுக்கினான் அஜ்மல். "மறுபடியும் தப்புப்பண்ணறீங்க பாய்," என்று கொஞ்சம் கூட கலக்கமின்றி சிரித்தார் டாக்டர் சூரி."நீங்க எந்த நேரத்திலே என் க்ளீனிக்குக்கு வந்திருக்கீங்க, என்ன பண்ணிட்டிருக்கீங்கன்னு என்னாலே நாளைக்கே நிறைய ஆதாரங்களையும் சாட்சிகளையும் கோர்ட்டிலே கொண்டு வந்து நிறுத்த முடியும்.உங்க பேச்சை யாரும் நம்ப மாட்டாங்க..டாக்டரைப் பார்க்க இவன் ஏன் அந்த நேரத்திலே போன்னான்னு உங்களைத் தான் கேட்டுக் கிழிகிழின்னு கிழிப்பாங்க..இப்ப வெறும் அவதூறு வழக்கு தான்..அனா, இதையே கொலை முயற்சி வழக்காக்க எனக்கு எவ்வளவு நேரமாகுமுன்னு நினைக்கறீங்கஉ" அஜ்மல் அதிர்ந்தான். இறைவா, இது என்ன சோதனைஉ அவர் சொல்வது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை தானேஉ இருக்கிற பிரச்சினை போதாதென்று புது வழக்கு வேறு போட்டு விட்டால், பிறகு என்ன ஆகும்உ ஒரு சிவில் வழக்கு, ஒரு கிரிமினல் வழக்கு – தாங்க முடியுமா? 'டாக்டர்…!" "வீட்டுக்குப் போய் யோசியுங்க! எனக்கு ரெண்டு நாளுக்குள்ளே பதில் சொல்லுங்க," என்றபடி அவனது கையைத் தட்டி விட்டார் டாக்டர் சூரி. "உங்க பதில் எனக்குக் கிடைக்கலேன்னா,மூணாவது நாள் உங்களைத் தேடிட்டு போலீஸ் வரும்!" அந்த இரண்டு நாட்களும் அஜ்மலுக்கு எப்படியிருந்தன என்பதை எப்படி சொல்வதுஉ திரும்பித் திரும்பி என்னென்னமோ யோசித்து யோசித்து, இறுதியில் அவன் முடிவு செய்து விட்டான். இப்போது இத்தனைப் பிரச்சினைகளிலிருந்தும் விடுபட, ஒரு இரவுக்கு தன் ஆசை மனைவி கதீஜாவை டாக்டர் சூரிக்குக் கொடுப்பதைத் தவிர, வேறு எந்த வழியும் இல்லை என்று உணர்ந்து கொண்டான். "நல்ல முடிவெடுத்திருக்கீங்க," என்று பாராட்டினார் டாக்டர் சூரி. "மத்ததெல்லாம் சென்னையிலே பேசிக்கலாம். உங்கப்பாவைக் கூட்டிட்டுப் போக நாளைக்கே ஆம்புலன்ஸ் வரும். உங்களுக்கு அங்கே ராஜ மாரியாதை கிடைக்கும். பணம் காசப்பத்தி நீங்க பயமே பட வேண்டாம். எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கறேன். ஆபரேஷன் நடக்கறதுக்கு முன்னாலே நான் வருவேன். ஆபரேஷன் முடியறவரைக்கும் நானும் உங்க கூடவே இருப்பேன். அது வரைக்கும்…ஹி ஹி..ஹி..என்ன புரியுதா பாய்?" "புரியுது டாக்டர்," என்று பற்களை நறனறவென்று கடித்தபடியே பதில் அளித்தான் அஜ்மல். "அந்த ஹாஸ்பிட்டல்லே நமக்கு மொத்தம் ரெண்டு ரூம். பொரிய ரூமிலே நீங்க, உங்க வொய்·ப், உங்கப்பா மூணு பேரும். சின்ன ரூமிலே நான். ஆனா, நான் வந்ததும் ஆபரேஷன் முடியற வரைக்கும் உங்க வொய்·ப் என்னோட சின்ன ரூமிலே இருப்பாங்க..ஓ.கே?" "சாரி டாக்டர்," என்றான் அஜ்மல். "வக்கீல்ட்டே பேசிடறேன். வேண்ணா நீங்களும் பேசிக்குங்க," என்றபடி ·போனைத் துண்டித்தார் டாக்டர் சூரி. அஜ்மல் வக்கீலுக்கும் ஒரு போன் போட்டுப் பேசினான். "ஆமாம், டாக்டர் சொல்லறது வாஸ்தவம் தான்," என்று அஜ்மலின் வக்கீலும் ஆமோதித்தார். "ஆனா அவர் கிட்டேயிருந்து போன் வந்தப்புறமா கேசை வாபஸ் வாங்க சொல்லியிருக்கிறாராம். என்னன்னு தெரியலே!" அஜ்மலுக்குத் தொரிந்தது. தன் மனைவியைப் படுக்கையில் போட்டுப் பிழிந்தெடுத்து விட்டு, தனது வெறியைத் தீர்த்துக் கொண்டு, பழி வாங்கி விட்ட திருப்தி கிடைத்தபிறகே, டாக்டர் சூரி போன் செய்வார் என்பது அவனுக்குப் புரிந்தது. நடப்பது நடக்கட்டும். ஆனால், சென்னை சென்று சேரும் வரை இந்த விஷயத்தைப் பற்றி மனைவியிடம் பேசக்கூடாதென்று அவன் முடிவு செய்து கொண்டான். குழந்தைகளை நெருங்கிய உறவினர் வீட்டில் விட்டு விட்டு அவர்கள் ஆம்புலன்ஸில் வாப்பாவுடன் சென்னை வந்து சேர்ந்தனர். ஆனால், கதீஜாவின் சந்தேகங்களுக்கு பதில் அளிக்க வேண்டுமென்றால், அவளிடம் உண்மையை சொல்லியே ஆக வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டதால், அவன் ஒன்று விடாமல் அனைத்தையும் சொல்லி முடித்தான். அனைத்தையும் கேட்டுக்கொண்டிருந்த கதீஜா அதிர்ந்து போய் சிலை போல உட்கார்ந்திருந்தாள். "யா அல்லா!" என்று அவளது வாய் முணுமுணுத்தது. "என்னை மன்னிச்சிரு கதீஜா," என்று அவளை சமாதானப்படுத்த முயன்றான் அஜ்மல்."எனக்கு வேறே வழியே தெரியலே!" இவர்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே அறையின் இன்டர்-காம் ஒலித்தது. குர்பானி ஆடு – 2 அனைத்தையும் கேட்டுக்கொண்டிருந்த கதீஜா அதிர்ந்து போய் சிலை போல உட்கார்ந்திருந்தாள். அவளது வாய் முணுமுணுத்தது. "என்னை மன்னிச்சிரு கதீஜா," என்று அவளை சமாதானப்படுத்த முயன்றான் அஜ்மல்."எனக்கு வேறே வழியே தெரியலே!" இவர்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே அறையின் இன்டர்-காம் ஒலித்தது. "காட்பாடியிலிருந்து போன். பேசுங்க சார்!" மறுமனையில் பேசியது அப்துல். அவர்களது மூத்த மகன். "அம்மீஜான்! அப்பாஜான்! எங்களுக்கெல்லாம் பக்ர்-ஈத் பண்டிகைக்காக புது டிரசெல்லாம் வாங்கி அனுப்பியிருக்காரு டாக்டர் சூரி! ஆளுக்கு ஆயிர ரூபாய் 'தோ·பா(பரிசு)'வும் கொடுத்திருக்காரு! தாத்தா ஆபரேஷன் முடிஞ்சதும் எங்களையும் சென்னைக்கு வரவழைச்சு, கிஷ்கிந்தா,கோல்டன் பீச், ப்ளேக் தண்டர் எல்லாம் சுத்திக் காட்ட ஏற்பாடு செய்திருக்காராம் டாக்டர்! ரொம்ப குஷியா இருக்கு அம்மீஜான்!" பேசி முடித்து விட்டு கணவன்-மனைவி இருவரும் அமைதியாக அமர்ந்திருந்தனர். கேப்பையில் நெய் ஒழுகிக் கொண்டிருக்கிறது! டாக்டர் சூரியின் இத்தனை கரிசனத்துக்கும் எது காரணம் என்று இருவருக்கும் தான் நன்றாகத் தொரியுமே! "இதுக்கப்புறம் என்னை நீங்க ஒதுக்கிட மாட்டீங்களே?" என்று கதீஜா பரிதாபமாகக் கேட்டாள். தப்பிக்கவே வழியின்றி மாட்டிக் கொண்டு விட்டோம் என்பதை அவள் இதற்குள் புரிந்து கொண்டிருந்தாள். "என்ன இப்படிக் கேட்கிறே கதீஜா?" என்று குமுறினான் அஜ்மல்."சொல்லப்போனா இனிமேல் தான் உன் மேலே எனக்கு அதிகமான அன்பும் மதிப்பும் வரப்போகுது. நீ நம்ம குடும்பத்துக்காக குர்பானி கொடுக்கப் போறே கதீஜா! உன்னை நான் எப்படி ஒதுக்க முடியும்?" இருவரின் கண்களிலும் கண்ணீர் மல்கியது. அந்த உருக்கமான சூழ்னிலையைக் குலைப்பது போலக் கதவு தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டது. அஜ்மல் எழுந்து கொள்வதற்குள், சிரித்த முகத்துடன் கதவைத் திறந்தபடி உள்ளே நுழைந்தார் டாக்டர் சூரி. "அஜ்மல் பாய்! உங்கப்பா நல்லாயிருக்காரு! இன்னிக்கு ஆஞ்சியோகிராம் பண்ணுவாங்க. அப்புறம் ஒரு வாரம் கழிச்சோ, பத்து நாள் கழிச்சோ அவருக்கு ஆபரேஷன் நடக்கப்போகுது. அது வரைக்கும் நீங்க நிம்மதியா இங்கேயே இருக்கலாம். உங்க காட்பாடி ரிலேடிவுக்கு நான் ஒரு பத்தாயிர ரூபாய் கொடுத்துட்டுத் தான் வந்திருக்கிறேன். உங்க கொழந்தைங்களுக்கு இன்னேரம் புது டிரஸ் எடுத்திருப்பாங்க. இனிமேல் நீங்க எதுக்குமே கவலைப்படத் தேவையில்லை!" டாக்டர் சூரியின் கண்கள் இப்போது மிகவும் வித்தியாசமாகத் தென்பட்டன. அதில் தென்பட்ட காமத்தைக் கண்டு அஜ்மல் உறைந்து போனான். தன் ஆசை மனைவியிடம் அத்தனை காமத்தையும் கொட்டி முடிக்கப் போகிறான் இந்த பே-இமானி(நேர்மையற்றவன்) என்ற உண்மை அவனுக்கு உறைக்கத் தொடங்கியது. தான் மட்டுமே கண்டும், தொட்டும் ரசித்து வந்த கதீஜாவின் அழகு உடலை, தானே இன்னொருவனுக்குத் தற்காலிகமாக அடகு வைத்து விட்டதை எண்ணி அவன் நொந்து கொள்ளத் தொடங்கியபோது…. "அஜ்மல் பாய், உங்கப்பாவுக்கு திரும்ப ECG, X-ray,Echo scan, Blood test-டெல்லாம் எடுப்பாங்க. அப்புறமா ஐ.சி.யூவிலே ட்ரீட்மென்ட் பண்ணறதுக்கும், ஆபரேஷன் பண்ணறதுக்கும் ஒண்ணிரெண்டு கன்சென்ட் லெட்டரிலே நீங்க கையெழுத்துப் போடணும். நீங்க பேசாம ஐ.சி.யூ வாசல்லியே போய் வெயிட் பண்ணுங்க. உங்களுக்கு நிறைய வேலையிருக்கு!" கதீஜா திடுக்கிட்டு நிமிர்ந்தவள், கணவன் பக்கத்திலே போய் ஒட்டிக்கொண்டபடி நின்றாள். அவளது கை நடுங்கியபடி கணவனின் கையைப்பற்றிக் கொண்டது. 'போகாதீங்க' என்பது போல அவளது கண்கள் அஜ்மலை நோக்கிக் கெஞ்சின.ஆனால், அவனால் அவளை நோக்கி விரக்தியாக ஒரு புன்னகை சிந்துவதைத் தவிர, வேறு எதுவும் செய்ய முடியவில்லை. "நான் வந்திடறேன் கதீஜா," என்றபடி அவளது கையை விடுவித்து விட்டு, அவன் அறையை விட்டு வெளியேறத் தொடங்கியபோது,அவனை டாக்டர் சூரி நிறுத்தினார். "இந்தாங்க பாய்," என்று ஒரு நூறு ரூபாய் சலவைக் கட்டை அவன் முன்னால் நீட்டினார். "இங்கே உங்க கிட்டே யாரும் எதுக்கும் பணம் கேட்க மாட்டாங்க! இது உங்க சொந்த செலவுக்கு வைச்சுக்குங்க!!" ஒரு கணம் திகைத்துப்போன அஜ்மல், மறு பேச்சின்றி அந்தப்பணத்தை வாங்கிக்கொண்டு, அறையின் கதவை சாத்திக்கொண்டு வெளியேறி நடந்தான். ஒரு பத்துப் பதினைந்து அடிகள் நடந்தபோது தான், தான் அந்தப் பணத்தை டாக்டர் சூரியிடமிருந்து வாங்கியிருக்கக்கூடாதோ என்று அவனுக்குத் தோன்றியது. சே! இப்படி என் மனைவியை இன்னொருவனிடம் தன்னந்தனியே விட்டு விட்டு, அவன் கொடுத்த பணத்தையும் கை நீட்டி வாங்கி, அவளை நானே ஒரு வேசியாக ஆக்கி விட்டோமே! அஜ்மலுக்கே இவ்வளவு கொந்தளிப்பு இருந்ததென்றால், பாவம் கதீஜா, அவள் மனம் என்ன பாடு பட்டுக் கொண்டிருந்தது! அஜ்மல் கதவை வெறுமனே சாத்தி விட்டுப் போயிருக்க, டாக்டர் சூரியோ கதவைத் தாளே போட்டு விட்டார். அடுத்து என்ன நடுக்குமோ என்று படபடக்கும் நெஞ்சுடன் கதீஜா நின்று கொண்டிருந்தாள். அவளது கால்கள் தரையிலேயே படவில்லையோ என்று சந்தேகம் ஏற்படுமளவுக்கு அவள் நடுநடுங்கிக்கொண்டிருந்தாள். அவளது உள்ளக்கிடக்கைப் பற்றி சற்றும் கவலைப்படாத டாக்டர் சூரி, சர்வசாதாரணமாக தான் அணிந்திருந்த சட்டையை அவிழ்த்து அங்கிருந்த கோட்-ஸ்டேண்டில் மாட்டினார். இடுப்பில் கட்டியிருந்த பெல்ட்டைக் கழற்றியவர், தான் கொண்டு வந்திருந்த பையிலிருந்து நிதானமாக ஒரு புத்தம் புது டர்க்கி டவலை எடுத்து சுற்றிக்கொண்டு, கதீஜாவின் முன்னாலேயே தான் அணிந்து கொண்டிருந்த 'பேண்ட்டை' அவிழ்க்கத் தொடங்கவும், கூச்சத்தில் குறுகிப்போன கதீஜா கண்களை இறுக்க மூடியபடி திரும்பி நின்று கொண்டாள். "இதுக்கே இப்படி கூச்சப்பட்டா எப்படி?" என்று சிரித்தார் டாக்டர் சூரி."இன்னும் நீ பார்க்க வேண்டியது எவ்வளவோ இருக்கு!" 'சைத்தான் கீ ஔலாத்(சைத்தானுக்குப் பிறந்தவனே!)' என்று மனதுக்குள் நினைத்தபடி கதீஜா அவரை வெறுப்பை உமிழும் கண்களுடன் பார்த்தாள். டாக்டர் சூரி நிதானமாக வாஷ்-பேசினுக்குப் போய் முகத்தைக் கழுவிக்கொண்டார். கழுவி முடித்ததும், முகத்தைத் துடைப்பதற்காக தான் இடுப்பில் அணிந்து கொண்டிருந்த அதே டவலை அவிழ்த்தபோது, அவரது ஜட்டி தெரிந்தது. அவரது இரண்டு தொடைகளிலும் புசுபுசுவென்று மயிர் அடர்ந்து வளர்ந்திருந்தது. அவரது வயிற்றைப்பார்த்தாலே கதீஜாவுக்குப் பயமாக இருந்தது. நிதானமாகத் தலை துவட்டி முடித்த டாக்டர் சூரி, டவலை அங்கிருந்த நாற்காலியின் மீது விரித்துக் காய வைத்து விட்டு, வெறு ஜட்டி மட்டும் அணிந்தபடி, கதீஜாவை நோக்கிக் காமம் ததும்பும் கண்களுடன் நெருங்கினார். "உட்காரு!" "பரவாயில்லை!" என்று தலையை நிமிர்த்தாமலே பதில் அளித்தாள் கதீஜா. ஆனால், அவர் தன்னை மிகவும் நெருங்கி விடவே, அவளது கால் சற்றே பின்னால் நகர்ந்தன. "நாம என்ன சின்னப்புள்ளைங்க மாதிரி ஓடிப் பிடிச்சு விளையாடப்போறோமா?" என்று சிரித்தார் டாக்டர் சூரி. 'உண்மை தான்! இவரிடமிருந்து தப்புவதென்றல் அதற்கு வழியா இல்லை? ஆனால், இப்போது குறிக்கோள் தப்பிப்பதைப் பற்றியல்ல; பலியாவது தானே! எவ்வளவு சீக்கிரம் இந்த நரகத்திலிருந்து விடுபட வேண்டுமோ, அவ்வளவு சீக்கிரம் விடுபட வேண்டுமே தவிர, அவரது காமத்துக்கு விருந்தாவதைத் தன்னால் தடுக்க முடியாது!' என்று கதீஜா உணர்ந்து கொண்டாள். "இப்ப உங்களுக்கு என்ன வேணும்?" என்று வேண்டா வெறுப்பாய்க் கேட்டாள் கதீஜா. "இதையே கொஞ்சம் சிரிச்சாப்பிலே கேட்கலாமில்லே?" என்று மறு கேள்வி எழுப்பினார் கதீஜா. உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு, மனதில் ¨தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு, தலை நிமிர்ந்து அவரை நோக்கி ஒரு கால் புன்னகையை சிந்தியவாறு, "சரி, உங்களுக்கு இப்ப என்ன வேணும்?" என்று கேட்டாள் கதீஜா. "நீ முதல்லே உட்காரணும்," என்றபடி கட்டிலைக் காட்டினார் டாக்டர் சூரி. கதீஜா மறு பேச்சின்றி கட்டிலின் ஒரு ஓரத்தில் அமர்ந்து கொண்டாள். "உன் பக்கத்திலே நான் உட்கார்ந்துக்கலாமா?" டாக்டர் சூரி கேட்டார். "உம்!" என்றாள் கதீஜா. 'கூடாது' என்று அவளால் சொல்லவா முடியும்? டாக்டர் சூரி உட்கார்ந்தபோது வேண்டுமென்றே அவளை நெருக்கியபடி உட்கார்ந்ததால், அவரது தொடை அவளது சேலையோடு உரசியது. கதீஜாவுக்கு உடம்பெங்கும் ஒரு கம்பளிப் பூச்சி ஊர்வது போலத் தோன்றியது. "உன் பேர் என்ன?" "கதீஜா!" "உனக்கு என்ன வயசு இப்ப?" "23″ "உன் கையைக் கொண்டா!" கதீஜா அதிர்ந்து போய் திரும்பி நோக்கினாள். "என்ன பார்க்கிறே கதீஜா? உன் கையைக் கொண்டா!" தயக்கத்துடன் கதீஜா தனது கையை அவரிடம் நீட்டினாள். முதலில் கதீஜாவின் கைகளைத் தனது மார்பின் மீது வைத்தபடி புஸ்புஸ்ஸென்று அடர்ந்திருந்த தனது ரோமத்தின் மீது வருடிக் கொடுத்துக் கொண்டார். "ரொம்ப வீட்டு வேலை செய்வே போலிருக்கு; உள்ளங்கையெல்லாம் இப்படிக் காய்ச்சுப் போயிருக்கு?" என்று சொல்லியபடியே, அவர் அடுத்து அவளது விரல்களைத் தனது தொப்பையின் மீது ஓட விட்டார். "ஓஹ்..!" என்றபடி கண்களை மூடிக்கொண்டாள் கதீஜா. 'இறைவா, எனக்கு வேறு வழியில்லை; என்னை மன்னித்து விடு' கண்களை மூடிக்கொள்ளலாம்: ஆனால் மனக்கதவை? உணர்ச்சிகளை?? திடுக்குற்று அவள் கண்களைத் திறந்தபோது, சூரி அவளது கைகளை அவரது ஜட்டியின் மீது வைத்து அழுத்திப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். கதீஜாவுக்கு உடம்பெல்லாம் பற்றியரிந்தது. இன்னொரு ஆணின் உறுப்பின் மீது அவளது கை அழுந்திக் கொண்டிருந்தது. ஆனால், சூரியின் முகத்திலோ எந்த விதமான லஜ்ஜையோ கவலையோ தெரியவில்லை. அவளது உள்ளங்கையைத் தனது ஜட்டியில் வீங்கியிருந்த பகுதியின் மீது வைத்து மேலும் கீழுமாக அதை வருட விட்டபடி அந்த சுகத்தைக் கண்களை மூடியபடி அவர் ரசித்துக் கொண்டிருந்தார். அவள் கை நடுங்கியபடி பின்வாங்குவதை உணர்ந்தவர், அதை இன்னும் இறுக்கமாகப் பிடித்துக் கொண்டார். "பயமாயிருக்கா கதீஜா? என்னோடது கொஞ்சம் பெருசு தான்," என்றபடி அவர் அவளை நெருங்கி அவளது காதுகளில் கிசுகிசுத்தார். அவரது நெருப்பாக எரியும் காம மூச்சு அவளது பளபளக்கும் கன்னத்தின் சருமத்தின் மீது பட்டதும், அவள் மீண்டும் ஒரு முறை சிலிர்த்தாள். "அவுத்திரட்டுமா?" என்று அவர் கேட்கவும், 'வேண்டாம்' என்று கூவியபடி அவள் தனது கையை இழுத்துக் கொண்டு, இரண்டு கைகளாலும் தனது முகத்தை மூடிக்கொண்டு குலுங்கிக் குலுங்கி அழத் தொடங்கினாள். "அட, எதுக்கு அழறே?" என்று கேட்ட டாக்டர் சூரி, சற்று அமைதியாக இருந்து விட்டு,"உனக்குப் பிடிக்கலேன்னா வேண்டாம். இத்தோட நிறுத்திக்கறேன்." என்றார். அடுத்த நிம்டமே கதீஜாவுக்கு யதார்த்தம் நினைவுக்கு வந்தது. படக்கென்று தனது கைகளை எடுத்து விட்டு, பொங்கிய கண்ணீரைத் துடைத்து விட்டு, அவரை நோக்கி ஒரு அரைகுறைப் புன்னகையை வீசினாள். "இல்லை..பரவாயில்லை," என்றாள் அவள். "தட்ஸ் குட்!" என்ற டாக்டர் சூரி, இப்போது அவள் அனுமதிக்காகக் காத்திருக்காமல் தனது ஜட்டியைக் கழற்றினார். அடுத்த வினாடியே சுமார் எட்டு அங்குலத்துடன் உருட்டுக் கட்டை போலிருந்த அவரது உறுப்பு நெட்டுக்குத்தாக கதீஜாவின் முகத்தினருகில் நீண்டது. "என்னோடது இன்னும் 'சர்க்கம்சைஸ்' பண்ணலே," என்று சிரித்தபடியே கூறினார் டாக்டர் சூரி."பழம் தோலோட இருக்கு..பரவாயில்லையா?" "உம்!" என்று தரையைப் பார்த்தபடியே கூறினாள் கதீஜா. "கையிலே பிடி!" கதீஜாவின் கண்கள் மீண்டும் மூடிக்கொண்டன. "என்ன யோசிக்கறே கதீஜா? கையிலே பிடி," என்று சற்றே அழுத்தமாக சொன்னார் டாக்டர் சூரி. தயங்கிய்படியே அவரது உறுப்பை ஒரு கையால் பட்டும் படாமலும் பிடித்தாள் கதீஜா. அவளது உடல் மீண்டும் சிலிர்த்தது- அருவருப்பில். "உனக்குப் பிடிச்சிருக்கா கதீஜா?" டாக்டர் சூரி வெட்கமேயில்லாமல் கேட்டர். "உம்! பிடிச்சிருக்கு," என்று சுரத்தேயில்லாமல் சொன்னாள் கதீஜா. "குலுக்கி விடு," என்று உத்தரவிட்டார் டாக்டர் சூரி. விதியை நொந்தபடி கதீஜா அவரது உறுப்பை சுற்றிப் பிடித்தபடி தனது முட்டியை மேலும் கீழும் ஆட்டத் தொடங்கினாள் கதீஜா. "நல்லாப் பண்ணு! இன்னும் கொஞ்சம் கீழே பிடிச்சிக்க..நல்லாக் குத்திக் குத்திக் குலுக்கு," என்று தொடர்ந்து கட்டளைகளைப் பிறப்பித்துக் கொண்டிருந்தார் டாக்டர் சூரி. கதீஜாவுக்கும் வேறு வழியில்லை என்பதால் அவர் சொல்ல சொல்ல, அவர் சொல்வதைப் போலவே அவரது உறுப்பைக் குலுக்கிக் குலுக்கி அதனை மேலும் வீறு கொள்ள செய்து கொண்டிர்ந்தாள் கதீஜா. "இன்னொரு கையாலே என்னோட விரையைப் பிடிச்சுக்க," என்றார் டாக்டர் சூரி. அதையும் செய்தாள் கதீஜா. நல்ல எலுமிச்சம்பழங்களின் அளவில் இருந்த அவரது விரைகளை மற்றொரு கையால் பிடித்து மெல்ல மெல்ல அமுக்கினாள். "ரொம்ப பலமா அமுக்கக் கூடாது என்ன?" "உம்!" அடுத்த சில நிமிடங்களுக்கு கதீஜா டாக்டர் சூரியை அவரது இடுப்புக்குக் கீழேயே பார்த்தபடி, ஒரு கையால் அவரது விரைகளை அமுக்கிய்படியும், மற்ற கையால் அவரது உறுப்பைக் குலுக்கியபடியும் அவருக்கு சுகம் அளித்துக் கொண்டிருந்தாள். அவரது கை அவளது தலையில் வந்து விழுந்தது. கண்களை மூடிக்கொண்டவள், நிமிர்ந்து பார்க்கவே கூடாது என்று வைராக்கியம் கொண்டவளைப் போல தலை குனிந்தபடியே, இட்ட பணியை மட்டும் செவ்வனே செய்து கொண்டிருந்தாள். அவரது உறுப்பு அவளது உள்ளங்கைக்குள் திமிறியபடி வீங்கிக்கொண்டே போனது. நேரம் ஆக ஆக அது பழுக்கக் காய்ச்சிய ஒரு இரும்புத் தண்டைப் போல சூடு வேறு ஏறிக்கொண்டிருந்தது. டாக்டர் சூரியோ கண்களை இறுக்க மூடியபடி, தலையைப் பின்பக்கம் சாய்த்தபடி 'ஆஹா..ஆஹா,' என்று முனகத் தொடங்கியிருந்தார். கதீஜாவுக்கு அருவருப்பாகவும் ஆத்திரமாகவும் இருந்தது. ஆனால், இரண்டையுமே காட்ட இது தருணமல்ல என்று அவளுக்குத் தெரிந்திருந்தபடியால், தான் சூப்பிக் கொண்டிருப்பது டாக்டர் சூரியின் உறுப்பையல்ல, தன் கணவன் அஜ்மலின் உறுப்பு என்று எண்ணிக்கொண்டு அவள் இயந்திரத்தனமாக சுவைத்து சுகம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவள் மனவோட்டத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாத டாக்டர் சூரிக்கு, அவளது வெதவெதப்பான வாயும், மென்மையான உதடுகளும், நளினமான நாக்குமாக சேர்ந்து மிகுந்த சுகத்தை அளித்துக் கொண்டிருக்க, அவர் உண்மையிலேயே கதீஜா மிகவும் லயித்து தனக்கு இன்பத்தை அள்ளி வழங்கிக் கொண்டிருக்கிறாளோ என்று எண்ணத் தொடங்கினார். ஒன்று, இரண்டு, மூன்று என நிமிடங்கள் ஓடத்தொடங்கவும், சூரியின் உறுப்பு கிடுகிடுவென்று வீங்கி விறைத்துக் கொண்டிருந்தது. அவரது நுனியில் ஏற்பட்ட மெல்லிய எரிச்சல் அவர் தனது உச்சகட்டத்தை எட்டிக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதை அவருக்கு உணர்த்தியது. இதை அனுபவசாலியான கதீஜாவும் கண்டு கொள்ளத் தவறவில்லை. அப்போது தான், அவளுக்குத் தான் ஒரு அன்னியனுக்கு இன்பம் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்ற உணர்வே வந்தது. தனது வாய்க்குள்ளே எங்கே சூரி ஊற்றி நிரப்பி விடுவாரோ என்ற பயம் ஏற்பட்டது. குர்பானி ஆடு – 3 ஒன்று, இரண்டு, மூன்று என நிமிடங்கள் ஓடத்தொடங்கவும், சூரியின் உறுப்பு கிடுகிடுவென்று வீங்கி விறைத்துக் கொண்டிருந்தது. அவரது நுனியில் ஏற்பட்ட மெல்லிய எரிச்சல் அவர் தனது உச்சகட்டத்தை எட்டிக்கொண்டிருக்கிறார் என்பதை அவருக்கு உணர்த்தியது. இதை அனுபவசாலியான கதீஜாவும் கண்டு கொள்ளத் தவறவில்லை. அப்போது தான், அவளுக்குத் தான் ஒரு அன்னியனுக்கு இன்பம் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என்ற உணர்வே வந்தது. தனது வாய்க்குள்ளே எங்கே சூரி ஊற்றி நிரப்பி விடுவாரோ என்ற பயம் ஏற்பட்டது. சரியாக, சூரியின் உடல் குலுங்கி விறைத்ததும், மிக மிக லாவகமாக அவரது உறுப்பைத் தனது வாயிலிருந்து வெளியேற்றி, முகத்தைத் திருப்பிக் கொள்ளவும், சூரியின் உறுப்பிலிருந்து பீச்சியடித்த அவரது விந்துக்களின் வெள்ளம் அவளது சேலையின் மீது விழுந்து, அவளது நெஞ்சுப்பகுதியின் மீது திட்டு திட்டாகத் தெறித்தன. "ஏன் வெளியே விட்டே?" என்று சீறினார் டாக்டர் சூரி. "எனக்கு சாப்பிட்டுப் பழக்கமில்லே," என்று கூசாமல் பொய் சொன்னாள் கதீஜா. உண்மையில் அஜ்மலுடன் உடலுறவு வைத்துக் கொள்கிறாளோ இல்லையோ, வாரத்துக் ஒன்று அல்லது இரண்டு முறையாவது அவள் கணவனின் உறுப்பை சப்பி சுவைத்து அவன் அளிக்கும் திரவங்களை உண்டு களிக்காமல் இருந்ததில்லை. அதுவும், ரவிக்கையை அவிழ்த்து விட்டு அஜ்மலை தனது இரண்டு முலைகளின் மீதும் பீச்சியடிக்க வைப்பது அவளுக்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒரு காம விளையாட்டு. "சரி சரி, எழுந்திரு," என்றபடி தனது உறுப்பைக் குலுக்கியபடியே டாக்டர் சூரி சற்று நகர்ந்து கொண்டு நின்றார். அடுத்தது என்னவோ? "போய் வாயை நல்லா சுத்தமாக் கழுவிட்டு வா," என்று உத்தரவிட்டார் டாக்டர் சூரி. அவள் வாஷ்-பேசினில் வாயைக் கொப்பளித்து சுத்தமாக்கி விட்டுக் கொண்டிருந்தபோது, டாக்டர் சூரி பாத்ரூமுக்குள்ளே சென்று தனது உறுப்பை நன்றாகக் கழுவி விட்டுக் கொண்டு, பிறகு நன்றாக ஈரம் போகத் துடைத்து விட்டு படுக்கையை நோக்கி வந்தார். "சேலையை அவிழ்த்துப் போடு," என்றபடி கட்டிலில் சாவகாசமாகக் கால் நீட்டியபடி அமர்ந்தார் டாக்டர் சூரி. முழுக்க நனைந்த பிறகு முக்காடு எதற்கு? கதீஜா விறுவிறுவென்று தனது சேலையை அவிழ்த்து விட்டு வெறும் உள்பாவாடையும், முக்கால் கை வைத்து தொப்புள் வரைக்கும் மூடியிருந்த ரவிக்கையுமாக நின்றாள். "உம்! உம்!! ரவிக்கை..உள்பாவாடை..எல்லாத்தையும் தான்," என்று அவசரப்படுத்தினார் டாக்டர் சூரி. கண்களில் முட்டிக் கொண்டு வந்த நீரை அடக்கியபடியே, கதீஜா தனது ரவிக்கையையும், உள்பாவாடையையும் அவிழ்த்து விட்டு, தான் அணிந்து கொண்டிருந்த உள்பாவாடையின் எலாஸ்டிக்குக்கும் அவளது உடலுக்கும் இடையே தனது விரலைக் கொண்டு போனாவள், ஒரு கணம் தயங்கினாள். "யோசிக்கவே கூடாது! கழட்டு..கழட்டு," என்று கூறிய டாக்டர் சூரியின் கண்கள் அவளது உடலை வெறித்தன. நான்கு குழந்தைகளைப் பெற்ற ஒரு பெண்ணிடம் ரொம்பவும் எதிர்பார்க்க வாய்ப்பில்லை என்பது ஒரு டாக்டரான அவருக்குத் தெரிந்தே இருந்ததால், அவளது சற்றே தொங்கிப்போயிருந்த முலைகளைப் பார்த்து அவருக்கு எந்த ஏமாற்றமும் ஏற்படவில்லை. ஆனால், அவ்வளவு மோசமாக ஒன்றும் அவை தெனபடவில்லை. ஓரளவு வலுவுடனும், சுமாரான அளவுடனும், பெரிய பெரிய வளையங்களும், கெட்டியான தட்டையான காம்புகளும் இருந்தன அவளுக்கு. "வா கதீஜா! என் பக்கத்திலே வந்து படுத்துக்க," என்று அழைத்தார் டாக்டர் சூரி. அவள் மெல்ல மெல்ல நடந்து போய் அவர் பக்கத்தில் படுக்கையில் ஊர்ந்து போய்ப் படுத்துக் கொண்டாள். "இன்னும் பக்கத்திலே வா!" கதீஜா மேலும் ஓரிரெண்டு அங்குலம் அவரை நோக்கி நகர்ந்தாள். "இன்னும்..இன்னும் கொஞ்சம்..எவ்வளவு இடைவெளி பாரு நம்ம ரெண்டு பேருக்கும் நடுவிலே!" இதற்கு மேல் நெருக்கிப் படுக்க முடியாது என்கிற அளவுக்கு அவள் அவரை நெருங்கியதும், டாக்டர் சூரி அவளது உடலை ஆரத் தழுவினார். "கதீஜா! இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துக்கு நாம ரெண்டு பேரும் சும்மாக் கட்டிப் பிடிச்சிட்டுப் படுத்திருப்போம். என்ன? உன் உடம்பிலே இருக்கிற சூடு எனக்கு வரணும். என் உடம்பிலே இருக்கிற சூடு உனக்கு வரணும். உன்னோட ரெண்டு காம்பும் என்னோட நெஞ்சு மேலே குத்தினபடியிருக்கணும். அப்பப்ப நாம ரெண்டு பேரும் ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் முத்தம் கொடுத்துக்கலாம், புருஷன் பொண்டாட்டி மாதிரி..சரியா?" "உம்!" "எங்கே? உன் புருஷனுக்கு ஒரு முத்தம் கொடு பார்க்கலாம்," என்ற்படி டாக்டர் சூரி தன் முகத்தை அவளுக்கு மிக அருகில் கொண்டு போனார். கதீஜா 'கடனே' என்று அவளது இதழ்களை அவரது வறண்டு போயிருந்த உதடுகளில் பதித்தாள். "என்ன நீ இப்படிப் பண்ணறே? எப்படி முத்தம் கொடுக்கிறதுன்னு கூடவா உனக்குத் தெரியாது?" டாக்டர் சூரி அவளது முகத்தை இரண்டு கைகளாலும் ஏந்திப் பிடித்துக் கொண்டு தனது உதடுகளை அவளது இதழ்களின் மீது வைத்து இறுக்கமாக அழுத்தினார். கதீஜா தனது கண்களை மூடிக்கொள்ள, அவரது நாக்கு அவளது வாய்க்குள்ளே புகுந்து கொண்டு உள்ளே ஓடி விளையாடத் தொடங்கியது. அவர் அவளது மேல் உதட்டையும், கீழ் உதட்டையும் ஒவ்வொன்றாகத் தனது வாய்க்குள்ளே வைத்தபடி, மென்று சுவைத்தார். இப்போது அவரது கைகள் அவளது முதுகை சுற்றியபடி அவளது உடலைத் தன்னோடு இறுக்கி அணைத்துக் கொண்டன. அவர் ஆசைப்பட்டதைப் போலவே, இப்போது கதீஜாவின் இரண்டு முலைகளும் அவரது நெஞ்சின் மீது அழுந்திப் பிதுங்கிக்கொண்டிருந்தன. அவளது இரண்டு காம்புகளும் அவளையும் அறியாமலேயே விடைத்து அவரது நெஞ்சின் மீது உறுத்திக் கொண்டு உரசிக் கொண்டிருந்தன. அந்த முத்தம் நெடு நேரம் நீடித்தது. உண்மையிலே அஜ்மல் கூட கதீஜாவுக்கு இப்பையரு நீளமான ஆழமான முத்தத்தை இது வரை வழங்கியிருக்கவில்லை. ஒரு வழியாக டாக்டர் சூரி அவளது இதழ்களை விடுவித்தபோது அவளது வாயே உணர்ச்சியற்று விட்டது போலத் தோன்றியது அவளுக்கு. "நல்லாயிருந்ததா கதீஜா?" என்று அவளது கன்னத்தில் ஒரு முத்தம் பதித்தபடி கேட்டார் டாக்டர் சூரி. "உம்!" "இது வாயா இருக்கிறதுனாலே நான் ரொம்ப நேரம் கிஸ் பண்ணலே," என்று கண் சிம்மிட்டிய டாக்டர் சூரி, அவளது இரண்டு தொடைகளுக்கும் நடுவே, இடுப்புக்குக் கீழே தனது விரல்களை வைத்து வட்டமிட்டபடி கூறினார். "இதுவே இங்கேன்னா நான் மணிக்கணக்கிலே முத்தம் கொடுத்டிட்டேயிருப்பேன்." உண்மையை மறைப்பானேன்! கதீஜாவும் சதையும், எலும்பும் உணர்ச்சிகளும் கொண்ட ஒரு சராசரிப் பெண் தானே! என்ன தான் அவள் வேண்டாவெறுப்பாக டாக்டர் சூரிக்குத் தனது உடலைக் கொடுக்க முன்வந்திருந்தாலும், அவர்களது நிர்வாணமன இரண்டு உடல்களும் ஒன்றையன்று உரசியபடி கட்டியணைத்து, அதன் பின் முத்தமிட்டுக் கொண்டபிறகு, அவளது காம உணர்ச்சிகள் மெல்ல மெல்லத் தூண்டப்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. டாக்டர் சூரி தனது கூதி மேட்டைத் தொட்டபடி, அங்கே நிறையவே முத்தம் தருவேன் என்று சொல்லியதும், அவளுக்கு பெண்களுக்கு உரிய இயல்பான கூச்சமும் எழுச்சியும் ஏற்பட்டன. அவளது காம்புகள் விடைத்து நின்றன. "பார்த்தியா, உன்னோட காம்பு என்னமோ சொல்லுது எங்கிட்டே," என்றபடி டாக்டர் சூரி அவளது காம்புகளை ஒவ்வொன்றக இரண்டு விரல்களுக்குள்ளே வைத்து உருட்டினார். "ஒஹ்!இஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்!" "பிடிக்குமா உனக்கு? சொல்லு கதீஜா..உன்னோட காம்போட விளையாடினா உனக்குப் பிடிக்குமா?" இப்போது டாக்டர் சூரி அவளது காம்பினை உருட்டவில்லை. அதைப் பற்றித் திருகினார். சிறிதளவு கதீஜாவுக்கு வலித்தது. "ஆங்! மெ..துவா!" "அமுக்கி விடவா கதீஜா?" "உம்!" டாக்டர் சூரி உடனே தனது ஒரு கையால் அவளது இடது முலையைப் பற்றி அமுக்கினார். அவரது விரல்கள் அவற்றை சுற்றி சிறைபிடித்ததுபோலப் பிடித்திருக்க, அவரது கட்டை விரல் அவளது காம்பினைப் பிடித்து சீண்டி விட்டது. "ஹாவ்வ்வ்வ்வ்! ஹோ! ஹ¥ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்!" அடுத்த நொடியில், டாக்டர் சூரியே நினைத்துப் பார்க்காத ஒன்று நடந்தது. கதீஜாவின் ஒரு கை அவரது தலையைப் பற்றி இழுத்து அவளது முலையின் மீது வைத்து அழுத்தியது. அதே நேரம் அவளது மற்றொரு கை அவர்களது உடல்களுக்கு நடுவே புகுந்து கொண்டு போய் அவரது உறுப்பைப் பிடித்து அமுக்கியது. இதை டாக்டர் சூரி எதிர்பார்த்திருக்கவில்லை. அவரது முகத்தோடு கதீஜாவின் முலையன்று அழுந்தியது. மெதுவாக தனது வாயைத் திறந்தவர் அந்த முலையை ஆர்வத்துடன் தனது வாய்க்குள்ளே இழுத்துக் கொண்டார். பிரகு, கண்களை மூடியபடி அவளது மென்மையான முலையின் சதைகள் தனது வாய்க்குள்ளே அடைந்து கொள்ளும் அந்த அற்புதமான உணர்வை அனுபவித்து ரசித்தபடி, தனது நாக்கால் அவளது காம்பை சுற்றி விளாசினார். "என்னென்ன பண்ணறிங்க..என்னென்னமோ..ஓஹ்!" கதீஜாவைப் பிடித்து வைத்திருந்த அனைத்துத் தளைகளும் இப்போது அறுந்து போயிருந்தன. அவள் டாக்டர் சூரியை இறுக்கமாகத் தழுவிக்கொண்டு, அவரது தலையை அவளது முலையின் மீது வைத்து இன்னும் இறுக்கிப் பிடித்துக்கொண்டால். அதே சமயம் டாக்டர் சூரியின் இன்னொரு கை அவளது இன்னொரு முலையைப் பிடித்து அமுக்கத் தொடங்கியது. நிலைகுலைந்து கொண்டிருந்த கதீஜாவின் கை, டாக்டர் சூரியின் உறுப்பின் முனையைத் தனது கூதியின் மீது வைத்து அழுத்தி மேலும் கீழும் தேய்க்கத் தொடங்கியது. அந்த வெப்பத்தில் எழுந்த உணர்ச்சியில் டாக்டர் சூரியின் பிடி அவளது முலையின் மீது இறுகியது. அவளது காம்பு நசுங்கியது. அவளது முலையின் மீது டாக்டர் சூரியின் பற்கள் மெதுவாகப் பதிந்து கொண்டன. அவரது கை அவளது உடல் முழுக்கத் தடவி தடவி அவளை உசுப்பேற்றி விட்டது. அவளது தொடைகளுக்கு நடுவே புகுந்த அவரது கை, அவளது உப்பலான கூதியைத் தொட்டு, அதன் இரண்டு உதடுகளையும் பிரித்தபடி ஒரு அங்குலம் உள்ளே இறங்கியது. கதீஜா இப்போது டாக்டர் சூரியைக் கட்டிலில் தள்ளியபடி, அவரை மேலிருந்து அழுத்தியவாறு தனது முலையை அவரது வாயில் வைத்துத் திணித்தாள். டாக்டர் சூரியின் கைகள் அவளை சுற்றிக்கொண்டு போய் அவளது வாளிப்பான குண்டியைப் பிடித்துப் பிசைந்து விட்டன. அவளது கால்கள் விரிந்து கொண்டு போய் டாக்டர் சூரியின் உடலுக்கு இருபக்கமும் போயின. அவர்கள் இருவரது உடல்களும் இப்போது அழுந்திக் கொண்டிருக்க, டாக்டர் சூரி அவளைப் புரட்டிப் போட்டு அவளது கால்களை விரித்துப் போட்டார். அவர் தனது கால்களுக்குள்ளே நுழைய வசதியாக கதீஜா தனது கால்களை இன்னும் அகலமாக விரித்துக் கொண்டாள். அவர் என்ன செய்ய்ப்போகிறார் என்று ஆர்வத்துடன் அவள் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, டாக்டர் சூரியின் இரண்டு விரல்கள் பொசுக்கென்று அவளது கூதிக்குள்ளே குதித்து இறங்கின. "ஐயோவ்!" அடுத்த சில நிமிடங்கள் அற்புதமான நிமிடங்கள்! டாக்டர் சூரியின் விரல்கள் தையல் மெஷின் ஊசியை விடுவௌம் வேகவேகமாக அவளது கூதியிலே இறங்கி ஏறி அவளை குற்றுயிர் குலையுயிர் ஆக்கிகொண்டிருந்தது. சிறிது நேரம் கழித்து டாக்டர் சூரி மூன்று விரல்களை அவளது கூதிக்குள்ளே ஒரே நேரத்திலே விட்டு விட்டு அற்புதமாகக் குடைந்து குடைந்து அவளைக் குஷிப்படுத்திக்கொண்டிருந்தார். இன்ப மிகுதியில் கதீஜா தனது இரண்டு முலைகளையும் தானே கசக்கி விட்டுக் கொண்டாள். அவளுக்கு அவள் முலையை அவளே சப்பி சாப்பிடவேண்டும் என்ற வெறி வந்தது. தனது கையால் அவள் தனது முலைகளை ஒவ்வொன்றாகத் தூக்கியபடி, தலையை சற்றே தாழ்த்தியபடி காம்பின் மீது தனது உதட்டை வைத்து சப்பி சப்பி நக்கி விட்டுக் கொண்டாள். இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த டாக்டர் சூரிக்கு வெறி தலைக்கேறியது. அவரது விரல்கள் மின்னல் வேஅத்தில் அவளது கூதியைக் குடைந்து விட்டன. அவளது உடல் துள்ளித் த்ள்ளித் துடிப்பதைக் கண்டு அவர் கண்கள் அகன்று கொண்டே போயின. கதீஜாவின் உடல் வில் போல் முன் நோக்கி வளையவும், அவள் தனது உச்சத்தை எட்டிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்பதைப் புரிந்து கொண்ட டாக்டர் சூரி இப்போது நாலாவது விரலையும் அவளது கூதிக்குள்ளே விட்டுக் குடையத் தொடங்கினார். கதீஜா கதறினாள்; அலறினாள்; கூவினாள்: கூக்குரலிட்டாள். அவளது சத்தங்கள் அத்தனையும் ஓரிரு நிமிடங்கள் கழித்தே அடங்கின. உடல் விறைத்து, நரம்புகள் முறுக்கேறி, சில்லிட்டு சிலிர்த்துக் குலுங்கி அவளது உடல் நீண்ட பெருமூச்சுக்களின் அதிர்வில் நெளியத் தொடங்கியபோது, சுனையிலிருந்து புறப்பட்ட சுவையான் தண்ணிர் டாக்டர் சூரியின் முகத்தில் பீச்சியடிக்கத் தொடங்கியது. குனிந்த டாக்டர் சூரி அவளது சுடுனிரை சுவைத்துப் பருகி மகிழ்ந்தார். "என்ன பண்ணினே! என்ன பண்ணினே! என் கள்ளப்புருஷா! என்ன பண்ணினே சொல்லு!" கதீஜா பித்துப் பிடித்தவளைப் போலப் புலம்பினாள். "இப்ப பண்ணறேன் பாரு," என்று தனது உறுப்பை 'சு¡£ர்' என்று அவளது கூதிக்குள்ளே இறக்கினார் டாக்டர் சூரி. அவளது இடுப்பை இறுக்கப் பிடித்தபடி, அவர் தன் இடுப்பை அவள் மீது மேலிருந்து கீழாக இறக்கி இறக்கி ஏற்றத் தொடங்கவும், பொதபொதவென்றிருந்த அவளது புழைக்குள்ளே அவரது பெருமுறுப்பு பெருமிதமாக நுழைந்து கொண்டது. "யெம்மாவ்!" "இதுக்காகத் தான்…இவ்வளவு செலவு பண்ணி..உன்னை நான்..எத்தனை நாள்..," என்று சற்றும் கோர்வையே இல்லாமல் ஏதேதோ பேசியபடி டாக்டர் சூரி கதீஜாவின் கூதியைப் பதம் பார்க்கத் தொடங்கினார். அவரது குத்து ஒவ்வொன்றும் அவளது கூதியின் அஸ்திவாரத்தையே அசைத்துப் பார்த்தது. "டாக்டர்!………………..என்ன………..வேகம்…..!!டாக்…….டாக்டர்………!!இவ்வ்…….இவ்வளவு வேகமா..ஐயோ..டாக்டர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்," என்று கதீஜா கதறினாள். கருணையே சிறிதுமின்றி டாக்டர் சூரி கதீஜாவைக் கதறடித்தபடி தனது காம வெறியைத் தீர்த்துக் கொண்டிருந்தார். அவரது வேகம் அதிகமாக ஆக, கதீஜாவின் இடுப்பும் அவருக்கு வளைந்து கொடுக்கத் தொடங்கியது. இப்போது அவரது உடல்கள் ஒன்றோடு ஒன்று மோதும் ஒலி அந்த அறை முழுவதும் நிரம்பி வழிந்தது. இருவரும் ஒருவரையருவர் விட்டு விட மனமில்லாதவர்களைப் போல இறுக்கமாக பற்றியபடி ஒருவர் உடலை ஒருவர் சுகித்துக் கொண்டிருந்தனர். கதீஜாவின் உடல் துள்ளியது; துவண்டது. அவளது முலைகள் காற்றில் குதித்தன. அவரது கண்கள் அவளது அழகைப் பருகியது. ஆற்றாமல் அவள் எழுப்பிய முனகல்களையும், அலறல்களையும் அவர் சங்கீதம் கேட்பது போலக் கேட்டு ரசித்தார். எத்தனை நிமிடங்கள், எத்தனை யுங்கங்கள் என்று தெரியாத அளவுக்கு அவரது உறுப்பு கதீஜாவை சின்னாபின்னப்படுத்தியபிறகு, அவரது உடல் சற்றே விறைத்தது. சிலிர்த்து உறைந்து நின்றது. அவரது காமத்தின் உச்சகட்டமாக அவரது விந்துவின் வெள்ளோட்டம் புறப்பட்டுப்போய் கதீஜாவின் கூதியை நிரப்பியது. மறு நாள் ஈகைத் திருநாள் என்று கதீஜாவுக்குத் தெரியும்! ஒரு நாள் முன்பாகவே அவள் குர்பானி கொடுத்திருந்தாள்- ஒரு காம வெறி பிடித்த மனிதனுக்கு!